21 Ιουλ 2009

ΜΠΙΘΕΚΟΥΡΑΣ ...ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΟΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΧΑΛΙΜΑΣ!


Το κείμενο γράφτηκε σαν απάντηση σε αυτούς (κυρίως Αλβανούς εθνικιστές και Έλληνες αριστεριστές) που στην προσπάθειά τους να αποδομήσουν την ελληνική ταυτότητα, προσπαθούν να “αποδείξουν” ότι οι σημαντικότεροι Έλληνες ήρωες και στην ουσία όλος σχεδόν ο πληθυσμός της Ελλάδας είναι… κατά φαντασία Έλληνες. Αφορά την καταγωγή του Θ. Κολοκοτρώνη και αναρτήθηκε αρχικά στο phorum.gr εδώ.


Ο δήθεν «Αλβανός Μπιθγκούρι» αναφέρεται ξεκάθαρα Κολοκοτρών(ης) σε αλβανικό




τραγούδι του 1808!

Γκίθ(ε) μπότα λε τα θον,
ου(ν) σε γιαπ Κολοκοτρών.
Γιαμ Αλή Φαρμάκη, ου
κι εσπιέ γκιάκν(ε) γκερ(ν)τε γλιου

Δηλαδή:

Όλος ο κόσμος να το πει, εγώ δεν δίνω τον Κολοκοτρώνη.
Είμαι ο Αλή Φαρμάκης και όπου πηγαίνω, φτάνει το αίμα ως το γόνατο.
[O Γέρων Κολοκοτρώνης, τ.Β’, Εν Αθήναις, Βιβλιοθήκη της Εστίας, 1889]

Αλβανικό άσμα των Λαλαίων του Μοριά από το 1808 για τον Κολοκοτρώνη και τον Αλή Φαρμάκη. Ο Βελή πασάς, γιος του Αλή πασά των Ιωαννίνων, Βεζίρης του Μοριά κατά το παράδειγμα του πατέρα του θέλησε να καταστρέψει τους ισχυρούς τοπάρχες. Πολιόρκησε τον Λαλαίο Αλή Φαρμάκη στον πύργο του στο Μοναστηράκι της Γορτυνίας. Από τους 400 συγγενείς και ανθρώπους του Αλή Φαρμάκη του έμειναν 90 μόλις έφτασε ο Βελής με στρατό 8,000. Σημειωτέον όλοι οι Λαλαίοι ήταν πάνω από 1,000 ντουφέκια, αλλά δεν συγκινήθηκαν. Ο Φαρμάκης είχε καλέσει και τον πατρικό φίλο του Κολοκοτρώνη που δεν τον είχε δει πρωτύτερα. [Ὁ πάππος τοῦ Ἀλῆ Φαρμάκη καὶ ὁ πάππος ὁ ἐδικός μου, Γιάννης Κολοκοτρώνης, ἦσαν φίλοι καὶ ἀδελφοποιτοί… δὲν τὸν εἶχα ἰδεῖ προσωπικῶς]. Ο Κολοκοτρώνης ξεκίνησε με 100 από τη Ζάκυνθο αλλά οι «Φραντσέζοι άφησαν μόνο 16 να περάσουν». Η πολιορκία κράτησε 65 μέρες, ο Βελής πρότεινε να παραδώσουν τον Κολοκοτρώνη για να σωθούν, αλλά ο γενναίος Φαρμάκης αρνήθηκε κατηγορηματικά. Τελικά έγινε συμφωνία, ο Κολοκοτρώνης πέρασε στη Ζάκυνθο, ο Φαρμάκης τη γλίτωσε και αυτός στη Ζάκυνθο αργότερα, αλλά και ο Βελήπασας γκρέμισε τους πύργους του Φαρμάκη στο Μοναστηράκι.

