Για το Μακεδονικό όσα και να γράψουμε θα είναι λίγα, το πρόβλημα πολύπλοκο με τις ρίζες του αρκετά πίσω στο παρελθόν. Η Ελλάδα όπως με όλα τα σημαντικά θέματα ακολούθησε τακτική στρουθοκαμηλισμού για χρόνια. Όταν με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας το πρόβλημα έγινε πλέον φανερό δεν υπήρχε έτοιμο σχέδιο και η πολιτκή μας αναλώθηκε στη «λογική» του πολιτικού κόστους.
Ο αλυτρωτισμός της ΠΓΔΜ (είναι αδόκιμο και στρουθοκαμηλικό να τους λέμε Σκοπιανούς) είναι κάτι που πρέπει να παρακολουθούμε μεν αλλά δεν είναι η πρώτιστη απειλή για την Ελλάδα. Η κάθε εδαφική αλυτρωτική τάση πρέπει να εκτιμάται ανάλογα με το αν είναι εφικτή. Με άλλα λόγια όσο έχουμε αξιόμαχες ένοπλες δυνάμεις δεν θα πρέπει να μας ανησυχούν οι ανόητες κορώνες των Σλαβομακεδόνων που γίνονται κυρίως για εσωτερική κατανάλωση και πλειοδοσία εθνικισμού. Το πρόβλημα για την Ελλάδα.... έγκυται κυρίως στην απώλεια πολιτισμικής κληρονομιάς
[...]
Στο Μακεδονικό πρόβλημα η Ελλάδα πρέπει να θέσει αντικειμενικούς σκοπούς και κυρίως να αγωνιστεί σοβαρά για αυτούς σε διεθνές επίπεδο, όχι σε εθνικό δηλαδή πατριωτικές κορώνες που μας χαϊδεύουν τα αυτιά. Ο αντικειμενικός σκοπός πρέπει να είναι να μην κατοχυρωθεί στη συνείδηση του μέσου Ευρωπαίου ότι Μακεδονία + Αρχαία Μακεδονία + Μέγας Αλέξανδρος = ΠΓΔΜ.
[...]
Τι μπορεί να κάνει η Ελλάδα σήμερα.
Να προσπαθήσει καταρχάς να ανατρέψει την εδραιωμένη άποψη Μακεδονία = ΠΓΔΜ. Όσοι λένε να μη δεχτούμε ονομασία με τον όρο Μακεδονία εθελοτυφλούν ή ακόμα χειρότερα πουλάνε ψευτοπατριωτισμό για εσωτερική κατανάλωση. Πραγματικά πατριωτική στάση, έτσι όπως έχουν έρθει σήμερα τα πράγματα, είναι μια ρεαλιστική θεώρηση του προβλήματος υπο το πρίσμα του «το μη χείρον βέλτιστον».
Το χειρότερο σενάριο είναι να αναγνωριστεί και από τον ΟΗΕ η ΠΓΔΜ με το όνομα Μακεδονία καθώς και η γλώσσα και η εθνικότητα.
Το καλύτερο είναι να καθιερωθεί σύνθετη ονομασία έναντι όλων τόσο για το όνομα του κράτους όσο και για τη γλώσσα και εθνικότητα.
Το πιο εφικτό είναι να πετύχουμε συμβιβασμό για αλλαγή του ονόματος του κράτους σε σύνθετη ονομασία (Βόρεια Μακεδονία) αλλά όχι και γλώσσας και εθνικής ταυτότητας.
Η πολιτική που ακολουθείται σήμερα είναι λοιπόν σωστή αφού στοχεύει στο πιο εφικτό σενάριο.Το Μακεδονικό ζήτημα είναι ελάσσονος σημασίας σε σχέση με τη Θράκη και το Αιγαίο οπου διακυβεύβονται μεγάλα γεωπολιτικά συμφέροντα (μειονότητα, πετρέλαιο, ΑΟΖ) και τίθεται θέμα αμφισβήτησης της εθνικής κυριαρχίας (βραχονησίδες, καστελλόριζο, νήσος Ρω κλπ). Το Μακεδονικό εδώ και χρόνια τσαλακώνει το πρεστιζ της Ελλάδας και κοστίζει διπλωματικό κεφάλαιο μειώνοντας την επιρροή μας σε άλλα ζητήματα στη διεθνή σκακιέρα, πολύ πιο σημαντικά για το μέλλον της χώρας. Όταν έχεις πολλά μέτωπα ανοιχτά φθείρεται η θέση σου και αποδυναμώνεσαι ως παράγοντας στις διεθνείς εξελίξεις.
