Τη δεκαετία του 80, στην Ελλάδα δημιουργήθηκαν δεκάδες Υπηρεσίες - Γραφεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, δόθηκαν εντολές συγγραφής νέων βιβλίων για τα σχολεία όλων των βαθμίδων (τα περισσότερα ήσαν χειρότερα των παλαιοτέρων), ξεκίνησαν προγράμματα αμφιβόλου ποιότητας και -κυρίως- αποδοτικότητας και παιδαγωγικής αξίας, ενώ συγχρόνως, στα αστικά κέντρα διαιρέθηκαν
δεκάδες σχολικές μονάδες. Και όλα αυτά έγιναν με σχεδόν αποκλειστικά κομματικά κριτήρια βολέματος ημετέρων Διευθυντών, Προϊσταμένων, «συνδικαλιστοπατέρων» και συγγραφικών ομάδων.
δεκάδες σχολικές μονάδες. Και όλα αυτά έγιναν με σχεδόν αποκλειστικά κομματικά κριτήρια βολέματος ημετέρων Διευθυντών, Προϊσταμένων, «συνδικαλιστοπατέρων» και συγγραφικών ομάδων.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, το πλάνο αυτό της απαξίωσης της παιδείας μας και των λειτουργών της συνεχίστηκε απτόητο, από όλες τις κυβερνήσεις και μάλιστα με την έμμεση στήριξη και συνενοχή σύσσωμης της συνδικαλιστικής εκπροσώπησης των εκπαιδευτικών.
Σήμερα, βλέπουμε μια βιαστική, επιπόλαιη, αποπροσανατολιστική και «αφελή» προσπάθεια της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας να «ορθολογικοποιήσει» την δαπανηρή, αναποτελεσματική και άκρως γραφειοκρατική λειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματος με μέτρα επιεικώς γελοία!
Επιδιώκει και υπαγορεύει συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων (ευτυχώς τα σχολεία της Σάμου -όπου και υπηρετώ- φαίνεται να τη γλυτώνουν προσωρινά), χωρίς σχέδιο και ουσία, καθώς δεν έχει φροντίσει -όπως αποδεικνύεται πασίδηλα εδώ και δυο βδομάδες- ούτε κάν για τη μεταφορά των μαθητών.
Η Κυβέρνηση επέβαλε έναν βιαστικό και συχνά παράλογο Καλλικράτη, αφήνοντας στο έλεος της «τύχης» τους, τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες των παλαιών Τοπικών Αυτοδιοικήσεων.
Έτσι δημιούργησε από μόνη της ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα μεταφοράς των μαθητών, το οποίο βέβαια, με τις συγχωνεύσεις που προωθεί, θα διογκωθεί ακόμα περισσότερο.
Έως το τέλος του 2010 είχε να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα καθυστέρησης στις πληρωμές των ΚΤΕΛ. Με τον ανεκδιήγητο Καλλικράτη, δημιούργησε και στάση πληρωμών, και πρόβλημα αξιοπιστίας του Δημοσίου τόσο προς τους πολίτες-γονείς όσο και προς τους οδηγούς των ΚΤΕΛ, αλλά και πρόβλημα απουσιών και κάλυψης της σχολικής ύλης σε εκπαιδευτικούς και μαθητές.
Κι επειδή προφανώς, αυτές οι γκάφες δεν τους είναι αρκετές, κάνουν και συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων για να πολλαπλασιάσουν το πρόβλημα της μεταφοράς των μαθητών, που οι ίδιοι δημιούργησαν.
Το μόνο που μένει να αναρωτηθεί κανείς είναι αν πρόκειται για απόδειξη ανικανότητας της κυβέρνησης ή για συνειδητή επιλογή πολιτικού αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης από τα ουσιαστικά, λειτουργικά και γραφειοκρατικά προβλήματα της εκπαίδευσης, αλλά και της Δημόσιας Διοίκησης.
Το ίδιο θα μπορούσα να πω και για θέμα της κακής ποιότητας πολλών σχολικών εγχειριδίων, πρόβλημα το οποίο η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας πιστεύει ότι θα επιλύσει διαλύοντας τον Οργανισμό Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων, χωρίς όμως να αναφέρει ότι αυτό οδηγεί αυτόματα στην κατάργηση της δωρεάν διανομής βιβλίων στους μαθητές.
