Σύμφωνα με εκτιμήσεις μετά τα πρόσφατα οικονομικά μέτρα η απώλεια εισοδήματος των δημοσίων υπαλλήλων θα ανέλθει έως και 15-20% ετησίως. Μπορεί οι υπάλληλοι του...
ευρύτερου δημόσιου τομέα να "πόνεσαν" εις το άκουσμα των μέτρων αυτών, κανείς άλλος όμως δεν αισθάνθηκε συμπάθεια για τα μελλούμενα "δεινά" που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν οι δημόσιοι υπάλληλοι.
Της ανακοινώσεως είχε προηγηθεί μία άνευ προηγουμένου εκστρατεία "στοχοποίησης" των εργαζομένων εις το δημόσιο τομέα από την Κυβέρνηση μέσω των Μ.Μ.Ε. Προκλητικά και υπέρογκα επιδόματα, τα οποία χορηγούνταν επί χρόνια, "ξαφνικά" ανακαλύπτονταν από τα Μ.Μ.Ε. μέσω επιλεγμένων διαρροών, προκειμένου να προκαλέσουν θυμό και οργή εις την κοινή γνώμη εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων. Η Αμερική αναλύφθηκε σε ένα ακόμη θέμα από τα εγχώρια Μ.Μ.Ε.
Ο στόχος ήταν σαφής και απλός. Να εκνευριστεί μαζί τους το κομμάτι του ελληνικού λαού που εργάζεται εις τον ιδιωτικό τομέα, το οποίο αποτελεί τη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων. Και φυσικά τα μέτρα να περάσουν όσο το δυνατό πιο ανώδυνα. Η αλήθειά είναι ότι δεν χρειάστηκε και μεγάλη προσπάθεια για να στοχοποιηθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι, δεδομένων των προνομίων που απολαμβάνουν και κυρίως αυτό της μονιμότητας, της ελλείψεως παραγωγικότητας που τους διακρίνει, της διαφθοράς αρκετών εξ αυτών, αλλά και της συμπεριφοράς που επιδεικνύουν εν πολλοίς εις τους υπόλοιπους πολίτες. Γι' αυτό και ελάχιστοι συμπαρίστανται εις τις κινητοποιήσεις τους.
Όμως, αποτελεί κοινό τόπο ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι αποτελούν και τους καλύτερους και πιο φερέγγυους πελάτες των προϊόντων και υπηρεσιών που παράγει - προσφέρει ο ιδιωτικός τομέας. Οι τράπεζες άλλωστε μόνο εις τους δημόσιους υπαλλήλους χορηγούν δάνεια τον τελευταίο καιρό. Συνεπώς, η απώλεια εισοδήματος των δημοσίων υπαλλήλων της τάξεως 15-20% ετησίως είναι βέβαιο, ότι θα περάσει και εις τον ιδιωτικό τομέα, καθώς θα πρέπει οι δημόσιοι υπάλληλοι να μειώσουν αντίστοιχα και τις δαπάνες τους για να αντισταθμίσουν τις απώλειες. Δεν θα τους είναι πια ευχερές να ξοδεύουν όπως πριν.
Η μείωση κατανάλωσης από περίπου 800.000 - 1.000.000 δημοσίους υπαλλήλους (κανείς δεν ξέρει πόσοι ακριβώς είναι, και αυτό μόνο εις την Ελλάδα μπορεί να συμβαίνει) είναι βέβαιο ότι θα επηρρεάσει καταστρεπτικά τον ιδιωτικό τομέα. Ενώ λοιπόν το κόστος λειτουργίας των επιχειρήσεων θα αυξάνεται (μισθοδοσία, αυξημένος ΦΠΑ, έκτακτοι φόροι κλπ), τα έσοδα τους θα βαίνουν μειούμενα κατά τουλάχιστον 15-20% ετησίως μόνο από τη μη κατανάλωση των δημοσίων υπαλλήλων.
Αναπόφευκτα οι επιχειρήσεις θα αναγκαστούν να μειώσουν το λειτουργικό κόστος τους για να ανταπεξέλθουν. Μείωση κόστους για τις επιχειρήσεις σημαίνει συνήθως μείωση του προσωπικού τους και μείωση ή πάγωμα των μισθών. Ήδη πολύ μεγάλες εταιρείες (πολύ γνωστές και "επώνυμες") έχουν αναγγείλει προγράμματα εθελουσίας εξόδου και μειώσεις προσωπικού κατά 30%. Δίχως πρόθεση κινδυνολογίας, δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι εις τον ιδιωτικό τομέα θα χάσουν την δουλειά τους μέσα εις τους επόμενους μήνες. Αν μάλιστα συνεχιστεί και φέτος η μείωση των τουριστών κατά 10-15% το καλοκαίρι (που είναι και το πιο πιθανό), το τοπίο θα είναι εφιαλτικό.