Ολόκληρο το άρθρο εδώ
Ο αλυτρωτισμός της ΠΓΔΜ (είναι αδόκιμο και στρουθοκαμηλικό να τους λέμε Σκοπιανούς) είναι κάτι που πρέπει να παρακολουθούμε μεν αλλά δεν είναι η πρώτιστη απειλή για την Ελλάδα. Η κάθε εδαφική αλυτρωτική τάση πρέπει να εκτιμάται ανάλογα με το αν είναι εφικτή. Με άλλα λόγια όσο έχουμε αξιόμαχες ένοπλες δυνάμεις δεν θα πρέπει να μας ανησυχούν οι ανόητες κορώνες των Σλαβομακεδόνων που γίνονται κυρίως για εσωτερική κατανάλωση και πλειοδοσία εθνικισμού. Το πρόβλημα για την Ελλάδα.... έγκυται κυρίως στην απώλεια πολιτισμικής κληρονομιάς
[...]
Στο Μακεδονικό πρόβλημα η Ελλάδα πρέπει να θέσει αντικειμενικούς σκοπούς και κυρίως να αγωνιστεί σοβαρά για αυτούς σε διεθνές επίπεδο, όχι σε εθνικό δηλαδή πατριωτικές κορώνες που μας χαϊδεύουν τα αυτιά. Ο αντικειμενικός σκοπός πρέπει να είναι να μην κατοχυρωθεί στη συνείδηση του μέσου Ευρωπαίου ότι Μακεδονία + Αρχαία Μακεδονία + Μέγας Αλέξανδρος = ΠΓΔΜ.
[...]
Τι μπορεί να κάνει η Ελλάδα σήμερα.
Να προσπαθήσει καταρχάς να ανατρέψει την εδραιωμένη άποψη Μακεδονία = ΠΓΔΜ. Όσοι λένε να μη δεχτούμε ονομασία με τον όρο Μακεδονία εθελοτυφλούν ή ακόμα χειρότερα πουλάνε ψευτοπατριωτισμό για εσωτερική κατανάλωση. Πραγματικά πατριωτική στάση, έτσι όπως έχουν έρθει σήμερα τα πράγματα, είναι μια ρεαλιστική θεώρηση του προβλήματος υπο το πρίσμα του «το μη χείρον βέλτιστον».
Το χειρότερο σενάριο είναι να αναγνωριστεί και από τον ΟΗΕ η ΠΓΔΜ με το όνομα Μακεδονία καθώς και η γλώσσα και η εθνικότητα.
Το καλύτερο είναι να καθιερωθεί σύνθετη ονομασία έναντι όλων τόσο για το όνομα του κράτους όσο και για τη γλώσσα και εθνικότητα.
Το πιο εφικτό είναι να πετύχουμε συμβιβασμό για αλλαγή του ονόματος του κράτους σε σύνθετη ονομασία (Βόρεια Μακεδονία) αλλά όχι και γλώσσας και εθνικής ταυτότητας.
Η πολιτική που ακολουθείται σήμερα είναι λοιπόν σωστή αφού στοχεύει στο πιο εφικτό σενάριο.Το Μακεδονικό ζήτημα είναι ελάσσονος σημασίας σε σχέση με τη Θράκη και το Αιγαίο οπου διακυβεύβονται μεγάλα γεωπολιτικά συμφέροντα (μειονότητα, πετρέλαιο, ΑΟΖ) και τίθεται θέμα αμφισβήτησης της εθνικής κυριαρχίας (βραχονησίδες, καστελλόριζο, νήσος Ρω κλπ). Το Μακεδονικό εδώ και χρόνια τσαλακώνει το πρεστιζ της Ελλάδας και κοστίζει διπλωματικό κεφάλαιο μειώνοντας την επιρροή μας σε άλλα ζητήματα στη διεθνή σκακιέρα, πολύ πιο σημαντικά για το μέλλον της χώρας. Όταν έχεις πολλά μέτωπα ανοιχτά φθείρεται η θέση σου και αποδυναμώνεσαι ως παράγοντας στις διεθνείς εξελίξεις.
Ολόκληρο το άρθρο εδώ
