O Χρήστος Μαρκογιαννάκης για το δολοφονημένο Αντώνιο-Νεκτάριο Σάββα

Ο Αναπληρωτής Υπουργός Εσωτερικών κ. Χρήστος Μαρκογιαννάκης εκφράζοντας τα συλλυπητήριά του για την δολοφονική επίθεση κατά του αστυνομικού δήλωσε:
«Διερμηνεύοντας, πιστεύω, τα συναισθήματα όλων μας να εκφράσω τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια του δολοφονηθέντα σήμερα αστυνομικού. Τα συλλυπητήρια μου στην μεγάλη οικογένεια της Αστυνομίας και να πω ότι ασφαλώς πρόκειται για μια άνανδρη δολοφονική ενέργεια που πλήττει ολόκληρη την Ελληνική Κοινωνία, ολόκληρο τον Ελληνικό λαό που την καταδικάζει.
Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε ως Αστυνομία και ως Πολιτική Ηγεσία του Υπουργείου Εσωτερικών για να αποκαλυφθούν οι δράστες και να οδηγηθούν στην Δικαιοσύνη».

Ο ΣΤΕΛΙΟΣ ΠΑΠΑΘΕΜΕΛΗΣ (πρώην Υπουργός Δημόσιας Τάξης)

Ακόμη ένας νεκρός από τα πυρά αγνώστων αστυνομικός στη συμβολή των οδών Πορφύρα και Δημητρακοπούλου στα Α. Πατήσια, λίγο μετά τις 6 το πρωί της Τετάρτης. Ακόμη ένα πλήγμα για τη Δημοκρατία και την... έννομη τάξη. Σε μια Ελλάδα που επιμένει να μην ξέρει που πατά και που πηγαίνει. Με μια πολιτική ηγεσία της ΕΛΑΣ που πανικόβλητη από τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών, ταλαντεύεται μεταξύ της παλαιοκομματικής λογικής της ψηφοθηρίας και των πελατειακών σχέσεων και των ριζοσπαστικών αποφάσεων που πρέπει να ληφθούν και συνεχώς αναβάλλονται. Με μια φυσική ηγεσία της ΕΛΑΣ και ένα συνδικαλιστικό σύστημα, που αρνούνται επίμονα να απογαλακτισθούν από τους κομματικούς εναγκαλισμούς και εξαρτήσεις. Και ένα λαό που ακόμη εκτιμά πως η λύση είναι οι ξαπλώστρες στις παραλίες και οι καναπέδες των σαλονιών και όχι η ανατροπή της διάλυσης του κοινωνικού και οικονομικού ιστού του τόπου μέσα από το μοναδικό όπλο που διαθέτει: Την ψήφο του.Το Πανελλήνιο Μακεδονικό Μέτωπο, συμμετέχει στην θλίψη της οικογένειας του αστυνομικού, που γαζώθηκε άνανδρα από τους εγκληματίες που «στολίζουν» την πράξη τους με πολιτικά δήθεν κίνητρα. Και καλεί για ακόμη μια φορά, την μεν κυβέρνηση, να ξυπνήσει από τον επικίνδυνο λήθαργο στον οποίο βρίσκεται εδώ και καιρό. Τον δε λαό να καταλάβει πως, αυτό το αδιάφορο κεντρικό διαχειριστικό σύστημα που κάθεται στο σβέρκο του, θα συνεχίζει να σφυρίζει αδιάφορα για όσο φυσικά η κουτάλα του, κολυμπάει στην μαρμίτα του δημοσίου χρήματος, και κάθε φορά που η κοινωνία μας, πατάει σε ένα ακόμη σκαλί που την οδηγεί στον πάτο.