-- Πρώτον, γιατί αυτό οδηγεί σε «επιλεκτική χρεοκοπία». Που πολύ πιθανό να δημιουργήσει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα, καθώς η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα δυσκολεύεται πια να παρέχει ρευστότητα στις ελληνικές τράπεζες με ενέχυρο τα κρατικά ελληνικά ομόλογα. Πιθανώς, λοιπόν, να προκύψει πρόσθετο πρόβλημα ρευστότητας στην πραγματική οικονομία.
-- Δεύτερον, γιατί η «επιλεκτική χρεοκοπία» θα δημιουργήσει πολύ αρνητική ψυχολογία μέσα στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα να προκληθούν, και πάλι, ανεξέλεγκτες αντιδράσεις στην πραγματική οικονομία.
-- Τρίτον, γιατί η «αναδιάρθρωση χρέους», που θα ακολουθήσει την «επιλεκτική χρεοκοπία», θα έχει αρνητικές επιπτώσεις πάνω στο τραπεζικό σύστημα και στα ασφαλιστικά ταμεία, με επιπλέον αρνητικά αποτελέσματα και πάνω στη ρευστότητα και πάνω στην οικονομική μας δραστηριότητα.
Μ’ άλλα λόγια, η «επιλεκτική χρεοκοπία» θα επιτείνει την ύφεση από πάρα πολλές πλευρές.
Επειδή η κυβέρνηση προσπαθεί να «ωραιοποιήσει» την κατάσταση, αρκεί να επισημάνω τέσσερα στοιχεία:
* Πρώτον, ο Διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ο κ. Τρισέ, έχει αρνηθεί κάθε εξέλιξη που θα μπορούσε να οδηγήσει σε «επιλεκτική χρεοκοπία». Και, χθες ακόμα, επανέλαβε ότι η Κεντρική Τράπεζα δεν μπορεί να δεχθεί ομόλογα χώρας που έκανε στάση πληρωμών, μερική ή γενική.
* Δεύτερον, δεν έχει ποτέ ξαναγίνει «επιλεκτική χρεοκοπία» σε κάποια χώρα-μέλος της Ευρωζώνης. Οι συνέπειές της είναι άγνωστες σε όλους και αβέβαιες για όλους.
* Τρίτον, δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι μία τέτοια «επιλεκτική χρεοκοπία», θα διαρκέσει λίγο. Στην Ουρουγουάη διάρκεσε λίγες εβδομάδες και σε δυόμισι μήνες η χώρα εκείνη κατάφερε να βγει στις αγορές και να δανειστεί ξανά. Εδώ κάτι τέτοιο είναι αδύνατο.
Ο λόγος που η Ελλάδα δεν μπορεί να βγει στις αγορές σύντομα, είναι ότι, με την πολιτική που εφαρμόζεται, η ύφεση γίνεται χειρότερη, το έλλειμμα δεν υποχωρεί δυστυχώς και τώρα πια υπάρχει κίνδυνος να εκλείψει και η ρευστότητα.
* Τέταρτον, γιατί -παρά την επιμήκυνση και τη μείωση του επιτοκίου που είχαμε τον περασμένο Μάρτιο- η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας χειροτέρεψε στους μήνες που ακολούθησαν.
Επομένως, η βελτίωση των όρων δανεισμού είναι μεν απαραίτητη, τη θέλουμε, αλλά όχι με τρόπους που θα προκαλέσουν έλλειψη ρευστότητας και μεγαλύτερη ύφεση μέσα στην Ελλάδα.
Μία τέτοια βελτίωση μπορεί να επιτευχθεί βραχυχρόνια, με δικαίωμα επαναγοράς ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά. Κυρίως, όμως, μπορεί να επιτευχθεί μακροχρόνια, με την έκδοση του ευρωομολόγου. Αλλά αυτό σημαίνει ότι ξεπερνάμε την εμμονή στη συμμετοχή των ιδιωτών.
Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση, ως τώρα, δεν διαπραγματεύθηκε τίποτε.
Έτσι το Μνημόνιο καταδίκασε την Ελλάδα σε μιαν ύφεση χωρίς προηγούμενο, όταν όλες οι άλλες χώρες γνώριζαν οικονομική ανάκαμψη.
Μέχρι πριν λίγες μέρες, μας έλεγαν ότι με το Μεσοπρόθεσμο θα αποφύγουμε τη χρεοκοπία. Τώρα μας λένε ότι είναι αναπόφευκτη η «επιλεκτική χρεοκοπία», παρά το Μεσοπρόθεσμο, για να γίνει το χρέος μας «βιώσιμο»!
Τώρα πρέπει η κυβέρνηση να κάνει, επιτέλους, αυτό που δεν έκανε ως τώρα:
Να διαπραγματευθεί:
-- Χρειαζόμαστε ανάκαμψη για να ξεπεράσουμε την κρίση.
-- Χρειαζόμαστε ρευστότητα, χωρίς την οποία δεν μπορεί να υπάρξει ανάκαμψη.
-- Χρειαζόμαστε άμεση επενδυτική ενίσχυση από την Ευρώπη, για να ξεκινήσει η Ανάκαμψη.