Σάββατο πλιά ς’ τον πόλεμο
Μέσ’ ‘ς το Μοναστηράκι,
- Βάστα μωρ’ Αλή Φαρμάκη,
Με το Κολοκοτρωνάκι!
Πέφτουν τα βόλια σα βροχή,
Κολοκοτρώνη Θοδωρή,
Πολεμού και πολεμάνε,
και τους Τούρκους τους νικάνε!

Δηλαδή, έχουμε ξεκάθαρα μια υπόθεση δύο φιλικών μεταξύ τους οικογενειών Μοραϊτών καπεταναίων, χριστιανικής και μουσουλμανικής, καμιά εκατοστή άτομα πολέμησαν συνολικά. Τα περί του δήθεν «ελληνο-αλβανικού βασιλείου» που λένε (μέχρι και ότι ο Κολοκοτρώνης φυλακίστηκε για αυτό το λόγο έχουν γράψει) για την κοινή πορεία και τα σχέδια Θοδωρή και Αλή στην Ζάκυνθο είναι τόσο γελοία και καταρρίπτονται από μόνα τους. [Τὸ σχέδιον ἦτον ὅτι ὅλα τὰ κάστρα τῆς Μεσσηνίας, τῆς Πάτρας, τῆς Μονεμβασίας, ἅμα ἐβγοῦμε, νὰ κηρυχθοῦν ὑπὲρ ἡμῶν. Καὶ ἦλθαν ὅλοι οἱ Τοῦρκοι καὶ Ρωμαῖοι οἱ σημαντικοὶ καὶ ὁμίλησαν εἰς τὴν Ζάκυνθο, νὰ κάμομε μιὰ κυβέρνηση, συνθεμένη ἀπὸ 12 Τούρκους καὶ 12 Ἕλληνας νὰ κυβερνοῦν τὸν λαόν….ἡμεῖς δὲν ἀποστατήσαμεν ἐναντίον σου (Σουλτάνε), πλὴν ἐναντίον τοῦ τυράννου τοῦ Βελῆ πασᾶ…] Ας μας πει κανένας που πιστεύει τα περί «ελληνο-αλβανικού βασιλείου» ποιοι θα ήταν και τι καταγωγής οι 12 Τούρκοι της κυβέρνησης του Μοριά; Ονόματα. Είναι γνωστοί οι αγάδες της εποχής, όπως και οι κοτσαμπάσηδες.

Τζεργίνηδες

Αντιεπιστημονικές αηδίες από το ίντερνετ για την πιστοποίηση «αλβανικότητας» από:

1. Την «αλβανική» φουστανέλα που την φορούσαν «και οι Ιλλυριοί». Από την «σκοδριάνικη» (κόκκινη χρυσοκέντητη φουστανέλα) πολυτελή και ακριβή στολή που φορούσαν πολλοί καπεταναίοι π.χ. Καραϊσκάκης. Από άλλα ενδύματα π.χ. την σωζόμενη φορεσιά της μάνας του Κολοκοτρώνη Ζαμπέτας (Ελισσαβέτας) Κοτσάκη από την Αλωνίσταινα κλπ. Λογικό συμπέρασμα: οι βρακοφόροι Υδραίοι δεν ήταν Αρβανίτες.

2. Από την τουρκομογγολική συνήθεια ξυρίσματος των κροτάφων, του μπροστινού μέρους του κρανίου και τα υπόλοιπα μαλλιά σε χαίτη, που άφηναν ΟΛΟΙ οι αρματολοί των Βαλκανίων κατά μίμηση των Τούρκων πολεμιστών.