Συγχρόνως δε, ήδη προλειαίνεται το έδαφος για την επιβολή των αυτών οικονομικών μέτρων εις τους δημοσίους υπαλλήλους και εις τον ιδιωτικό τομέα, παρά τις μέχρι σήμερα αντίθετες διαβεβαιώσεις αρμοδίων και μη. Άλλωστε άλλες αι βουλαί της Ε.Ε.
Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι θα βρεθούν σε δεινή θέση. Έχοντας χάσει μεγάλο μέρος της αγοραστικής τους δύναμης και όντας κάτω από την αβεβαιότητα της απόλυσης, το βιοτικό τους επίπεδο θα τεθεί εν κινδύνω.
Αν μάλιστα τα ανωτέρω λάβουν χώρα σε γενικευμένη μορφή, είναι πλέον βέβαιο ότι οι εργαζόμενοι θα αντιδράσουν μαζικά και οργισμένα. Δεν θα έχουν τίποτε να χάσουν, αφού αυτοί δεν είναι οι βολεμένοι, όπως οι δημόσιοι υπάλληλοι που υπηρετούν τη στασιμότητα. Τότε θα ομιλούμε για το "προλετεριάτο" του ιδιωτικού τομέα. Οι αναταραχές του Δεκεμβρίου του 2008 από μία χούφτα αλητών θα είναι παρωνυχίδα σε αυτά που θα δούμε, όταν η κρίση θα αγγίξει έκαστο εξ ημών.
Καθώς τα υπάρχοντα κόμματα με τη σημερινή μορφή της έχουν προ πολλού ηθικά και πολιτικά χρεωκοπήσει, η κοινωνία των πολιτών ίσως έχει έλθει η στιγμή να πάρει τα ηνία εις τα χέρια της, ενδεχόμενως και με βίαιο τρόπο. Όπως άλλωστε έχει πει ο Μαρξ "Η βία αποτελεί τη μαμμή της ιστορίας"...
Ενδεχόμενως σε κάποιους τα ανωτέρω να ακούγονται υπερβολικά και κινδυνολογικά, όμως τα σημερινά δεδομένα δεν θα πρέπει να θεωρούνται δεδομένα επ' άπειρον a priori. Τα μελλούμενα ενδέχεται να μας εκπλήξουν για την ανατρεπτικότητά τους.
(η φωτογραφία είναι από την έφοδο εις τα Χειμερινά Ανάκτορα)
Της ανακοινώσεως είχε προηγηθεί μία άνευ προηγουμένου εκστρατεία "στοχοποίησης" των εργαζομένων εις το δημόσιο τομέα από την Κυβέρνηση μέσω των Μ.Μ.Ε. Προκλητικά και υπέρογκα επιδόματα, τα οποία χορηγούνταν επί χρόνια, "ξαφνικά" ανακαλύπτονταν από τα Μ.Μ.Ε. μέσω επιλεγμένων διαρροών, προκειμένου να προκαλέσουν θυμό και οργή εις την κοινή γνώμη εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων. Η Αμερική αναλύφθηκε σε ένα ακόμη θέμα από τα εγχώρια Μ.Μ.Ε.Ο στόχος ήταν σαφής και απλός. Να εκνευριστεί μαζί τους το κομμάτι του ελληνικού λαού που εργάζεται εις τον ιδιωτικό τομέα, το οποίο αποτελεί τη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων. Και φυσικά τα μέτρα να περάσουν όσο το δυνατό πιο ανώδυνα. Η αλήθειά είναι ότι δεν χρειάστηκε και μεγάλη προσπάθεια για να στοχοποιηθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι, δεδομένων των προνομίων που απολαμβάνουν και κυρίως αυτό της μονιμότητας, της ελλείψεως παραγωγικότητας που τους διακρίνει, της διαφθοράς αρκετών εξ αυτών, αλλά και της συμπεριφοράς που επιδεικνύουν εν πολλοίς εις τους υπόλοιπους πολίτες. Γι' αυτό και ελάχιστοι συμπαρίστανται εις τις κινητοποιήσεις τους.
