Πόσο «ελευθερία» έχει το blog TaXalia;

Αγαπητοί μου,
            Χριστός Ανέστη. 
            Αναφέρομαι στο σχόλιό μου για την περίφημη «άδεια Κασιδόκωστα», το οποίο αναρτήσατε [= δημοσιεύσατε] και παρατηρώ ότι δεν αναγράψατε το όνομά μου, πράγμα που μου είναι κατ’ αρχήν αδιάφορο. Διαγράψατε δε την αποφορά μου «βρε ουστ από ’δώ». Εικάζω βασίμως ότι αμφότερες οι ενέργειές σας είχαν ως στόχο την προστασία μου. Διερωτώμαι, όμως, από τι. Το άρθρο 14 του Συντάγματος ορίζει:    
    «1. Καθένας μπορεί να εκφράζει και να διαδίδει προφορικά, γραπτά και δια του τύπου τους στοχασμούς του τηρώντας τους νόμους του Κράτους.
     2. Ο τύπος είναι ελεύθερος. Η λογοκρισία και κάθε άλλο προληπτικό μέτρο απαγορεύονται.
………………….
   5. Καθένας ο οποίος θίγεται από ανακριβές δημοσίευμα ή εκπομπή έχει δικαίωμα απάντησης, το δε μέσο ενημέρωσης έχει αντιστοίχως υποχρέωση
πλήρους και άμεσης επανόρθωσης. Καθένας ο οποίος θίγεται από υβριστικό ή δυσφημιστικό δημοσίευμα ή εκπομπή έχει, επίσης, δικαίωμα απάντησης,
το δε μέσο ενημέρωσης έχει αντιστοίχως υποχρέωση άμεσης δημοσίευσης ή μετάδοσης της απάντησης. Νόμος ορίζει τον τρόπο με τον οποίο ασκείται
το δικαίωμα απάντησης και διασφαλίζεται η πλήρης και άμεση επανόρθωση ή η δημοσίευση και μετάδοση της απάντησης.
……………………………….
    7. Νόμος ορίζει τα σχετικά με την αστική και ποινική ευθύνη του τύπου και των άλλων μέσων ενημέρωσης και με την ταχεία εκδίκαση των σχετικών υποθέσεων.
……………..»
 
 
               Αφού, λοιπόν, καθένας μας είναι ελεύθερος να εκφράζει τις απόψεις του και να τις διαδίδει γραπτώς ή προφορικώς, η προστασία, την οποία προσφέρουν όλα τα blogs,  καταδεικνύει ότι  η συνταγματικώς κατοχυρωμένη  ελευθερία του λόγου δεν ισχύει για τους απλούς πολίτες, οι οποίοι κινδυνεύουν να νιώσουν τη μήνι των κρατούντων με όσα γράφουν και λέγουν. Έτσι εξηγείται και γιατί όλοι οι αλληλογράφοι σας χρησιμοποιούν ψευδώνυμο. Η τακτική αυτή, όμως, ήτοι απόκρυψη του ονόματος του σχολιαστή ή η χρήση ψευδωνύμου, σημαίνει ότι δεν τολμούμε ούτε καν να εκφρασθούμε ελεύθερα, διότι κάποιος, ήτοι η εξουσία, μας παραμονεύει κάπου. Για ποια δημοκρατία μιλάμε λοιπόν;
               Όσο για το «βρε ουστ από ‘δω» που διαγράψατε, εικάζω βασίμως ότι δεν θελήσατε να μπλέξετε και σεις στα γρανάζια της εξουσίας. Η έκφραση αυτή, όμως, είναι άκρως ήπια για το πολιτικώς γίγνεσθαι σ’ αυτἠ τη χώρα, αναφέρεται σε υπουργό, ήτοι δημόσιο πρόσωπο τις ενέργειες του οποίου ψέγει, και ο οποίος είναι υποχρεωμένος να ανέχεται ακόμη και την οξεία κριτική των πράξεών του και εν πάση περιπτώσει παρέχει το Σύνταγμα στον κ. υπουργό το δικαίωμα να απαντήσει και σε σας επιβάλλει την υποχρέωση να δημοσιεύσετε την απάντησή του. Έτσι, δεν αντιλαμβάνομαι γιατί διαγράψατε αυτές τις 4 αθώες λεξούλες.   
               Γιατί κρυβόμαστε λοιπόν; Εγώ θα πρότεινα να μην αναρτάται κανένα σχόλιο σε οποιοδήποτε blog, αν δεν είναι επώνυμο. Ίσως έτσι αρχίσουμε να ασκούμε το συνταγματικώς κατοχυρωμένο δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου. Όποιος θέλει να κρύβεται, δεν υπάρχει λόγος να εκφράζεται. Ας τα λέει στο σπίτι και στους φίλους του. Το Σύνταγμα δεν προστατεύει αυτόν που λέει ανωνύμως μια μπαρούφα ή μια εξυπνάδα ή κάτι το σπουδαίο. Προστατεύει αυτόν που έχει επώνυμο λόγο, έστω και αν ο λόγος του δεν αρέσει ή είναι εσφαλμένος.  Μόνον έτσι προάγεται ο δημόσιος διάλογος και αλληλοενημερώνονται οι πολίτες. Προς τἰ λοιπόν η αυτολογοκρισία;
Ευχαριστώ και Καλό Πάσχα.     
 
