Ολοκληρώνοντας τη σειρά των σχετικών άρθρων μας, θα προσπαθήσουμε να τεκμηριώσουμε ότι η πρόωρη, βεβιασμένη και απρογραμμάτιστη έξοδος από την οικονομική κρίση, θα σήμαινε το τέλος της ευημερίας του δυτικού κόσμου ενώ, όπως και να εξελιχθούν τα πράγματα, ο κόσμος που θα ανατείλει θα είναι εντελώς διαφορετικός από τον σημερινό. Οι τρείς διαφορετικές μορφές του καπιταλισμού που αναδείχθηκαν «από τις στάχτες», ο Ολιγοπωλιακός (Η.Π.Α.), ο Κοινωνικός (Κεντρική Ευρώπη) και ο Απολυταρχικός (Κίνα, Ρωσία), ευρισκόμενες αντιμέτωπες μεταξύ τους, θα δώσουν αρκετές μάχες εντός και εκτός των συνόρων τους, με αποτελέσματα που πολύ δύσκολα μπορούν να προβλεφθούν.
Η πρώτη ερώτηση μας τώρα, στην προσπάθεια να αναλύσουμε τις σημερινές συνθήκες, ήταν εάν η παγκόσμια Οικονομία βρίσκεται πραγματικά σε ύφεση. Η απάντηση ήταν... καταφατική, χωρίς καμία αμφιβολία, αφού επιβεβαιώνεται η μείωση όλων των παρακάτω κεντρικών συντελεστών της:
α) Ανεργία: Βρίσκεται σε εξέλιξη σε όλες τις βασικές οικονομίες του πλανήτη, ενώ προηγείται στις Η.Π.Α., επειδή από εκεί ξεκίνησε η κρίση. Ακόμη και εάν δεχθούμε ότι ο ρυθμός της μειώνεται, δεν έχει φτάσει ακόμη στο χαμηλότερο σημείο της, αφού καθημερινά προσθέτονται νέοι άνεργοι παντού. Εκτός αυτού, η ανεργία ακολουθεί πάντοτε την εκάστοτε κρίση – δεν προηγείται. Αρχικά δε αυξάνεται η μερική απασχόληση, η οποία διαρκεί έως ότου αποφασίσουν οι επιχειρήσεις πόσους εργαζομένους χρειάζονται για να ανταπεξέλθουν στις καινούργιες συνθήκες ζήτησης.
β) Βιομηχανική παραγωγή: Διαπιστώνουμε ότι μειώνεται συνεχώς, όχι μόνο στις ανεπτυγμένες βιομηχανικές χώρες, αλλά και στις υπόλοιπες. Ειδικά στις μεγάλες οικονομίες (Γερμανία, Γαλλία, Η.Π.Α., Ιαπωνία κλπ), η συρρίκνωση της είναι πέρα από κάθε αμφιβολία.
γ) Καταναλωτικές δαπάνες: Ευρίσκονται σε διαρκή πτώση, τόσο από το φόβο της κρίσης, όσο και από τον υπερδανεισμό των νοικοκυρών. Οι αποταμιεύσεις των μη υπερχρεωμένων νοικοκυριών έχουν φτάσει στα ύψη (στη Γερμανία έχουν ξεπεράσει το 12% για πρώτη φορά), με τις ιδιωτικές επενδύσεις να περιορίζονται αισθητά, ιδιαίτερα μετά το πάθημα της Lehman. Επί πλέον, επειδή οι δαπάνες στις καταναλωτικές δυτικές οικονομίες αφορούν κυρίως προϊόντα που δεν είναι απαραίτητα για τη διαβίωση, ενώ αρκετοί είναι πια «κουρασμένοι» από τον καταναλωτικό τρόπο ζωής, δεν φαίνεται να αντιστρέφεται η τάση.
δ) Ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ): Ευρίσκεται σε ελεύθερη πτώση στις ανεπτυγμένες οικονομίες (στις υπόλοιπες η μεγάλη εξαίρεση είναι η Κίνα), αυτοτροφοδοτούμενο από τις επιπτώσεις της ανεργίας, τη μείωση των ιδιωτικών & δημοσίων επενδύσεων, τη συρρίκνωση των εξαγωγών, τη μείωση των τιμών πώλησης σε όλους τους κλάδους κ.α. Για επιβεβαίωση του συμπεράσματος, το ΑΕΠ του πρώτου τριμήνου του 2009 στη Γερμανία μειώθηκε κατά -6,9% σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2008. Η μείωση οφειλόταν στον περιορισμό τόσο των εξαγωγών, όσο και των επενδύσεων, ενώ ήταν η τέταρτη κατά σειρά.
