-Ποια πολιτικά λάθη μας οδήγησαν στην κρίση;
-Σε ποιες πολιτικές βάσεις θα στηριχθεί η νέα κοινωνία μετά την κρίση;
Μετά την κατάρρευση του απάνθρωπου ολοκληρωτικού σοσιαλισμού οι φιλελεύθερες αρχές φάνηκε να μονοπωλούν τον ιδεολογικό στίβο. Επικράτησε η θεωρία του «μονόδρομου» και η κεντροαριστερά που κυβερνούσε την Ευρώπη και τις Η.Π.Α , πλειοδοτούσε σε «συνέπεια» προωθώντας με άνεση μέτρα ακραίου νεοφιλελευθερισμού.
Εν τέλει, η υπερσυγκέντρωση οικονομικής ισχύος οδήγησε στην απόκτηση τεράστιας πολιτικής ισχύος, σε βάρος των δημόσιων θεσμών και με προφανή παραβίαση των αρχών που αναδείξαμε και προβάλαμε όσοι ενστερνισθήκαμε την ιδεολογία της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας, τον ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό. Υπό την πίεση της θεωρίας του «μονόδρομου», δεν αντιδράσαμε επαρκώς και αποτελεσματικά.
Ειδικότερα στην Ελλάδα συνέβη το απολύτως σχιζοφρενικό να αποδυναμώνονται και να συκοφαντούνται οι εποπτικές και ελεγκτικές κρατικές λειτουργίες ενώ συγχρόνως διατηρούνται οι κρατικές επιχειρήσεις. Βέβαια αυτές οι επιχειρήσεις ( με τη μορφή των ζημιογόνων ΔΕΚΟ αλλά και διάφορων άχρηστων οργανισμών ) εξασφαλίζουν τροφή και προστασία σε πληθώρα «κομματικών πελατών» αμφιβόλου ύψους , βάρους και ικανοτήτων .
Το παράδοξο αυτό οικοδόμημα γέννησε μια νέα ιδιωτική γραφειοκρατία, ενίσχυσε την αδιαφάνεια περιορίζοντας καθημερινά την ελευθερία τόσο των καταναλωτών όσο και των εργαζομένων. Μια άθλια μετάλλαξη του κρατισμού είχε συντελεσθεί μέσα σε δύο δεκαετίες.
Το ιλιγγιώδες κραχ που βιώνουμε ήταν ως εκ τούτων φυσιολογικό.
Πέρα από τα άμεσα μέτρα, τις πρώτες βοήθειες που παρέχονται σε επιχειρήσεις και πολίτες εκείνο που απαιτείται είναι η αξιοποίηση των παραπάνω παρατηρήσεων και η θεμελίωση μιας νέας κοινωνίας με θεσμούς και αρχές που θα εμποδίζουν την επανάληψη αντίστοιχων προβλημάτων στο μέλλον. Η επιστροφή στις ρίζες του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού, με μέτρο και συνέπεια είναι ανάγκη.