Σωτήριος Καλαμίτσης
Δικηγόρος
"ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΚΑΛΑΜΙΤΣΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ"
skalamitsis@kalamitsis.gr
Tηλ. 210 7294811
697 8006870
Fax: 210 6422070
 

_______________________
Επιτρέψτε μου να δώσω την απάντησή μου στους δύο bloggers ευχαριστώντας τους για τον αντίλογο, αν και ανώνυμο, αλλά ευχαριστώντας  και σας για τη φιλοξενία σας.
NewNeuromancer είπε...
Αγαπητέ κύριε Σ. Καλαμίτση,

Προσωπικά, ως blogger από άλλο blog (όπως λέμε, από άλλο ανέκδοτο), και ως ψευδώνυμος ιστολόγος έχω να παρατηρήσω τα εξής:

Είστε νομικός, συνεπώς θα γνωρίζετε ότι τούτη η (δύσμοιρη) η Χώρα δεν στερείται νόμων. Στερείται από τη δίκαιη εφαρμογή τους. ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΩΣ.  Συνεπώς, η επίκληση οποιασδήποτε πρόβλεψης του Συντάγματος θα πρέπει να συνοδεύται από παραδείγματα εφαρμογής των άρθρων του, που θ' αφορούν πολίτες (ή μέσα) που δεν ανήκουν στην λεγόμενη "ελίτ". ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΦΡΑΣΗΣ ΑΥΤΗΣ. ΜΗΠΩΣ ΕΝΝΟΕΙΤΕ  ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΑΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΙΤ ΤΩΝ ΕΡΓΟΛΑΒΩΝ-ΕΚΔΟΤΩΝ ΠΟΥ ΕΚΦΡΑΖΕΤΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΚΑΙ ΕΠΩΝΥΜΩΣ,  ΕΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ  ΜΕΡΙΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΠΟΥ ΕΚΦΡΑΖΟΝΤΑΙ ΚΡΥΠΤΟΜΕΝΟΙ; ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ ΕΚΦΡΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ;

Για το άρθρο 14 ειδικά (το οποίο επικαλείστε), έχω να επισημάνω ότι, σε πλήθος περιπτώσεων (που αφορούν και την "μπλογκόσφαιρα"), έχει καταστρατηγηθεί απροκάλυπτα και αντισυνταγματικά, δηλαδή αντιδημοκρατικά. Άρα, θα πρέπει να αναγνωρίσετε στους bloggers: εκτός από την προσπάθεια να προστατέψουν εσάς από κάποια δίωξη, να επιχείρησαν να προστατέψουν το blog τους (ή τους εαυτούς τους) από την εφαρμογή μιας φίμωσης ή ενός προστίμου (με τις γνωστές προφάσεις: του εκβιασμού ή της συκοφαντικής δυσφήμησης ή της δυσφήμησης ή της εξύβρισης κτλ.). (Με την (ρητορική) ερώτησή σας "Για ποια δημοκρατία μιλάμε λοιπόν;", σχεδόν αναγνωρίζετε αυτή τη δυσλειτουργία). ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΗΝ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΝΑ ΜΕ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΕΙ ΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ. ΑΝ Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ ΕΓΚΥΜΟΝΕΙ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΓΙ’ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΙ, ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΣΩ ΝΑ ΜΗΝ ΑΥΤΟΠΡΟΣΤΑΤΕΥΘΕΙ. ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΟΜΩΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ:ΓΙΑΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ; ΓΙΑΤΙ ΥΠΟΚΥΠΤΟΥΜΕ;ΑΛΛΟ ΤΩΡΑ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΟΥ ΑΝ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ  ΣΤΑ BLOGGS Ο ΠΕΡΙ ΤΥΠΟΥ ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΤΟ ΑΝ ΤΑ BLOGGS ΥΠΕΧΟΥΝ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΕΣ ΠΡΟΣΒΟΛΕΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΟΣ. ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΣ ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΝΤΙΡΡΗΣΗ ΝΑ ΠΡΟΣΧΩΡΗΣΩ ΣΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΜΕΛΟΥΣ ΠΡΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΠΟΥ ΑΠΕΦΑΝΘΗ ΟΤΙ  Ο ΠΕΡΙ ΤΥΠΟΥ ΝΟΜΟΣ ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ ΣΤΑ BLOGGS.  Ο ΘΙΓΟΜΕΝΟΣ ΑΠΟ BLOG ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΤΑΙ ΕΠΑΡΚΩΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΕΡΙ ΑΔΙΚΟΠΡΑΞΙΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ, ΟΜΩΣ, ΠΟΙΟΝ ΕΧΕΙ ΑΝΤΙΔΙΚΟ. ΑΝ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΝΤΙΔΙΚΟ ΤΟΥ, ΠΩΣ ΘΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΘΕΙ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ; ΓΙ’ΑΥΤΟ  ΘΕΩΡΩ ΝΟΜΙΚΙΣΤΙΚΕΣ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ΕΙΔΟΠΟΙΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥ  «ΤΥΠΟΥ» ΕΝ ΣΤΕΝΗ ΕΝΝΟΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥ BLOG, ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΕΚΦΡΑΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝ ΛΟΓΩ ΑΠΟΦΑΣΗ..

