Περί κλειστών επαγγελμάτων (φαρμακοποιού και δικηγόρου)

Γράφει για το taxalia ο Σωτήριος Καλαμίτσης

Δικηγόρος

Επειδή ακούω και διαβάζω τελευταίως περί ανοίγματος του επαγγέλματος του φαρμακοποιού χωρίς να μου λένε οι παντογνώστες δημοσιογράφοι σε τι συνίσταται το κλειστό αυτό επάγγελμα και τί σημαίνει άνοιγμα, θέλω να παρατηρήσω τα εξής:

το επάγγελμα του φαρμακοποιού άνοιξε διάπλατα το 1967, όταν η χούντα έκανε στα φαρμακεία αυτό που έκανε εφέτος ο...

 Ρέππας στους φορτηγατζήδες. Έκτοτε, οιοσδήποτε έχει τα προσόντα (πτυχίο φαρμακευτικής, συγκεκριμένες προδιαγραφές του καταστήματος του φαρμακείου), μπορεί να λάβει άδεια και να ανοίξει φαρμακείο.

Μοναδικός περιορισμός είναι η τήρηση ορισμένων αποστάσεων από άλλα φαρμακεία (ΣΗΜ: ο περιορισμός του αριθμού των φαρμακείων με βάση πληθυσμιακά κριτήρια δεν ισχύει πλέον, αφού κρίθηκε αντισυνταγματικός με την απόφαση 3665/2005 της Ολομέλειας του ΣτΕ) για να μη γίνει ζούγκλα ο κόσμος των φαρμακοποιών.

Ακούω, λοιπόν, τα παπαγαλάκια να λένε ότι οι φαρμακοποιοί θέλουν να μπορούν να αφήνουν το φαρμακείο τους στα παιδιά τους. Δηλαδή την επιχείρηση του φαρμακείου. Αυτό γίνεται σήμερα, αρκεί τα παιδιά να έχουν τα προσόντα. Και γιατί να μη γίνεται άλλωστε; Αν η κυβέρνηση θελήσει να τους στερήσει αυτό το δικαίωμα, διερωτώμαι πώς θα το κάνει. Εκτός αν σκοπός της κυβέρνησης είναι να επιτρέψει σε πάντα βουλόμενο να ανοίξει φαρμακείο, έστω και αν δεν είναι φαρμακοποιός. Αυτό, όμως, δεν είναι άνοιγμα του επαγγέλματος. Αυτό είναι ξεπάτωμα. Θα μπορούν, δηλαδή, οι εργολάβοι και εν γένει οι «επιχειρηματίες» να ανοίγουν φαρμακεία, στα οποία θα απασχολούν φαρμακοποιούς, ακριβώς όπως τώρα ιδρύουν νοσοκομεία και διαγνωστικά κέντρα, στα οποία απασχολούν ιατρούς. Περί αυτού πρόκειται; Κάποιος φαρμακοποιός να μας φωτίσει υπεύθυνα;

Για το επάγγελμα του δικηγόρου τώρα:

1) όσον αφορά στις ποινικές υποθέσεις, ανέκαθεν ουδείς γεωγραφικός περιορισμός υπάρχει. Π.χ. ο δικηγόρος Ηρακλείου μπορεί να παραστεί άνευ άλλου τινός στο Πλημμελειοδικείο Αλεξανδρουπόλεως για να υπερασπισθεί τον εντολέα του.

2) Γεωγραφικός περιορισμός υπάρχει μόνον στις αστικές υποθέσεις. Ως δικηγόρος Αθηνών για να παραστώ στη Λαμία πρέπει να έχω αγκαζέ ένα δικηγόρο Λαμίας, ο οποίος θα πληρωθεί (συνήθως με το γραμμάτιο προείσπραξης) για τη λεγόμενη «νομιμοποίηση».

Αυτό είναι ένα πρόσθετο κόστος για τον πελάτη. Η κατάργηση του περιορισμού αυτού, όμως, δεν θα μειώσει τις αμοιβές των δικηγόρων επ’ ωφελεία του ελεύθερου ανταγωνισμού. Και τούτο, διότι όταν έχω μία υπόθεση στη Λαμία, δεν θα πάω για να καταθέσω την αγωγή και να επιστρέψω στην Αθήνα. Ούτε όταν γίνει η δίκη θα πάω μία φορά για τη δίκη και σε 3 ημέρες άλλη μία φορά για να καταθέσω προσθήκη-αντίκρουση στις προτάσεις. Θα χρησιμοποιήσω ντόπιο δικηγόρο για την κατάθεση της αγωγής και της προσθήκης, ο οποίος βεβαίως θα αμειφθεί τουλάχιστον με τα έξοδα που θα διενεργήσω εγώ και τις αμοιβές που θα χρεώσω για να πηγαινοέρχομαι.

