Του Αναστάσιου Καζαντζίδη
Επειδή συνηθίζουμε την περίοδο αυτή να κοιτάμε μόνο το δέντρο – Ελλάδα – και να διαβάζουμε και να μελετάμε τις βαρύγδουπες μπουρδολογίες των διαφόρων οικονομικών αναλυτών για τη δήθεν χρεοκοπία μας που προεξοφλούν οι παντοδύναμες …αγορές, ας προσπαθήσουμε να φωτίσουμε λίγο τη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού και να συσχετίσουμε διάφορα γεγονότα που συνέβησαν στο παρελθόν, λίγο πριν από το τέλος των Αυτοκρατοριών και να τα συγκρίνουμε με αυτά που ζούμε σήμερα.
Τι έχει γράψει λοιπόν η ιστορία για τις αυτοκρατορίες που νομοτελειακά ακολουθούν την πορεία της φθοράς μέσα στο χρόνο;
Κατατροπωμένες οι αυτοκρατορίες μέσω των ηλικιών πάσχουν από κάποια υπεροψία που τους οδηγεί και τους βυθίζει ολοένα και βαθύτερα σε στρατιωτικές περιπέτειες μέχρι τη στιγμή που η ήττα γίνεται πανωλεθρία.
Το 413 π.Χ., μια αποδυναμωμένη Αθήνα έστειλε 200 πλοία προς σφαγή στη Σικελία. Το 1921, μια ετοιμοθάνατη αυτοκρατορική Ισπανία στέλνει 20.000 στρατιώτες να σφαγιαστούν από τους αντάρτες στο Μαρόκο.
Το 1956, η ξεθωριασμένη Βρετανική αυτοκρατορία διέσυρε το κύρος της στο Σουέζ. Και το 2001 και 2003, οι ΗΠΑ κατέλαβαν το Αφγανιστάν και εισέβαλαν στο Ιράκ.
Με την ύβρη που σηματοδοτεί τις αυτοκρατορίες κατά τη διάρκεια των χιλιετιών, η Ουάσιγκτον σήμερα έχει αυξήσει τα στρατεύματά της στο Αφγανιστάν σε 100.000 άντρες, επεκτείνοντας τον πόλεμο στο Πακιστάν και μάλιστα δεσμεύτηκε και για την διατήρησή τους μέχρι το 2014, φλερτάροντας με την καταστροφή.
Η καταστροφική υπόθεση για το 2011 ή και λίγο αργότερα το 2012
Η βαριά ασθένεια του 'μιλιταρισμού του κρεμασμένου' σήμερα, έχει ποτίσει όλο το DNA της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας των Η.Π.Α.
Το ‘δόγμα Κάρτερ’ – η στρατιωτική παρουσία στον κόλπο για την διατήρηση της ροής άφθονου πετρελαίου στην αυτοκρατορία- είναι σήμερα ανέφικτο.
Τα τεράστια εσωτερικά οικονομικά προβλήματα δεν επιτρέπουν πολεμικά μέτωπα ανοιχτά σε ολόκληρο τον κόσμο.
Η πολιτική των Η.Π.Α. σήμερα, σχοινοβατεί από τη Σομαλία μέχρι τις Φιλιππίνες και από το Ισραήλ μέχρι το Ιράν και την Κορέα, σε μια ισορροπία τρόμου.
Τα πάντα μπορούν να συμβούν και η τραγωδία φαίνεται αναπόφευκτη.
Ας υποθέσουμε λοιπόν – πόσο επίκαιρος είναι ο Καβάφης πάντα στους κρεμασμένους μιλιταριστές! – πως το επόμενο καλοκαίρι στο Αφγανιστάν, γίνεται ένα μοιραίο ατύχημα. Αμερικανικά αεροπλάνα βομβαρδίζουν …κατά λάθος μια συνοικία των …Ταλιμπάν και εκατοντάδες γυναικόπαιδα βρίσκουν τραγικό θάνατο.
(Ένα υποθετικό γεγονός που μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή, όπως μας έχουν διδάξει οι …έξυπνες βόμβες κατά το πρόσφατο παρελθόν)
‘Συγνώμη λάθος’ θα πουν οι στρατηγοί.
Οι μουλάδες όμως έχουν διαφορετική άποψη και προκηρύσσουν Τζιχάντ!
Κατά εκατοντάδες οι εκπαιδευμένοι από τους Αμερικανούς Αφγανοί στρατιώτες υπακούν στη θεία εντολή και ενώνονται με τους αντάρτες Ταλιμπάν και σκορπούν τον πανικό στα αμερικανικά στρατεύματα στην έρημο…
Η Σαιγκόν του 1975 μοιάζει πλέον με παιδικό πάρτυ γενεθλίων…
Ταυτόχρονα οι χώρες του ΟΠΕΚ, ως αντίποινα, ανακοινώνουν εμπάργκο πετρελαίου στις Η.Π.Α.!
Οι Η.Π.Α. αντιδρούν στέλνοντας κι άλλες δυνάμεις στον κόλπο. Οι επιθέσεις αυτοκτονίας αυξάνονται στις πετρελαιοπηγές και σύννεφα καπνού σκεπάζουν τη Μέση Ανατολή…
Οι απώλειες των Αμερικανών αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο και το συμβούλιο ασφαλείας…με λύπη ανακοινώνει καταδικαστικό ψήφισμα και προτείνει την άμεση απόσυρση των Αμερικανικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν….
Η αρχή του τέλους έφτασε. Οι 800 και πλέον δολαριοκτόνες στρατιωτικές βάσεις των Αμερικανών που βρίσκονται διάσπαρτες παντού στον κόσμο, βρίσκονται ξαφνικά χωρίς στρατηγικό ρόλο…
Ο λαός στη Μητρόπολη ξεσηκώνεται…
Η Κίνα και η Ρωσία δεν κρύβουν τη χαρά τους.
Μια νέα αυτοκρατορία ανατέλλει…
Υ.Γ.
Έτσι, για να μη μας περνάνε για Αμερικανάκια οι διάφοροι…Ρουμπίνι και Στροσκάνηδες!
Κράτα γερά Έλληνα.
