Είναι δυνατόν να πετύχει η απογραφή το 2011;

Οι εποχές άλλαξαν, οι άνθρωποι στις μεγάλες πόλεις -και όχι μόνο- κλείνονται φοβισμένοι στα σπίτια τους, στα οποία επίσης δεν αισθάνονται καμιά ασφάλεια.
Ποιός λοιπόν, παππούς, μόνος, γιαγιά, περιθωριακός, παράνομος, ασθενής, ανήμπορος, ψυχικά διαταραγμένος, τοξικομανής, αλλοδαπός κ.λ.π,κ.λπ.,κ.λ.π., θα ανοίξει την πόρτα του σπιτιού του, θα βάλει μέσα τον απογραφέα και..

 θα του εμπιστευτεί τόσα "προσωπικά δεδομένα", όσα ζητούνται από τις δέκα (10) ολόκληρες σελίδες της απογραφής;

(δείτε εδώ τι ζητάνε! ).

Πόση ώρα χρειάζεται για να απαντηθούν ορθά οι καμιά διακοσαριά ερωτήσεις;
Πού να θυμηθεί ο 90 χρονος παππουδάκος, πού διέμενε η μητέρα του τη στιγμή που τον γέννησε;
Πού να θυμηθεί την "ημερομηνία εγκατάστασης στον παρόντα τόπο;"

Πόσο αξιόπιστα μπορεί να είναι τα στοιχεία;

Και γιατί πρέπει να καταγράψουμε ολόκληρη τη διαδρομή της ζωής μας με όλες αυτές τις λεπτομέρειες;

Αυτό ξεπερνά κάθε Οργουαλικό σενάριο φακελώματος.

Η απογραφή ζητά τόσα πολλά στοιχεία, όσα δεν γνωρίζει ο σύζυγος για τη σύζυγο στο 99% των περιπτώσεων!

Άκου πού διανυκτερεύσατε το βράδυ της 9ης Μαϊου! Όπου θέλω ρε!