3. Από την χρήση οποιασδήποτε αλβανικής λέξης (π.χ. μπιρομ, μπέσα κλπ) ή την ύπαρξη ενός μόνο στοιχείου για αλβανική καταγωγή ενός προγόνου στο παρελθόν (και 500 χρόνια πριν, νο προμπλεμ)

4. Από την «αλβανική» πολιτογράφηση λατινικών, σλαβικών και τουρκικών επιθέτων ευρείας χρήσης στη βαλκανική (π.χ. Νταγκλής, Κοτζιάς, Μαργαρίτης, Τζαφέρης, Γκούρας, Βούλγαρης, Κούγιας, Σπαής, Γκολφίνος, Μπαλάσκας, Ντάρας, Γρίβας) και γενικά από την σύνδεση εθνικής προέλευσης και σύγχρονης ετυμολόγησης ονομάτων.

5. Από την εξόφθαλμη παρετυμολόγηση άσχετων με την αλβανική γλώσσα επιθέτων (π.χ. Φωκάς, Ράλλης, Σγουρός, Σγουρομάλλης, Βουτσαράς, Κλαδάς, Τζεργίνης και πλήθος άλλων). Από αστεία παρετυμολόγηση και από τη συσχέτιση της αλβανικής με τις νεκρές Πελασγική και Ιλλυρική γλώσσα, αφού κανένας δεν θα διαμαρτυρηθεί. Εκτέλεση δηλαδή υπερχιλιετούς άλματος για συσχέτιση των Αλβανών με τους Ιλλυριούς! Και επίσης δεύτερου επίσης κατά κάτι μικρότερου άλματος για τη συσχέτιση Ιλλυριών με Πελασγούς και την εθνική συνέχεια του αλβανισμού (σ’ αυτό φταίνε οι Έλληνες Αρβανίτες). [Παραδείγματα ετυμολογίας: Μπόμπος: Πω Πω, Βέρβερης: τυφλός, Μπουμπουλίνα: πέφτουν κεραυνοί, Δερβένι: ντερ = πόρτα και βεντ = τόπος, Τριτογένεια (Αθηνά), τρουτ = μυελος + jeνι= γένος, δηλαδή όχι η από τρίτη γενιά, αλλά η μυαλογεννημένη, Αθηνά: α θανε=ο λόγος, Παλλάς: παλς = εγκέφαλος. Κέλτες κjιελτε = ουράνιος (γνωστός γαρ ο φόβος τους μην τυχόν και πέσει ο ουρανός στα κεφάλια τους), Ιθάκη: ιθ = όπισθεν κλπ). Περιμένω με αγωνία και την ετυμολόγηση των ξεκάθαρα πελασγικών κατά τους αρχαίους λέξεων: Υμηττός, Λυκαβηττός, Κόρινθος, Αμάρυνθος. Η Λάρισα καλύφθηκε ήδη.]

6. Παραπομπή να διαβάσουμε ξένες πηγές και ειδικά την Wikipedia όπου διάφοροι αλητάμπουρες χαρακτηρίζουν τους Αρβανίτες “ethnic Albanians” και δεν επιτρέπουν να γραφτεί ότι δεν τους αρέσει. Παραδείγματα: στην Βικιπαίδεια αναφέρονται ως Αρβανίτες όχι οι Υδραίοι, οι Κρανιδιώτες αλλά… οι Καλαβρυτινοί (!!!) και οι Λαγκαδινοί(!!), γιατί ένας έγραψε στο βιβλίο του γενικά και αόριστα ότι ήρθαν από την Ήπειρο (ναι, Ήπειρος=Αλβανία κατά τους διαχειριστές του λήμματος “Αρβανίτες” στην “ελληνική” Wikipedia). Το ότι οι κωμοπόλεις αυτές έφτασαν να έχουν κατά το 1900 απο 8,000 πληθυσμό η καθεμία δεν τους απασχολεί, με την ίδια λογική άντε και η Αθηναίοι να βγουν “ethnic Albanians”. Αυτός που τραβάει τα πανδεινα είναι ο Μάρκος Μπότσαρης “ethnic Albanian” τον ανεβάζουν, “ethnic Albanian” τον κατεβάζουν. Αιτία αναφέρεται έτσι σε δυο-τρεις αγγλικές πηγές, αλλά μπορούν να βρεθουν τριπλάσιες που θα αναφέρεται και ως “Greek”, αλλά ποιος ασχολείται…

