Η εβδομάδα της Ακράτειας…

Άρθρο του Χρήστου Νικολαΐδη

Συγχαίρω τους εμπνευστές της καμπάνιας «Εβδομάδα Ακράτειας στη Θεσσαλονίκη», τις αφίσες της οποίας διακρίνει πλέον κανείς παντού σε όλη την πόλη. Τους συγχαίρω για την τόλμη και το θάρρος τους να προχωρούν σε επιθετικά επικοινωνιακά μηνύματα προτάσσοντας την ευθύτητα της ουσίας, αρνούμενοι να αποφύγουν κάποιες έννοιες που φέρουν στο νου ενδεχομένως άσχημες εικόνες της ανθρώπινης λειτουργίας.
Αλλά η πραγματική εβδομάδα ακράτειας για την Πατρίδα μας ήταν η προηγούμενη… Ακράτειας… πολυεπίπεδης. Μετά βεβαιότητας το ΠΑΣΟΚ
και οι συν αυτώ θα επιχειρήσουν να ξεχάσουν και να μας κάνουν να ξεχάσουμε τι έγινε το διήμερο 15-17 Ιουνίου. Ήταν ένα διήμερο ακράτειας φτηνού παζαριού, έλλειψης σοβαρότητας, ακράτειας της λατρείας προς την εξουσία και ανείπωτης γελοιότητας…
- Ο πρωθυπουργός δηλώνει έτοιμος να παραιτηθεί, εάν είναι αυτός το πρόβλημα! Δηλαδή, αναγνωρίζει την ανεπάρκειά του αλλά και τις ευθύνες του…
- Δύο βουλευτές του ΠΑΣΟΚ παραιτούνται και κάποιοι σύντροφοί τους τούς παρομοιάζουν με τους πρωταγωνιστές των Ιουλιανών του ’65!
- Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ζητούν έκτακτη σύσκεψη της ΚΟ του κόμματός τους, για να συζητήσουν τα πάντα, ακόμη και θέμα ηγεσίας!
- Άλλοι βουλευτές, που δεν συμφωνούν με την έκτακτη ΚΟ, ούτε με το θέμα ηγεσίας, καταγγέλλουν ότι πίσω από αυτά βρίσκεται ένας ιθύνων νους φωτογραφίζοντας τον Βαγγέλη Βενιζέλο…
- Ο Πρωθυπουργός ξεπερνά τον πανικό του, συνέρχεται και επιστρέφει, μετά από ένα εξάωρο ακυβερνησίας. Βοηθούν σε αυτό μέλη της οικογένειάς του αλλά και πρωτοκλασάτοι υπουργοί.
- Στο τηλεφώνημά του στον (σύμφωνο για την κυβέρνηση εθνικής Σωτηρίας) Αντώνη Σαμαρά λέει το εκπληκτικό «Αντώνη συγνώμη, δεν θα μπορέσω. Η δημοσιοποίηση του θέματος μού έφερε πολλές πιέσεις από το εσωτερικό του κόμματός μου. Θα το δούμε κάποια στιγμή αργότερα»… Λες και κανόνιζε μαζί του για να φάνε κάποια φορά μαζί…
- Γίνεται ανασχηματισμός στον οποίο πρωτεύοντα ρόλο παίρνει ο μέχρι πρότινος φωτογραφιζόμενος ως αρχηγός των Αποστατών, στον οποίο όλοι σπεύδουν να ακουμπήσουν τις προσδοκίες τους…
Σίγουρα δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά. Η χώρα δεν αντέχει προσωπικούς πανικούς, πολιτικά αδιέξοδα και –το κυριότερο- να υπαγορεύονται οι βασικότερες πολιτικές επιλογές, που κρίνουν το αύριο μίας κυβέρνησης, συνεπώς και της χώρας, με μόνη παράμετρο το γάντζωμα στην εξουσία και την άρνηση μερικών να φανταστούν τον εαυτό τους μακριά από υπουργικές καρέκλες…
Διήμερο ακράτειας λοιπόν… Δυστυχώς.
ΥΓ: Μόλις τώρα πληροφορήθηκα ότι ο Γιούνκερ πρότεινε επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου, για να φτάσουμε σε μία νέα συμφωνία με χαμηλότερο επιτόκιο, πιο μακρά περίοδο αποπληρωμής και νέο δάνειο μέσω ευρωομολόγων… Είναι που οι ευρωπαίοι ηγέτες (στη φάση της δικής τους ακράτειας της προώθησης των επιδιώξεων τους), λοιδορούσαν τον Α. Σαμαρά, που ζήτησε το ίδιο και κάγχαζαν ότι δεν υπάρχει απολύτως καμία δυνατότητα επαναδιαπραγμάτευσης… Ακράτεια και εδώ…