Γράφει ο Τάσος ΚαζαντζίδηςΤΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ:
ΟΙ ΑΘΗΝΑΙΟΙ …ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
Είχα πολλά χρόνια να περπατήσω στο κέντρο της Αθήνας.
Και είχα επίσης ακόμη περισσότερα να χρησιμοποιήσω τα μαζικά μέσα μεταφοράς της.
Το ταξί με άφησε στο κέντρο, στην πόρτα ακριβώς του γραφείου όπου είχα το ραντεβού μου. Έπειτα από δυο ώρες τελείωσα και σκέφτηκα, πως αντί να ξαναπάρω ταξί για να πάω πίσω στα νότια προάστια όπου έμενα, θα ήταν καλύτερα να περπατήσω λίγο και να δοκιμάσω μια βόλτα με τα …μεταολυμπιακά σύγχρονα μέσα μεταφοράς που απολαμβάνουν οι Αθηναίοι, αυτά που εμείς στη Θεσσαλονίκη μόνο ονειρευόμαστε…
Το πρώτο σοκ το έπαθα όταν άρχισα να περπατάω στο πεζοδρόμιο για να πάω στη στάση: δεν άκουσα ούτε μια λέξη στα ελληνικά σε όλα τα δέκα λεπτά που περπάτησα!
Το δεύτερο σοκ, ήταν στη στάση του λεωφορείου: από τους δώδεκα ανθρώπους που... περιμέναμε εκεί, οι τρεις ήταν νεαροί Αλβανοί, οι δυο πρέπει να ήταν Πακιστανοί ή Ινδοί, μια γιαγιά, δυο φοιτήτριες, τρεις μάλλον από τα βάθη της Αφρικής και εγώ.
Μάλιστα άρχισα να νιώθω και λίγο περίεργα, γιατί φορούσα κοστούμι γραβάτα και η όλη εμφάνισή μου δεν ταίριαζε γενικά με την όλη εικόνα που μόλις σας περιέγραψα.
Ακριβώς απέναντί μας, νομίζω ότι ήταν ο χώρος του Μουσείου, άρχισε να μαζεύεται αρκετά μεγάλη ομάδα ανθρώπων για να ξεκινήσουν μάλλον μια ακόμη πορεία.
Η διακριτική εμφάνιση λίγων ΜΑΤ στην παρακάτω γωνία, επιβεβαίωνε τη σκέψη μου.
‘Στην Αθήνα βρίσκομαι ή στη Βαβυλώνα’ αναρωτιόμουν, καθώς η γιαγιά με κοιτούσε.
Ήρθε το αστικό. Ανεβήκαμε.
Εκεί ήταν το τρίτο σοκ: οι συνθήκες των λεωφορείων της Θεσσαλονίκης…. ήταν καλύτερες!
Το σύνολο των επιβατών του αστικού, ήταν παρόμοιο με αυτό της στάσης. Μόνο τρεις τέσσερις σκόρπιοι, συνταξιούχοι Αθηναίοι μάλλον, με βλέμμα απλανές, κοιτούσαν έξω από το παράθυρο.
Ξαφνικά χτύπησε το κινητό μου, ήταν ο φίλος μου ο Ηλίας που είχε έρθει κι εκείνος στην Αθήνα για δουλειές του και έμενε σε ένα ξενοδοχείο πάνω στη Συγγρού.
‘Άστα που να στα λέω’ άρχισε να μου λέει με έντονο ύφος στη φωνή του.
‘Άφησα την BMW έξω από το ξενοδοχείο για λίγο για να ανέβω στο δωμάτιο και μαζεύτηκε μια παρέα Αλβανών από διπλανό καφενείο, δαρθήκανε, μαχαιρώθηκε ένας από αυτούς μπροστά στο αμάξι μου και το έκανε χάλια. Παντού αίματα. Καλά που δεν το σπάσανε.’
‘Έρχομαι από εκεί’ του είπα και έκλεισα το τηλέφωνο.
Αθήνα 500 Π.Χ….Η αρχή του πολιτισμού
Αθήνα 2009 Μ.Χ….Η πρώην πρωτεύουσα του κράτους των Ελλήνων.
