εκβιάζουν υποψηφίους
Ο Γιάννης Ραγκούσης έκανε μια τομή στην εκλογική νομοθεσία με σειρά νόμων, όπως ο "Καλλικράτης", που φέρνουν τη διαφάνεια στον πολιτικό στίβο.
Το πρόγραμμα "Διαύγεια" ας πούμε και η υποχρέωση των
υποψηφίων να δημοσιοποιούν στο διαδίκτυο τις εκλογικές τους δαπάνες, πιστώνονται στον Υπουργό.
Αλλά, αγαπητέ κ.Ραγκούση, στις εκλογές δεν υπάρχει μόνο μια παράμετρος (αυτή των υποψηφίων) η οποία πρέπει να λογοδοτεί.
Υπάρχει και ο τύπος. Ο τύπος που παίζει μεγάλο ρόλο σε κάθε εκλογική μάχη. Με σειρά ρυθμίσεων, δυσκολέψατε πολύ τις εμφανίσεις των υποψηφίων στην τηλεόραση.
Με αποτέλεσμα να ανοίγει "πεδίο δόξης λαμπρό" για άλλα ΜΜΕ, όπως το διαδίκτυο, η παρέμβαση του οποίου καθίσταται πλέον, αρκετά σημαντική.
Βλέπουμε με οργή -και το ξαναγράψαμε- κάποιους πειρθωριακούς ιστότοπους, που κάνουν "κρα" ότι ανήκουν σε δημοσιογράφους, να εκβιάζουν υποψηφίους.Η "μηχανή" στήνεται ως εξής :
Εκδότης εφημερίδας, (συνήθως freepress), πλησιάζει υποψήφιο και του προτείνει τις καλές υπηρεσίες του. Ο υποψήφιος δεν δέχεται επειδή ξέρει ότι η εφημερίδα δεν έχει συνήθως συνεπή γραμμή κι ότι θα του ξαφρίσει την τσέπη.
Ο εκδότης (ή απεσταλμένος του δημοσιογράφος) γίνεται φορτικότερος.
Αν δεν υποκύψει ο πολιτευτής, αρχίζουν τα ανώνυμα "προειδοποιητικά" δημοσιεύματα, τα οποία στο 99% των περιπτώσεων έχουν ροζ χρώμα (σεξουαλικά "σκάνδαλα"), με πολύ γενικές περιγραφές.
Αν ο υποψήφιος μείνει αδιάφορος, έρχεται το βρώμικο χτύπημα από το ιντερνετ.
Όλοι οι περιθωριακοί δημοσιογράφοι έχουν από 5-6 μπλογκς, αποκλειστικά για αυτό το σκοπό.
Περιμένουν να έρθουν εκλογές, ώστε να "τα αρπάξουν" από υποψηφίους.
Το διαδίκτυο, με την υποτιθέμενη ανωνυμία ως ένα βαθμό, προσφέρεται για τέτοιου είδους βρωμοδουλειές.
Έτσι, όσο δεν υπάρχουν εκλογές, το blog του νταβαντζή δημοσιογράφου, που πρέπει να έχει κάποια αναγνωσιμότητα, ώστε να μπορέσει να εκβιάσει τον υποψήφιο, περιορίζεται σε κλοπή θεμάτων από αληθινά blogs, σε κλοπή ειδήσεων από μεγάλα ειδησειογραφικά portals, σε υποτιθέμενες επιστολές και καταγγελίες "αναγνωστών" και λοιπές τεχνικές για να γίνει γνωστό, όπως δήθεν κόντρες με άλλα μέσα, κραυγαλέα ψέμματα για απίθανες επισκεψιμότητες κλπ.
Αφού γίνει γνωστό, αρχίζει τα βρώμικα χτυπήματα, με αναρτήσεις τύπου "ποιός δήμαρχος σε κωμόπολη της Λάρισας έκανε παιχνιδάκια στο γραφείο του με δίμετρη Ρωσίδα;" και παρόμοια.
Εμείς, προτρέψαμε και παλιότερα, επειδή σιχαινόμαστε αυτού του είδους το blogging (τουλάχιστον αυτό μας αφορά, γιατί δυσφημεί τα blogs), τους πολιτευτές να μη διστάζουν να μηνύουν το blog, κρατώντας αντίγραφο του δημοσιεύματος, αφού πρώτα ζητήσουν από το blog να αφαιρέσει το άρθρο, ακόμη κι αν δεν τους κατονομάζει (όπως γίνεται πάντα).
Το κολπάκι "μα εγώ δεν είπα το όνομά σας" δεν πιάνει! Ρωτήστε το δικηγόρο σας.
Σε κάθε περίπτωση, ο υποψήφιος δεν πρέπει να υποκύψει στην αλητεία και η πολιτεία θα πρέπει να προστατέψει τον υποψήφιο από τους βρωμιάρηδες ψευτο-μπλόγκερς, στέλνοντάς τους στο σκαμνί.
Τα blogs είναι χώρος έκφρασης ιδεών, συζήτησης, κοινωνικής δικτύωσης και ανταλλαγής απόψεων. Δεν είναι χώρος εκβιαστών.
Στείλτε τους εκβιαστές στη φυλακή, αφού δημοσιοποιήσετε πρώτα τα ονόματά τους.
