O Cesur Cert, δημοσιογράφος το 1996 του γραφείου της Χουριέτ στη Σμύρνη, ήταν αυτός που κατέβασε την Ελληνική σημαία από την Μεγάλη Ίμια, τη μία δηλαδή από τις δύο βραχονησίδες που οι Τούρκοι αποκαλούν Kardac, μαζί με άλλον ένα συνάδελφό του. Ακούστηκε και γράφτηκε, ότι οι Τούρκοι δημοσιογράφοι ήταν πράκτορες Τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, αλλά αυτό είναι κάτι που προφανώς δεν θα μάθουμε ποτέ.
Ρωτήσαμε τον Cesur Cert, με αφέλεια, αν πράγματι ήταν πράκτορας που εκτελούσε εντολές, αλλά και πώς αισθάνεται σήμερα, 15 χρόνια μετά. Μας είπε πολλά και ενδιαφέροντα.
Δείτε τι μας είπε:
"Δεν ξέρω από πού να αρχίσω. Πίστευα ότι το θέμα έχει ξεχαστεί, αλλά εσείς προφανώς δεν μπορείτε να ξεχάσετε το θέμα των Ιμίων.
Ακόμη και σήμερα, 15 χρόνια μετά, δεν καταλαβαίνω πώς κρατάτε τόσο ψηλά το θέμα του κατεβάσματος της ελληνικής σημαίας, από μια βραχονησίδα, όταν η οικονομική κρίση σας οδηγεί να πουλήσετε τα νησιά σας !
Νομίζω ότι όσο λιγότερο σκαλίζουμε ένα γεγονός που έγινε 15 χρόνια πριν, τόσο το καλύτερο για όλους μας.
Αλλά σε μια συνέντευξη σε Έλληνες όπως εσείς, δεν μπορούν να ειπωθούν όλα, καθώς με πιέζετε συνεχώς να μάθετε το τέλος της ιστορίας. Νομίζω ότι είναι καλύτερα να διοργανωθεί μια διεθνής συνέντευξη τύπου, εδώ στην Τουρκία, στην οποία θα απαντήσω σε όλες τις ερωτήσεις. Αν και έχουν περάσει πολλά χρόνια, είμαι «ζεστός» σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, για να κλείσει το θέμα.
Εν πάσει περιπτώσει, ας μιλήσουμε για το δικό σας ερώτημα, πώς αισθάνομαι δηλαδή για την ενέργειά μου:
Δέκα πέντε χρόνια μετά, πράγματι υπάρχουν πολλά που θα μπορούσαμε να συζητήσουμε.
Ασχολείστε πολύ με το θέμα των Ιμίων, ενώ η Τουρκική πλευρά όχι. Ό,τι έγινε, έγινε! Συνέβη, τι να κάνουμε τώρα;
Άλλωστε τα ελληνικά ΜΜΕ αναφέρθηκαν εκτενώς στα γεγονότα, κι έτσι γνωρίζετε προφανώς μια περιπέτειά μου, όταν κρατήθηκα αδικαιολόγητα επί 3 ωρες, για να μεταβώ σε ένα νησί σας (μιλάει για την είσοδό του στις 9/9/2005, με βίζα «ελευθέρας»).
Τον Σεπτέμβριο του 2009, ταξίδεψα με την Pegasus airlines στην Αθήνα. Αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν καλύτερα και η κατάσταση φάνηκε να είναι ελεγχόμενη. Ήμουν, ως δημοσιογράφος, στο αεροπλάνο με την πρόξενό σας στη Σμύρνη (Χαρά Σκολαρίκου) (σημείωση: οι ειδήσεις τότε έγραψαν ότι η πρόξενος έμεινε στη Σμύρνη), αλλά και πάλι όταν φτάσαμε στην Αθήνα, κρατήθηκα επί 3 ώρες στο αεροδρόμιο. Στη συνέχεια μου έδωσαν επιτέλους άδεια εισόδου στην Αθήνα. Κι όλα αυτά την ώρα πού πίστευα ότι η Ελληνοτουρκική φιλία, δεν είναι κωμωδία.
Τώρα όμως ξέρω.
Όταν ήρθε ο Πάγκαλος στη Σμύρνη το Σεπτέμβριο (η είδηση εδώ) σε ένα παρόμοιο γεγονός, συνοδευόμενος από δημοσιογράφους, θα μπορούσα να παραπονεθώ για άνιση μεταχείριση, αφού οι δικοί σας δημοσιογράφοι έτυχαν άριστης φιλοξενίας. Δεν το έκανα όμως, γιατί δεν θέλω να δώσω συνέχεια στο θέμα.
Έχω έρθει ως τουρίστας στα νησιά σας πάνω από 10 φορές, αλλά δεν θα το ξανακάνω ! Ξέρω λίγο πολύ τι θα συμβεί, αν σηκωθώ μια μέρα να έρθω στην Ελλάδα. Και για αυτήν την κατάσταση, τα δικά σας ΜΜΕ και οι δικοί σας πολιτικοί, ξεσηκώνουν τον κόσμο εναντίον μου, αλλά τι μπορώ να κάνω;
Είναι λίγο ντροπιαστικό πάντως. Δεν φταίω εγώ για όλα. Στα Ίμια δεν επικρατούσε ποτέ ησυχία, δεν επικρατεί ούτε τώρα. Δεν δημιούργησα εγώ την κρίση. Δεν άλλαξε την ιστορία ένα τόσο μικρό γεγονός, όπως αυτό που έκανα εγώ.
Ό,τι έγινε έγινε. Τα σύνορα καταργούνται στον κόσμο, όποιος θέλει να ταξιδέψει, ταξιδεύει. Αλλά εμένα με κυνηγάνε ακόμη γι’ αυτό που έκανα πριν 15 χρόνια, λες κι ήταν κάτι σοβαρό. Λέτε ότι έφερα δυό χώρες κοντά σε έναν πόλεμο. Όμως αυτό κατάντησε πια κωμωδία. Σας επαναλαμβάνω ότι δεν προσπάθησα ποτέ να καταλάβω ελληνικό έδαφος, δεν είχα τέτοια πρόθεση. Ήταν μια αυθόρμητη δημοσιογραφική περιπέτεια («χαβαλές»), δεν είχε καμιά άλλη χροιά.
Όπως είπα σε μια συνέντευξη στην Σμύρνη, όλοι ρωτάνε διάφορα και θα ρωτάνε για ένα θέμα που έχει περάσει στο παρελθόν και δεν μπορούμε να βγάλουμε άκρη. Κατάντησε κωμωδία.
Άλλωστε γνωρίζει κανείς ποια είναι η κατάσταση στα Ίμια σήμερα; Ξέρει κανείς;"