Άρα άνθρακες ο θησαυρός. Κάποιος κίνδυνος υπάρχει να χάσουν δικηγορική ύλη δικηγόροι που υπηρετούν σε πρωτοδικεία πλησίον Αθηνών, Θεσσαλονίκης και Πατρών, αφού κάλλιστα μπορώ π.χ. από την Αθήνα να πετάγομαι στην Κόρινθο, στη Χαλκίδα, στη Θήβα και να καταθέτω δικόγραφα.

3) Η κατάργηση του γραμματίου προείσπραξης θα είναι μία μεγάλη ηλιθιότητα για τους εξής λόγους:

-α) το Δημόσιο θα χάσει αμέσως ένα 15% που παρακρατεί επί του γραμματίου για φόρο εισοδήματος, πράγμα που μεταφράζεται σε δισ. ευρώ ετησίως.

-β) οι φορολογικοί ελεγκτές δεν θα έχουν ούτε αυτό το στοιχείο στη διάθεσή τους για να αρχίσουν τον έλεγχο του δικηγόρου, ο οποίος υποβάλλει ετησίως κατάλογο των προεισπράξεων που έχουν εκδοθεί στο όνομά του. Ο κατάλογος αυτός εκτυπώνεται από τον Δικηγορικό Σύλλογο από βάση ηλεκτρονική, όπου έχουν αυτομάτως καταχωρισθεί όλες οι προεισπράξεις,

-γ) πολύ μικρό ποσοστό του γραμματίου διοχετεύεται στο Ταμείο Συντάξεων και στο Ταμείο Προνείας. Άρα, θα χάσουν και αυτά τα Ταμεία μία άμεση αιμοδοσία. Η αναπλήρωση θα γίνει με άμεση επιβάρυνση του δικηγόρου, ο οποίος θα μετακυλίσει το βάρος στον πελάτη. Άρα ο πελάτης δεν κερδίζει κάτι με την κατάργηση του γραμματίου.

-δ) Κατάργηση του γραμματίου στα συμβόλαια καθώς και της υποχρεωτικής παράστασης δικηγόρου σ’ αυτά θα μπορούσε να γίνει ευθύς ως ολοκληρωνόταν και λειτουργούσε άψογα το Κτηματολόγιο που θα καθιστούσε άχρηστο τον δικηγόρο από πλευράς ελέγχου τίτλων κ.λπ. Με το ισχύον καθεστώς, θα γίνει χαμός, αφού ο καθένας θα αγοράζει χωρίς ελέγχους απλώς για να γλιτώσει ένα μικρό ποσοστό των κόπων που επενδύει σε ένα ακίνητο και όταν θα ανακαλύψει το νομικό ελάττωμα του ακινήτου που αγόρασε, θα τρέχει και δεν θα φθάνει και θα ξοδέψει πολλαπλάσια για να αποκατασταθεί η νομιμότητα. Πέρα τούτου, επειδή 35% του γραμματίου των συμβολαίων παρακρατείται από τον σύλλογο και διανέμεται σε όλους τους δικηγόρους, η κατάργηση του γραμματίου θα καταργήσει και τον σχετικό διανεμητικό λογαριασμό που ευνοεί κυρίως τους νέους.

-ε) Θα γίνουμε ζούγκλα, διότι πολλοί δικηγόροι, κυρίως νέοι, θα γίνουν πολύ φθηνοί για να μπορέσουν να επιβιώσουν.

4) όσο για την κατάργηση της απαγόρευσης της διαφήμισης, είναι κάτι αδιάφορο, αν και προσωπικώς είμαι κατά της κατάργησης. Έχω ήδη δει διαφημίσεις στο διαδίκτυο με τιμοκαταλόγους. Τόσα ευρώ η γραπτή απολογία, τόσα ευρώ η παράσταση στο ακροατήριο, τόσα ευρώ η διαταγή πληρωμής κ.λπ. Απλώς θλίβομαι με την κατάντια που θα επιφέρει η κατάργηση της απαγόρευσης της διαφήμισης, αφού θεωρώ δεδομένο ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχει ενιαία τιμολόγηση χωρίς να λαμβάνει κανείς υπόψη του τις δυσκολίες και ιδιομορφίες που μπορεί να παρουσιάσει μία υπόθεση. Κυρίως, όμως, χωρίς να λαμβάνεται από κανέναν υπόψη ότι η σχέση πελάτη –δικηγόρου ήταν, είναι και θα είναι σχέση εμπιστοσύνης. Δεν αποθέτει κανείς στα χέρια ενός άγνωστου, αλλά προσιτού οικονομικώς, δικηγόρου την ελευθερία του και την περιουσία του.