Ισχυρό Μήνυμα προς την Ομογένεια:

Η Διχόνοια που βαστάει
Ένα σκήπτρο η δολερή
Καθενός χαμογελάει,
Παρ’ το, λέγοντας, και συ.
Διονύσιος Σολωμός
Και δυστυχώς οι περισσότεροι Έλληνες το παίρνουμε αυτό το σκήπτρο, το αγκαλιάζουμε, το λατρεύουμε, το θεοποιούμε και το αφήνουμε να ορίζει τις τύχες τις δικές μας, των παιδιών μας και ολόκληρου του ελληνισμού γενικότερα!

Πιστεύω ακράδαντα, ότι η σωτηρία της Μητροπολιτικής Ελλάδας –και πληθυσμιακή και πολιτιστική- θα έρθει από τους Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό, στην ξενιτιά. Δυστυχώς η κατρακύλα της κοινωνικοπολιτικής ζωής του κράτους των Αθηνών, το οποίο άγεται και φέρεται ως νέα ηγεμονία στις αρχές του 21ου αιώνα, θυμίζοντας τις τραγικές εκείνες ημέρες, λίγο πριν από την έναρξη του Πελοποννησιακού πολέμου, έχει δηλητηριάσει πολλούς από τους ηγέτες της Ομογένειας και τους έχει κάνει να βάζουν πρώτο στη ζωή τους το υποκινούμενο μικροκομματικό τους ΕΓΩ και να αφήνουν σε δεύτερη μοίρα το πανανθρώπινο, το ελληνικό ΕΜΕΙΣ.

Με ολέθριες τις συνέπειες εξαιτίας αυτής της ανεύθυνης συμπεριφοράς, για την υπεράσπιση των εθνικών θεμάτων της Μητροπολιτικής Ελλάδας, αλλά και με ακόμη τραγικότερες, όσον αφορά την διαμόρφωση του χαρακτήρα της επόμενης γενιάς των Ελλήνων.

Την ώρα που το Τουρκικό λόμπι οργιάζει στην Ουάσιγκτον σε βάρος των ελληνικών συμφερόντων, την ώρα που δημιουργεί στρατηγικές συμμαχίες με τις οργανώσεις των Φυρόμιανς και χρηματοδοτεί μαζί με τον ανθέλληνα Σόρος όλες τους τις επιθετικές ενέργειες κατά της χώρας μας, την ίδια ώρα οι οργανώσεις της Ελληνικής Ομογένειας ….σφάζονται μεταξύ τους για την …καρέκλα του αρχηγού!

Αυτή είναι δυστυχώς η τραγική εικόνα που επικρατεί στις οργανώσεις των ΗΠΑ. Και αντί η ελληνική κυβέρνηση με το υπουργείο των Εξωτερικών να προσπαθήσει να συμβιβάσει την κατάσταση, παρακολουθεί με απάθεια τις εξελίξεις χαμογελώντας με αμηχανία…

Οι εποχές που οι ξενιτεμένοι μας στην Αμερική στις αρχές του 20ου αιώνα, ναύλωναν ολόκληρα καράβια για να διασχίσουν τον Ατλαντικό, για να έρθουν να καταταγούν εθελοντικά και να πολεμήσουν για την απελευθέρωση της Μακεδονίας μας από τους Βουλγάρους και τους Τούρκους κατακτητές, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί!

Σήμερα επικρατεί παντού η διχόνοια. Μια ματιά στα διάφορα σάιτ και τις ηλεκτρονικές εφημερίδες των ξενιτεμένων μας, αρκεί για να σας πείσει. Δεν έχει χαθεί όμως ακόμα ο πόλεμος. Στην ομογένεια υπάρχουν και οι φωνές της ενότητας και τους αγώνα. Είναι εκείνες οι φωνές που δεν μπαίνουν στα κομματικά καλούπια της Ν.Δ. του ΠΑΣΟΚ και των υπόλοιπων κομμάτων. Είναι οι περήφανες φωνές που μιλούν για την Ελλάδα και τον ελληνισμό και κάνουν τις ψυχές να κλαίνε!

Αυτές τις φωνές έχει ανάγκη η πατρίδα. Αυτούς τους γενναίους ανθρώπους χρειάζεται ο ελληνισμός τις δύσκολες αυτές ώρες.
Σε αυτούς ελπίζουμε όλοι.

Αναστάσιος Καζαντζίδης
Εκπαιδευτικός-αρθρογράφος