Όμως, αποτελεί κοινό τόπο ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι αποτελούν και τους καλύτερους και πιο φερέγγυους πελάτες των προϊόντων και υπηρεσιών που παράγει - προσφέρει ο ιδιωτικός τομέας. Οι τράπεζες άλλωστε μόνο εις τους δημόσιους υπαλλήλους χορηγούν δάνεια τον τελευταίο καιρό. Συνεπώς, η απώλεια εισοδήματος των δημοσίων υπαλλήλων της τάξεως 15-20% ετησίως είναι βέβαιο, ότι θα περάσει και εις τον ιδιωτικό τομέα, καθώς θα πρέπει οι δημόσιοι υπάλληλοι να μειώσουν αντίστοιχα και τις δαπάνες τους για να αντισταθμίσουν τις απώλειες. Δεν θα τους είναι πια ευχερές να ξοδεύουν όπως πριν.
Η μείωση κατανάλωσης από περίπου 800.000 - 1.000.000 δημοσίους υπαλλήλους (κανείς δεν ξέρει πόσοι ακριβώς είναι, και αυτό μόνο εις την Ελλάδα μπορεί να συμβαίνει) είναι βέβαιο ότι θα επηρρεάσει καταστρεπτικά τον ιδιωτικό τομέα. Ενώ λοιπόν το κόστος λειτουργίας των επιχειρήσεων θα αυξάνεται (μισθοδοσία, αυξημένος ΦΠΑ, έκτακτοι φόροι κλπ), τα έσοδα τους θα βαίνουν μειούμενα κατά τουλάχιστον 15-20% ετησίως μόνο από τη μη κατανάλωση των δημοσίων υπαλλήλων.
Αναπόφευκτα οι επιχειρήσεις θα αναγκαστούν να μειώσουν το λειτουργικό κόστος τους για να ανταπεξέλθουν. Μείωση κόστους για τις επιχειρήσεις σημαίνει συνήθως μείωση του προσωπικού τους και μείωση ή πάγωμα των μισθών. Ήδη πολύ μεγάλες εταιρείες (πολύ γνωστές και "επώνυμες") έχουν αναγγείλει προγράμματα εθελουσίας εξόδου και μειώσεις προσωπικού κατά 30%. Δίχως πρόθεση κινδυνολογίας, δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι εις τον ιδιωτικό τομέα θα χάσουν την δουλειά τους μέσα εις τους επόμενους μήνες. Αν μάλιστα συνεχιστεί και φέτος η μείωση των τουριστών κατά 10-15% το καλοκαίρι (που είναι και το πιο πιθανό), το τοπίο θα είναι εφιαλτικό.
Συγχρόνως δε, ήδη προλειαίνεται το έδαφος για την επιβολή των αυτών οικονομικών μέτρων εις τους δημοσίους υπαλλήλους και εις τον ιδιωτικό τομέα, παρά τις μέχρι σήμερα αντίθετες διαβεβαιώσεις αρμοδίων και μη. Άλλωστε άλλες αι βουλαί της Ε.Ε.
Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι θα βρεθούν σε δεινή θέση. Έχοντας χάσει μεγάλο μέρος της αγοραστικής τους δύναμης και όντας κάτω από την αβεβαιότητα της απόλυσης, το βιοτικό τους επίπεδο θα τεθεί εν κινδύνω.
Αν μάλιστα τα ανωτέρω λάβουν χώρα σε γενικευμένη μορφή, είναι πλέον βέβαιο ότι οι εργαζόμενοι θα αντιδράσουν μαζικά και οργισμένα. Δεν θα έχουν τίποτε να χάσουν, αφού αυτοί δεν είναι οι βολεμένοι, όπως οι δημόσιοι υπάλληλοι που υπηρετούν τη στασιμότητα. Τότε θα ομιλούμε για το "προλετεριάτο" του ιδιωτικού τομέα. Οι αναταραχές του Δεκεμβρίου του 2008 από μία χούφτα αλητών θα είναι παρωνυχίδα σε αυτά που θα δούμε, όταν η κρίση θα αγγίξει έκαστο εξ ημών.
Καθώς τα υπάρχοντα κόμματα με τη σημερινή μορφή της έχουν προ πολλού ηθικά και πολιτικά χρεωκοπήσει, η κοινωνία των πολιτών ίσως έχει έλθει η στιγμή να πάρει τα ηνία εις τα χέρια της, ενδεχόμενως και με βίαιο τρόπο. Όπως άλλωστε έχει πει ο Μαρξ "Η βία αποτελεί τη μαμμή της ιστορίας"...
Ενδεχόμενως σε κάποιους τα ανωτέρω να ακούγονται υπερβολικά και κινδυνολογικά, όμως τα σημερινά δεδομένα δεν θα πρέπει να θεωρούνται δεδομένα επ' άπειρον a priori. Τα μελλούμενα ενδέχεται να μας εκπλήξουν για την ανατρεπτικότητά τους.
(η φωτογραφία είναι από την έφοδο εις τα Χειμερινά Ανάκτορα)