Επί του προκειμένου. Οι αλβανολόγοι, βλαχολόγοι και σλαβολόγοι γλωσσολόγοι ερευνητές της πλάκας παίρνουν τον ΤΖεΡΓίνη του Κολοκοτρώνη. [ Ἐλέγετο Τζεργίνης - μὲ αὐτὸ τὸ ὄνομα εὑρίσκονται καμμιὰ ἑξηνταριὰ οἰκογένειαι εἰς τὴν Μεσσηνίαν.] και τον μετατρέπουν:

Α. Σε ΤΣερΓΚίνη => τσερ Γκίνη = έξυπνο ( ) Γιάννη. Γιατί όχι και τσυρ-Γιάννη;


Β. Σε ΤΣεΡΝογκόρσκι => αυτός που κατάγεται από τα Τσέρνα Γκόρα (Λευκά Όρη) = άσπρα βουνά = σαν τον άσπρο (;) κεραυνό = Κεραύνια = Χειμάρρα = Αρβανιτόβλαχος(;). Ωραία εξίσωση, αν τον έλεγαν Τσερνίγκη. Το άσπρο πως το λένε στα βλάχικα; Όπως οι Σλάβοι;


Γ. Σλάβικο γενικά. Επειδή έχει ΤΣ, βεβαίως-βεβαίως.

Πρόταση για νέα ετυμολόγηση:

Ο Γενάρχης των Κολοκοτρωναίων λεγόταν Τριανταφυλλάκος Τζεργίνης. Το εξασύλλαβο όνομα Τριανταφυλλάκος προφανώς στα αλβανικά όπως και στα κινέζικα θα ερμηνεύεται σαν πρόταση 4-5 λέξεων, οπότε να περιμένουμε ερμηνεία όμοια με τα ινδιάνικα ονόματα;

Η δική μου ετυμολόγηση (την έχω διαβάσει και αλλού).

Από το μεσαιωνικό Γαλλικό (Φραγκικό) SERGENT προφέρεται στα γαλλικά Σερζίν στα ελληνικά αποδόθηκε σαν Σεργέντης ή Σεργίνης. Το Γαλλικό προέρχεται από το λατινικό servant και έχει δώσει και το αγγλικό sergeant (λοχίας). Σήμαινε τον βαριά οπλισμένο πεζικάριο των μεσαιωνικών στρατών. Οι Φράγκοι του Μοριά από το 1205 και πέρα στρατολογούσαν συστηματικά ντόπιους Μοραΐτες. Στο μεσαιωνικό «Χρονικό του Μορέως» αλλά και στο «Χρονικό του Μαχαιρά» υπάρχει σε αρκετά σημεία η λέξη ως σιργέντης.

Π.χ.
Ἄλλος ἦτον ντὲ Λεσπηγγὰς καὶ πλεῖστοι ἄλλοι σιργέντες…

…καβαλλάρη ἕνα μετ᾿ αὐτὸν καὶ δώδεκα σιργέντες…

Επίσης μνημονεύεται και χωριό Σεργιανά (οι μεταγενέστερες λέξεις σεργιάνι και σεργούνι θεωρούνται τούρκικης προέλευσης). Χωριό στα σύνορα της σημερινή Ηλείας και Αρκαδίας.

Ἐξέβην ἐκ τὰ Σεργιανὰ ἐκεῖ πρὸς τοὺς Ρωμαίους
κ᾿ ἐστήκασιν οἱ σύνταξες ἕτοιμες τοῦ πολέμου.

Από μία απλή έρευνα στο διαδίκτυο (π.χ. whitepages.gr) το όνομα επιζεί στις μέρες μας ως: Σεργίνης, Σαργέντης, Σεργεντάνης, κλπ.

