Σε μια αντιπροσωπευτική δημοκρατία, όπου ο λαός δεν μπορεί να αποφασίζει άμεσα για τις τύχες του, αλλά αντιπροσωπεύεται από τους πολιτικούς εκπροσώπους του, θα πρέπει υποχρεωτικά να λειτουργούν κάποια θεσμικά αντίβαρα έτσι ώστε, σε περίπτωση καταπάτησης και παραγκώνισης της λαϊκής κυριαρχίας, από την εκάστοτε κυβέρνηση, να....Στο δικό μας πολιτικό σύστημα, τέτοια θεσμικά αντίβαρα προστασίας του λαού είναι: Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η Βουλή, η Δικαιοσύνη και το συνδικαλιστικό κίνημα.
Βλέπετε εσείς κάποιο από τα ανωτέρω θεσμικά αντίβαρα να ορθώνει ανάστημα στην πολυετή εξαθλίωση, χωρίς κανένα όφελος για το λαό, που μας βάζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ;;
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και να ήθελε δεν μπορεί. Δεν έχει αρμοδιότητες για να προστατέψει το λαό ή να αξιώσει να εκφραστεί η λαϊκή βούληση.
Η Βουλή ούτε λόγος. Εκεί έχει συγκεντρωθεί η αφρόκρεμα της πολιτικής ολιγαρχίας, κατανεμημένη σε κομματικά μαντριά και απλά παίζεται ένα θεατρικό δράμα πάνω στο ίδιο σενάριο. Έτσι ολόκληρη η αντιπολίτευση κάνει στην ουσία θεατρική αντιπολίτευση, μέχρι εκεί που δεν πειράζεται το σύστημα και δεν κινδυνεύουν τα κεκτημένα της πολιτικής ολιγαρχίας.
Η Δικαιοσύνη μήπως; Έχετε δει εσείς κανέναν πολιτικό ή κάποιον μεγαλοπαράγοντα του τόπου να έχει πάει φυλακή ή να έχει υποστεί περιουσιακές συνέπειες;
Ο Συνδικαλισμός άραγε; Μα ο συνδικαλισμός είναι διασπασμένος σε κόμματα και παίζει το ρόλο του κυματοθραύστη των λαϊκών διεκδικήσεων και του προστάτη της πολιτικής ελίτ.
Δεν υπάρχει λοιπόν κανένα θεσμικό αντίβαρο που θα μπορούσε να εκφράσει τις λαϊκές αγωνίες και τη λαϊκή βούληση.
Έτσι ο λαός παραμένει διασκορπισμένος και ασυντόνιστος και οι πολίτες, αν και βλέπουν ότι οδηγούνται αυτοί και τα παιδιά τους, ως πρόβατα στα σφαγεία, εντούτοις δεν μπορούν να αντιδράσουν και μάλλον αυτό θα γίνεται όλο και πιο δύσκολο, όσο περνάει ο καιρός και η κατάσταση της υποδούλωσης παγιώνεται.
Αντιλαμβάνεστε πιστεύουμε όλοι, πόσο ψεύτικο είναι στην πραγματικότητα το πολιτικό μας σύστημα.