Και αυτό δυστυχώς είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του ελληνικού κράτους σήμερα: έχουμε μια πρώην ελληνική πόλη για πρωτεύουσα, που διοικείται μεν ακόμη από Έλληνες, αλλά δεν είναι μακριά η ώρα που θα αποκτήσει τον πρώτο πολυπολιτισμικό δήμαρχο…αγνώστου προελεύσεως.
Έχουμε μια πρωτεύουσα, στην οποία οι ίδιοι Αθηναίοι είναι το πρόβλημά της:
είναι λαθρομετανάστες στην ίδια τους την πόλη!
Και αυτό δυστυχώς το πρόβλημα το πληρώνει καθημερινά ολόκληρη η υπόλοιπη Ελλάδα!
Ποιος θα ασχοληθεί με τη Μακεδονία, με τη Θράκη, με την ανεργία στην Ήπειρο, με τους αγρότες της Ελλάδας;
Οι 25.000 Αφγανοί –όπως μας ενημέρωσε ο Αμερικανός πρέσβης- οι 30.000 Ιρακινοί, οι 50.000 Ινδοί και Πακιστανοί ή οι 700.000 Αλβανοί που έχουν μαζευτεί στην Αθήνα ψάχνοντας ψωμί για να φάνε;
Αλήθεια κύριοι 300 της βουλής, γιατί δεν αλλάζετε την Πρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους προς Θεσσαλονίκη μεριά, δε βάζετε και έναν Αφγανό διοικητή στην Αθήνα – με υποδιοικητή τον Αλαβάνο-και δεν έρχεστε να ξαναχτίσουμε την Ελλάδα από την αρχή;
Αναστάσιος Καζαντζίδης
Εκπαιδευτικός-αρθρογράφος
Υ.Γ.
Το ιστορικό κτήριο της βουλής, μπορείτε κάλλιστα να το κάνετε ένα Πολυπολιτισμικό Μουσείο και να βάλετε διοικητή του τον Προκόπη τον Παυλόπουλο. Για να θυμίζει …Ελλάδα.
ΟΙ ΑΘΗΝΑΙΟΙ …ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
Είχα πολλά χρόνια να περπατήσω στο κέντρο της Αθήνας.
Και είχα επίσης ακόμη περισσότερα να χρησιμοποιήσω τα μαζικά μέσα μεταφοράς της.
Το ταξί με άφησε στο κέντρο, στην πόρτα ακριβώς του γραφείου όπου είχα το ραντεβού μου. Έπειτα από δυο ώρες τελείωσα και σκέφτηκα, πως αντί να ξαναπάρω ταξί για να πάω πίσω στα νότια προάστια όπου έμενα, θα ήταν καλύτερα να περπατήσω λίγο και να δοκιμάσω μια βόλτα με τα …μεταολυμπιακά σύγχρονα μέσα μεταφοράς που απολαμβάνουν οι Αθηναίοι, αυτά που εμείς στη Θεσσαλονίκη μόνο ονειρευόμαστε…
Το πρώτο σοκ το έπαθα όταν άρχισα να περπατάω στο πεζοδρόμιο για να πάω στη στάση: δεν άκουσα ούτε μια λέξη στα ελληνικά σε όλα τα δέκα λεπτά που περπάτησα!
Το δεύτερο σοκ, ήταν στη στάση του λεωφορείου: από τους δώδεκα ανθρώπους που... περιμέναμε εκεί, οι τρεις ήταν νεαροί Αλβανοί, οι δυο πρέπει να ήταν Πακιστανοί ή Ινδοί, μια γιαγιά, δυο φοιτήτριες, τρεις μάλλον από τα βάθη της Αφρικής και εγώ.
Μάλιστα άρχισα να νιώθω και λίγο περίεργα, γιατί φορούσα κοστούμι γραβάτα και η όλη εμφάνισή μου δεν ταίριαζε γενικά με την όλη εικόνα που μόλις σας περιέγραψα.