Καταγωγή Κολοκοτρωναίων

1. Γενάρχης ήταν ο Τριανταφυλλάκος Τζεργίνης ο οποίος γύρω στο 1600 μετοίκησε στο Λιμποβίσι της Καρύταινας και μάλιστα παντρεύτηκε τη θυγατέρα του Δημογέροντα. Ο Τριανταφυλλάκος προερχόταν κατά τον Κολοκοτρώνη από το χωριό Ρουπάκι πλησίον του Τουρκολέκα. Το χωριό είχε καταστραφεί κατά τον βενετοτουρκικό πόλεμο του 1685-1715 και βρισκόταν κοντά στο Λεοντάρι της Αρκαδίας. Κατά άλλους ο Τριανταφυλλάκος κατάγοταν από την Βυδίσοβα της Τριφυλίας κοντά στον Αετό στην περιοχή των Κοντοβουνίων και νοτιότερα από τα Ντρεδοχώρια (Σουλιμά). Για να μην μείνουν απορίες τα χωριά του Αετού ήταν μεικτά ελληνοαρβανιτόφωνα. Αυτοί που θέλουν «δικό τους» τον Τζεργίνη είναι ο Τριφύλιος-Αρκαδινός οπλαρχηγός του 1821 Αθανάσιος Γρηγοριάδης και ο βιογράφος του Πλαπούτα ιστοριοδίφης Αγησίλαος Τσελαλης. Πάντως η δήλωση του Γέρου στη διήγησή του μετράει περισσότερο, ίσως οι συγγενείς του Τριανταφυλλάκου Τζεργιναίοι μετοίκησαν μετά την καταστροφή του Ρουπακίου στη Βυδίσοβα (Δροσοπηγή).

2. Γιος του Τριανταφυλλάκου ο Δημητράκης Τζεργίνης.

3. Γιοί του Δημητράκη οι Χρόνης, Λάμπρος και Δήμος οι οποίοι ήταν νοικοκυραίοι και έγιναν κλέφτες. Ο Δήμος παντρεύτηκε την κόρη του καπετάν Χρόνη από το Χρυσοβίτσι, ήταν ένας από τους καπεταναίους της Καρύταινας που πολέμησαν τους Τούρκους επί Μοροζίνη (1685). Οι άλλοι ήταν ο Κουλάς από την Καρύταινα και ο Στασινός Σύντιχας από την Άκοβα. Τότε οι Καρυτινοί μαζί με κάποιους από τους Μανιάτες καθάρισαν το εσωτερικό του Μοριά από τους Τούρκους (οι Βενετοί καταλάμβαναν με τους υπόλοιπους τα παραλιακά κάστρα). Η “Τριπολιτσά” του 1685 ήταν η Καρύταινα, όπου συνέλαβαν μάλιστα ζώντες και 1,300 γενίτσαρους που τους “απέκτειναν, αναγκάζοντάς τους πρώτα να αλωνίσουν ακάνθους”.

4. Γιος του Δήμου επονομαζόμενος Μπότσικας (μαυριδερός) πολέμησε με τους Χρυσοβιτσιώτες, Λιμποβιτσιώτες και Αρκουδορεματίτες τους Τούρκους όταν ανακατέλαβαν τον Μοριά το 1715. Ο Μπότσικας σκοτώθηκε αργότερα.

5. Γιος του Μπότσικα ο Γιάννης που πρώτος πήρε το όνομα Κολοκοτρώνης, από την γνωστή ιστορία με τον Αρβανίτη και το “μπιθεκούρα”. Κρεμάστηκε στην Ανδρούσα.