Κατά τα άλλα το ΥΠΔΒΜΘ (σιγά τον τίτλο, που το Εθνική μας βάραινε!) ασχολείται με νέους τύπους λυκείων, όπου το μάθημα θα γίνεται μέσω νέων τεχνολογιών (δηλαδή χωρίς δωρεάν σχολικά βιβλία), χωρίς Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη, ίσως χωρίς Ιστορία και Θρησκευτικά (διότι στο μυαλό τους φαίνεται να καταλήγουν ότι το πρόβλημα της παιδείας από εκεί πηγάζει…) και βέβαια χωρίς εκπαιδευτικούς όλων των ειδικοτήτων (φτάσαμε Μάρτη μήνα κι ακόμα δεν έχουν καλύψει όλα τα κενά, αλλά συνεχίζουν να στέλνουν αναπληρωτές τρείς μήνες πριν τις εξετάσεις!).
Αλλά τι να περιμένει κανείς από μια κυβέρνηση που αντί να συγχωνεύσει (αν όχι καταργήσει) Γραφεία και Υπηρεσίες διαιώνισης της γραφειοκρατίας, προτιμά να κρατά κομματικούς θεσιθήρες με παχυλούς μισθούς και στρατιές αποσπασμένων εκπαιδευτικών σε άχρηστες -αλλά κομματικά βολικές- γραφειοκρατικές θέσεις, από το να παρέχει στους Έλληνες μαθητές τη δωρεάν παιδεία που τους οφείλει συνταγματικά;
Η δωρεάν παιδεία σήμερα (όπως με διαφορετικό τρόπο και στη δεκαετία του 80) απαξιώνεται από την κυβέρνηση και εξαθλιώνεται με ιδεολογικά κριτήρια.
Τα ίδια ιδεολογικά κριτήρια που φορολογούν όλα τα αγαθά με επιπλέον έμμεσους φόρους που πιέζουν τους πάντες και όχι μόνο τους κατέχοντες.
Τα ίδια ιδεολογικά κριτήρια που χαρίζουν την ελληνική ιθαγένεια σε κάθε «καρυδιάς καρύδι» ενσυνείδητα διαλύοντας τον εθνικό μας ιστό.
Τα ίδια ιδεολογικά κριτήρια που αβίαστα απολύουν τους σταζιέρ και τους υπαλλήλους του ΟΤΕ, ανερυθρίαστα καταργούν δώρα και επιδόματα και απαξιωτικά επιτίθενται στην ιστορική διαδρομή και υπερηφάνεια της πατρίδας μας.
Δεν υπάρχει τρόικα και Μνημόνιο εδώ. Πουθενά στο Μνημόνιο -το οποίο άλλωστε η ίδια η κυβέρνηση διαπραγματεύτηκε και ψήφισε- δεν αναφέρεται τίποτα από τα όσα κάνει η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, ή τα όσα με τον Καλλικράτη «κατάφερε» το Υπουργείο Εσωτερικών.
Η παιδεία που προορίζουν για τους Έλληνες μαθητές, δεν έχει σκοπό την εκπαίδευση ενσυνείδητων πολιτών, αλλά προτιμά να αναπαράγει πολιτικά ανίδεους υποψήφιους «απασχολήσιμους» κατά τα Σημιτικά πρότυπα. Κι αναρωτιέμαι:
Γιατί τα ιδεολογικά απωθημένα τους να τα πληρώσουν και οι επόμενες γενιές; Δε φτάνουν όσα πληρώνουν οι τωρινές;
Απορυθμίζουν και απαξιώνουν, αντί να εμβαθύνουν και να αναπτύσσουν. Είναι άραγε προσχεδιασμένη επιλογή διάλυσης του κοινωνικού μας ιστού, της εθνικής μας συνείδησης και της όποιας δυνατότητας άμυνας και αντίδρασης των Ελλήνων, ή απλώς πλήρης ανικανότητα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ;
Δυστυχώς, η άποψή στην οποία καταλήγω είναι ότι δεν πρόκειται απλώς για ανικανότητα…
Ν. ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ
Εκπαιδευτικός, Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών
.jpeg)
.jpg)
.jpg)
