Ντροπή

Μόλις γύρισε η Άννα μου από το souper market με τα μάτια μούσκεμα. Στο ταμείο εμπρός της έτυχε μια γιαγιά που πήρε τα εξής: Λίγες φέτες κασσέρι, γάλα και πέντε χυμούς. Στο ταμείο μια νεαρή κοπέλα της λέει "16,20". Ψάχνει η γιαγιά στο πορτοφόλι, βγάζει κάτι...
 περισσότερο απο 10ε… … "δεν φτάνουν γιαγιά"της λέει η κοπέλα… "να βγάλουμε κάτι… και βγάζει τους χυμούς.
Φεύγει η γιαγιά… από πίσω η Άννα με τους χυμούς… διάλογοι ανθρώπινοι σε χαβούζα κοινωνία… "κοπέλα μου από 16 χρονών δουλεύω και δεν φτάνουν για φαϊ"… ευχές ηλικιωμένης που είδε, είδε, είδε… αλλά τέτοιο μπουρδέλο ποτέ ξανά…
Δεν ξέρω τι σκέφτεστε… προχθές άκουσα το παχύδερμο να λέει πως μαζί τα φάγαμε… αυτός και η γιαγιά μαζί, στο ίδιο τραπέζι, με την ίδια κουτάλα.
Οι αλήτες των κινητών και των ακίνητων, των θωρακισμένων και των μπράβων, της μίζας και του ξεπουλήματος, του σάπιου λόγου, του ηλίθιου χαμόγελου. Δεν δίνουν δεκάρα για τη γιαγιά σου, πεντάρα για το γιό σου, λεπτό για τη μάνα σου. Αποφασίζουν να ψοφήσεις από πείνα… και δεν είναι σχήμα λόγου. Δίπλα μας πεινάνε άνθρωποι, δίπλα μας δυστυχούνε… δε μιλάνε από αξιοπρέπεια, αυτή που τα παχύδερμα και οι ταξιδευτές δεν την ξέρουν ούτε σαν λέξη.
Ξεφτιλισμένοι αγύρτες… βουλευτική ασυλία και μαλακίες… ακόμα σας ξεσκατίζουν γριές, σας πληρώνουν τη βενζίνη, τα σπίτια, τις τσάρκες, τα δείπνα εργασίας, τα γούστα σας. Αφού ούτε τη σύνταξη μιας γιαγιάς είστε σε θέση να σεβαστείτε, αφού το μόνο που κοιτάτε είναι η ροή του εντέρου σας και η τσέπη, να είστε σίγουροι πως "το μπουρδέλο η Βουλή" δεν θα καεί.
Είναι ήδη κάρβουνο, σαν τον εγγέφαλό σας.
Δημήτρης, Αθήνα