Ακριβώς απέναντί μας, νομίζω ότι ήταν ο χώρος του Μουσείου, άρχισε να μαζεύεται αρκετά μεγάλη ομάδα ανθρώπων για να ξεκινήσουν μάλλον μια ακόμη πορεία.
Η διακριτική εμφάνιση λίγων ΜΑΤ στην παρακάτω γωνία, επιβεβαίωνε τη σκέψη μου.
‘Στην Αθήνα βρίσκομαι ή στη Βαβυλώνα’ αναρωτιόμουν, καθώς η γιαγιά με κοιτούσε.
Ήρθε το αστικό. Ανεβήκαμε.
Εκεί ήταν το τρίτο σοκ: οι συνθήκες των λεωφορείων της Θεσσαλονίκης…. ήταν καλύτερες!
Το σύνολο των επιβατών του αστικού, ήταν παρόμοιο με αυτό της στάσης. Μόνο τρεις τέσσερις σκόρπιοι, συνταξιούχοι Αθηναίοι μάλλον, με βλέμμα απλανές, κοιτούσαν έξω από το παράθυρο.
Ξαφνικά χτύπησε το κινητό μου, ήταν ο φίλος μου ο Ηλίας που είχε έρθει κι εκείνος στην Αθήνα για δουλειές του και έμενε σε ένα ξενοδοχείο πάνω στη Συγγρού.
‘Άστα που να στα λέω’ άρχισε να μου λέει με έντονο ύφος στη φωνή του.
‘Άφησα την BMW έξω από το ξενοδοχείο για λίγο για να ανέβω στο δωμάτιο και μαζεύτηκε μια παρέα Αλβανών από διπλανό καφενείο, δαρθήκανε, μαχαιρώθηκε ένας από αυτούς μπροστά στο αμάξι μου και το έκανε χάλια. Παντού αίματα. Καλά που δεν το σπάσανε.’
‘Έρχομαι από εκεί’ του είπα και έκλεισα το τηλέφωνο.
Αθήνα 500 Π.Χ….Η αρχή του πολιτισμού
Αθήνα 2009 Μ.Χ….Η πρώην πρωτεύουσα του κράτους των Ελλήνων.
Και αυτό δυστυχώς είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του ελληνικού κράτους σήμερα: έχουμε μια πρώην ελληνική πόλη για πρωτεύουσα, που διοικείται μεν ακόμη από Έλληνες, αλλά δεν είναι μακριά η ώρα που θα αποκτήσει τον πρώτο πολυπολιτισμικό δήμαρχο…αγνώστου προελεύσεως.
Έχουμε μια πρωτεύουσα, στην οποία οι ίδιοι Αθηναίοι είναι το πρόβλημά της:
είναι λαθρομετανάστες στην ίδια τους την πόλη!
Και αυτό δυστυχώς το πρόβλημα το πληρώνει καθημερινά ολόκληρη η υπόλοιπη Ελλάδα!
Ποιος θα ασχοληθεί με τη Μακεδονία, με τη Θράκη, με την ανεργία στην Ήπειρο, με τους αγρότες της Ελλάδας;
Οι 25.000 Αφγανοί –όπως μας ενημέρωσε ο Αμερικανός πρέσβης- οι 30.000 Ιρακινοί, οι 50.000 Ινδοί και Πακιστανοί ή οι 700.000 Αλβανοί που έχουν μαζευτεί στην Αθήνα ψάχνοντας ψωμί για να φάνε;
Αλήθεια κύριοι 300 της βουλής, γιατί δεν αλλάζετε την Πρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους προς Θεσσαλονίκη μεριά, δε βάζετε και έναν Αφγανό διοικητή στην Αθήνα – με υποδιοικητή τον Αλαβάνο-και δεν έρχεστε να ξαναχτίσουμε την Ελλάδα από την αρχή;
Αναστάσιος Καζαντζίδης
Εκπαιδευτικός-αρθρογράφος
Υ.Γ.
Το ιστορικό κτήριο της βουλής, μπορείτε κάλλιστα να το κάνετε ένα Πολυπολιτισμικό Μουσείο και να βάλετε διοικητή του τον Προκόπη τον Παυλόπουλο. Για να θυμίζει …Ελλάδα.