Σχετικά με την άποψή σας (ή προτροπή σας) προς το "taxalia", όπου λέτε επί λέξη: "Εγώ θα πρότεινα να μην αναρτάται κανένα σχόλιο σε οποιοδήποτε blog, αν δεν είναι επώνυμο.", εκφράζω την πλήρη και κάθετη αντίθεσή μου (για να μην πω αποδοκιμασία). Για τους αυτονόητους λόγους (που κι εσείς επικαλεστήκατε) που προβλέπονται από το άρθρο 14 του Συντάγματος. ΑΣΦΑΛΩΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΑΣ ΝΑ ΔΙΑΦΩΝΕΙΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΖΕΤΕ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΝΩΝΥΜΩΣ. ΟΜΩΣ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΤΕΛΝΟΥΝ ΣΧΟΛΙΑ ΥΒΡΙΣΤΙΚΑ, ΧΥΔΑΙΑ, ΑΝΕΡΜΑΤΙΣΤΑ, ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΑ κ.λπ.; ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΒΗΜΑ ΕΝΟΣΩ ΔΕΝ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΗΝ ΤΑΥΤΟΤΗΑ ΤΟΥΣ; ΈΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΠΛΕΙΣΤΑ ΟΣΑ ΘΛΙΒΕΡΑ ΣΧΟΛΙΑ ΜΕ ΧΥΔΑΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΥΒΡΕΙΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΑΠΕΧΘΕΙΑ. ΑΣ ΓΡΑΨΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ Ο,ΤΙ ΘΕΛΕΙ, ΟΣΟ ΑΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΔΩΣΕΙ ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ ΤΟΥ. ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΔΙΟΤΙ ΝΤΡΕΠΕΤΑΙ Ή ΦΟΒΑΤΑΙ; ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΟΙ ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΔΡΟΜΟΙ ΤΩΝ ΣΧΕΤΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΛΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΕΙΧΑΝ ΣΤΟΝ ΝΟΥ ΤΟΥΣ ΑΝΩΝΥΜΟΥΣ ΕΚΦΡΑΣΤΕΣ ΑΠΟΨΕΩΝ. ΑΥΤΟΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΑΝΩΝΥΜΙΑ ΤΟΥΣ, ΕΞ ΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΑΛΛΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ.