Συνεχίζοντας, αφού διαπιστώσαμε ότι η ύφεση είναι υπαρκτή και σε εξέλιξη, θεωρήσαμε απαραίτητο να... η συνέχεια εδώ>>>
Η πρώτη ερώτηση μας τώρα, στην προσπάθεια να αναλύσουμε τις σημερινές συνθήκες, ήταν εάν η παγκόσμια Οικονομία βρίσκεται πραγματικά σε ύφεση. Η απάντηση ήταν... καταφατική, χωρίς καμία αμφιβολία, αφού επιβεβαιώνεται η μείωση όλων των παρακάτω κεντρικών συντελεστών της:
α) Ανεργία: Βρίσκεται σε εξέλιξη σε όλες τις βασικές οικονομίες του πλανήτη, ενώ προηγείται στις Η.Π.Α., επειδή από εκεί ξεκίνησε η κρίση. Ακόμη και εάν δεχθούμε ότι ο ρυθμός της μειώνεται, δεν έχει φτάσει ακόμη στο χαμηλότερο σημείο της, αφού καθημερινά προσθέτονται νέοι άνεργοι παντού. Εκτός αυτού, η ανεργία ακολουθεί πάντοτε την εκάστοτε κρίση – δεν προηγείται. Αρχικά δε αυξάνεται η μερική απασχόληση, η οποία διαρκεί έως ότου αποφασίσουν οι επιχειρήσεις πόσους εργαζομένους χρειάζονται για να ανταπεξέλθουν στις καινούργιες συνθήκες ζήτησης.
β) Βιομηχανική παραγωγή: Διαπιστώνουμε ότι μειώνεται συνεχώς, όχι μόνο στις ανεπτυγμένες βιομηχανικές χώρες, αλλά και στις υπόλοιπες. Ειδικά στις μεγάλες οικονομίες (Γερμανία, Γαλλία, Η.Π.Α., Ιαπωνία κλπ), η συρρίκνωση της είναι πέρα από κάθε αμφιβολία.
γ) Καταναλωτικές δαπάνες: Ευρίσκονται σε διαρκή πτώση, τόσο από το φόβο της κρίσης, όσο και από τον υπερδανεισμό των νοικοκυρών. Οι αποταμιεύσεις των μη υπερχρεωμένων νοικοκυριών έχουν φτάσει στα ύψη (στη Γερμανία έχουν ξεπεράσει το 12% για πρώτη φορά), με τις ιδιωτικές επενδύσεις να περιορίζονται αισθητά, ιδιαίτερα μετά το πάθημα της Lehman. Επί πλέον, επειδή οι δαπάνες στις καταναλωτικές δυτικές οικονομίες αφορούν κυρίως προϊόντα που δεν είναι απαραίτητα για τη διαβίωση, ενώ αρκετοί είναι πια «κουρασμένοι» από τον καταναλωτικό τρόπο ζωής, δεν φαίνεται να αντιστρέφεται η τάση.
δ) Ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ): Ευρίσκεται σε ελεύθερη πτώση στις ανεπτυγμένες οικονομίες (στις υπόλοιπες η μεγάλη εξαίρεση είναι η Κίνα), αυτοτροφοδοτούμενο από τις επιπτώσεις της ανεργίας, τη μείωση των ιδιωτικών & δημοσίων επενδύσεων, τη συρρίκνωση των εξαγωγών, τη μείωση των τιμών πώλησης σε όλους τους κλάδους κ.α. Για επιβεβαίωση του συμπεράσματος, το ΑΕΠ του πρώτου τριμήνου του 2009 στη Γερμανία μειώθηκε κατά -6,9% σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2008. Η μείωση οφειλόταν στον περιορισμό τόσο των εξαγωγών, όσο και των επενδύσεων, ενώ ήταν η τέταρτη κατά σειρά.
Συνεχίζοντας, αφού διαπιστώσαμε ότι η ύφεση είναι υπαρκτή και σε εξέλιξη, θεωρήσαμε απαραίτητο να... η συνέχεια εδώ>>>