6. Γιος του Γιάννη ήταν ο Κωνσταντής Κολοκοτρώνης, καπετάνιος και αρχηγός των κλεφτών του Μοριά μαζί με τον Αλέξη Ντάρα, όταν ξεβρώμισαν τον Μοριά από τους Αλβανούς κατά το 1780. Σκοτώθηκε 33 ετών μαζί με τον Παναγιώταρο Βενετσανάκη στην Καστάνια της Μάνης. Άλλοι γιοί του Γιάννη ήταν οι Αποστόλης και Γιώργης που σκοτώθηκαν μαζί με τον Κωνσταντή. Τον μεγαλύτερο γιο του τον σκότωσαν και αυτόν στο Λεοντάρι. Ο άλλος αδελφός Αναγνώστης γλύτωσε, ο μόνος απο τα 6 αδέρφια που πέθανε από φυσικό θάνατο.

7. Τα παιδιά του Κωνσταντή τα μάζεψε ο Αναγνώστης στη Μηλιά της Μάνης. Μετά τα πήραν οι μπαρμπάδες τους από το σόι της μάνας του Κοτσακαίοι στην Αλωνίσταινα. Μετά ξαναπήγαν στον Άκοβο στα Σαμπάζικα κοντά στον θείο τους τον Αναγνώστη. Εκεί έγιναν καπεταναίοι Λεονταρίου και Καρύταινας, 12 Κολοκοτρωναίοι και αρχηγός ο μεγαλύτερος ο Θοδωρής. Τα παιδιά του Αναγνώστη ήταν Γιαννάκης, Δημητράκης (Κουντάνης, πολιορκήθηκε τρεις μέρες σε μια καλύβα έξω από το Χρυσοβίτσι και στο τέλος τον έκαψαν το 1808) και Γιωργάκης (Γιωργακλής σκοτώθηκε σε ενέδρα στη γέφυρα της Μαρμαριάς με άλλους 4 το 1808) και 7 θυγατέρες. Του Κωνσταντή ο Θοδωράκης, ο Γιάννης ο Ζορμπάς μικρότερος (σκοτώθηκε το 1808 στους Αιμυαλούς μοναστήρι της Δημητσάνας με άλλους έξι μετά από προδοσία καλογέρου) και ο Χρήστος, άλλα δυο παιδιά αιχμαλωτίστηκαν στην Καστάνια 1 και 3 ετών και χάθηκαν. Άλλα πρωτοξάδελφα του Θοδωράκη ο Γιώργας (σκοτώθηκε με τον Ζορμπά στους Αιμυαλούς) και ο αδερφός αυτού Αντώνης.

8. Τα παιδιά του Θοδωράκη ήταν ο Πάνος (που δολοφονήθηκε από μισθοφόρους του Κωλέττη), ο Γιάννης (Γενναίος), ο Κωνσταντίνος (Κολίνος) και ο Πάνος ο νεώτερος. Άλλοι Κολοκοτρωναίοι που έδρασαν το 1821 ήταν οι Αποστόλης, Δημήτρης (Ντασκούλιας, ήταν με τον Υψηλάντη στη Βλαχία και μετά την ήττα διέσχισε με τους άντρες του Ρουμανία, Βουλγαρία, Μακεδονία, κλπ και εμφανίστηκε στην Τριπολιτσά λιγο πριν τη μάχη της Γράνας!), ο Αντώνης (ο επιζήσας του αφανισμού(7)), Μάρκος και οι γιοι του Κωνσταντής και άλλοι τρεις…

Σε στήλη του Σπ. Μελά, στο Λιμποβίσι τα γράφουν λίγο διαφορετικά στην αρχή της γενιάς από αυτά που γράφονται στα απομνημονεύματα του Γέρου.

Ποιος Μπιθεκούρας;;;;;;;;;;;;;;

Αλβανοί, ασχοληθείτε καλύτερα με το Τεπελένι, τον Αλή και του Μουτζοχουσάττες, που τα ξέρετε και καλύτερα….

ΠΗΓΗ:http://ellas2.wordpress.com

 
Copyright © 2015 Taxalia Blog - Θεσσαλονίκη