Το άρθρο 14 του Συντάγματος προστατεύει οποιονδήποτε πολίτη (επώνυμο, ψευδώνυμο, ανώνυμο) θέλει να εκφράσει λόγο, με οποιοδήποτε τρόπο και σε οποιοδήποτε μέσο. Προστατεύει την ελευθερία της έκφρασης του ανθρώπου - πολίτη κι όχι της αφηρημένης έννοιας του "επωνύμου" (επωνυμία φέρουν και τα ζώα ή οι εταιρείες, ωστόσο αυτά δεν δύναται να εκφραστούν δια του λόγου) ΕΠΙΤΡΕΨΤΕ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΗΚΙΣΤΑ ΠΕΙΣΤΙΚΟ. ΟΙ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΕΧΟΥΝ ΕΠΩΝΥΜΙΑ ΚΑΙ ΔΙ’ΑΥΤΗΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΚΦΡΑΖΟΝΤΑΙ. ΤΑ ΖΩΑ ΕΧΟΥΝ ΕΠΩΝΥΜΑ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΚΦΡΑΖΟΝΤΑΙ, ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ, ΣΥΝΕΠΩΣ, ΔΕΝ ΕΜΠΙΠΤΟΥΝ ΣΤΟ ΠΕΔΙΟ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 14. Άρα ο ισχυρισμός σας, ότι "Το Σύνταγμα δεν προστατεύει αυτόν που λέει ανωνύμως μια μπαρούφα ή μια εξυπνάδα ή κάτι το σπουδαίο." είναι ανακριβής (για να μην πούμε παντελώς λάθος). Επιπλέον, βρίσκουμε ότι περιέχει (ενν. ο προαναφερόμενος ισχυρισμός) ολίγον από λογοκρισία (ίσως και προληπτική). ΔΙΑΦΩΝΩ:ΛΟΓΟΚΡΙΝΕΤΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ ΚΑΤΙ. Ο ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΛΟΓΟΚΡΙΘΕΙ. ΟΤΑΝ, ΛΟΙΠΟΝ, ΙΣΧΥΡΙΖΟΜΑΙ ΟΤΙ Ο ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΒΗΜΑ, ΔΕΝ ΤΟΝ ΛΟΓΟΚΡΙΝΩ. ΤΟΝ ΠΡΟΚΑΛΩ ΝΑ ΔΗΛΩΣΕΙ ΤΗΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ  ΓΙΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΩ ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΣΥΝΟΜΙΛΩ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ. ΜΙΑ ΑΠΟΨΗ ΔΕΝ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΑΕΡΟΣΤΕΓΕΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ. ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΜΥΑΛΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΓΡΑΜΜΕΝΕΣ ΜΝΗΜΕΣ, ΕΜΠΕΙΡΕΣ, ΓΝΩΣΕΙΣ κ.λπ. ΑΡΑ, Η ΑΠΟΨΗ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΞΙΑ ΟΤΑΝ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΑΚΟΥΕΙ Ή ΤΗ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΕΧΕΙ ΥΠΟΨΗ ΤΟΥ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΚΦΡΑΖΕΙ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΤΗΝ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙ ΑΝΑΛΟΓΩΣ.  

Ως ένα παράδειγμα ψευδώνυμης έκφρασης (δια σκίτσου) που δεν θα θέλαμε να στερηθούμε (και σίγουρα, όχι μόνον εμείς) είναι ο γνωστός "Αρκάς". Φαντάζεστε τι αδικία θα ήταν να τον απολάμβαναν μόνο οι οικείοι του, ή/και οι φίλοι του; ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΕΣ. Ο ΑΡΚΑΣ ΕΧΕΙ ΠΑΣΙΓΝΩΣΤΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΚΡΥΨΕ. ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΩ ΤΗΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ.

Η ψευδωνυμία (ή/και η ανωνυμία) επιπλέον, διευκολύνει στο να κρίνονται οι απόψεις αυτές καθ' αυτές. Χωρίς ο αναγνώστης να επηρεάζεται από τις επουσιώδεις ιδιότητες των προσώπων, όπως: φύλο, ηλικία, ύψος, ομορφιά, χρώμα δέρματος, θρήσκευμα, οικονομική κατάσταση, μόρφωση, επάγγελμα, αναγνωρισιμότητα κτλ. ΕΠΙΤΡΕΨΤΕ ΜΟΥ ΝΑ ΔΙΑΦΩΝΗΣΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ. ΚΑΤ’ΕΜΕ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΦΗΡΗΜΕΝΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ. ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΟΝΤΟΤΗΤΑ. ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΠΟΤΕ ΝΑ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΜΗ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΣ.

Με εκτίμηση,
Χρόνια Πολλά και Χριστός Ανέστη

Νευρομάντης

Δευ Απρ 05, 04:26:00 πμ 2010
shakeristas είπε...
Ρίξτε μια ματιά εδώ:
http://elawyer.blogspot.com/search/label/Blogs

Εριξα και διατύπωσα τη θέση μου ανωτέρω.

Δευ Απρ 05, 09:56:00 πμ 2010
_______________________