-- Και χρειαζόμαστε βελτίωση των δανειακών όρων, χωρίς να μεσολαβήσει «επιλεκτική χρεοκοπία», που θα απειλήσει όλα τα άλλα…
Ο κ. Τρισέ, επιμένει πως όλα αυτά είναι πλέον ευθύνη των κρατών της Ένωσης, όχι των ιδιωτών.
Και η λύση μπορεί να δοθεί από τα κράτη, όχι από την ανάμιξη ιδιωτών.
Όλοι τώρα συζητούν για την τύχη της Ελλάδας, γιατί αφορά άμεσα την Ευρωζώνη.
Η Ελλάδα πρέπει να έχει ενεργό ρόλο σε αυτή τη διαπραγμάτευση.
Και η κυβέρνηση, επιτέλους, πρέπει να διαπραγματευθεί δυναμικά και ουσιαστικά.
Σχόλιο του Ευάγγελου Βενιζέλου
Ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Οικονομικών κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, αναφερόμενος στις δηλώσεις στις οποίες προέβη ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κ. Α. Σαμαράς μετά τη συνάντησή του με την Αμερικανίδα Υπ.Εξ. κ. H. Clinton, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
Ο κ. Σαμαράς έκανε σήμερα με μία κίνηση τρία μεγάλα ατοπήματα:
- Πρώτον, έφερε σε δύσκολη θέση την Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, καθώς ανακοίνωσε ότι παρουσίασε σε αυτήν τη θέση του για τις διαπραγματεύσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη στο εσωτερικό της Ευρωζώνης, όχι μόνο για το νέο πρόγραμμα στήριξης της Ελλάδας, αλλά και για το ίδιο το μέλλον της Ευρωζώνης. Η στάση των ΗΠΑ είναι ζωτικής σημασίας για τη χώρα μας, όχι μόνο σε διμερές επίπεδο, αλλά και μέσω του ΔΝΤ, η καθαρή θέση του οποίου είναι πως χωρίς διασφαλισμένη χρηματοδότηση της Ελλάδας από τους Ευρωπαίους εταίρους της δεν μπορεί να μετάσχει στο πρόγραμμα στήριξης. Αυτό όμως διέφυγε προφανώς από τον κ. Σαμαρά.
- Δεύτερον, επιμένει στη χρήση του όρου «επιλεκτική χρεοκοπία» -που από την πρώτη στιγμή απέρριψα και ζήτησα να μην χρησιμοποιείται ως ανακριβής και παραπλανητικός- μεταφράζοντας τον αγγλικό όρο selective default που έχει τελείως διαφορετικό περιεχόμενο και μετατρέποντας τον όρο αυτό σε δήθεν πραγματική χρεοκοπία! Με απροκάλυπτο και επικίνδυνο, συνεπώς, τρόπο, ο κ. Σαμαράς προσπαθεί να πανικοβάλει τους πολίτες, οι οποίοι όντας υπεύθυνοι και σοβαροί αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν με πολύ μεγάλη ψυχραιμία την κατάσταση γιατί αντιλαμβάνονται ότι οι ελληνικές τράπεζες είναι ισχυρές και απολύτως διασφαλισμένες μέσα στο Ευρωσύστημα. Αυτό έδειξαν άλλωστε τα stress tests των τραπεζών και αυτό απορρέει από την ρητή θεσμική δέσμευση πως η ρευστότητα των ελληνικών τραπεζών είναι και θα είναι πλήρως διασφαλισμένη από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.
- Τρίτον, αντιμετωπίζει το λεγόμενο PSI, δηλαδή τη συμμετοχή των ιδιωτών στο πρόγραμμα ελάφρυνσης και μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας του ελληνικού δημοσίου χρέους λες και αυτό είναι πρόταση ή προτίμηση της Ελλάδας. Γνωρίζει όμως πάρα πολύ καλά ότι αυτό προέκυψε εδώ και καιρό από μεγάλες χώρες της Ευρωζώνης που συνέδεσαν το ζήτημα αυτό με το νέο πάγιο μηχανισμό στήριξης της Ευρωζώνης (ESM), αλλά και με την εσωτερική πολιτική τους κατάσταση, καθώς καλούνται να υποβάλουν προς έγκριση το νέο πρόγραμμα στα Κοινοβούλιά τους. Η Ελλάδα ζήτησε και ζητάει μία καθαρή και ασφαλή λύση που να καλύπτει πλήρως τις δανειακές ανάγκες της χώρας και τις ανάγκες ρευστότητας του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, καθιστώντας ταυτόχρονα μακροπροθέσμως βιώσιμο το ελληνικό δημόσιο χρέος. Η βιωσιμότητα αυτή είναι απολύτως αναγκαία, προκειμένου να πιάνουν τόπο οι θυσίες του ελληνικού λαού.
Την ώρα που διεξάγονται πολύ κρίσιμες πολιτικές, οικονομικές και τεχνικές διαπραγματεύσεις μεταξύ των κρατών-μελών της Ευρωζώνης, των ευρωπαϊκών θεσμών όπως η ΕΚΤ και των τραπεζών σε διεθνές επίπεδο, την ώρα που η Κυβέρνηση προσπαθεί να διασφαλίσει τα συμφέροντα της χώρας και των πολιτών με λεπτούς και στοχευμένους χειρισμούς, ο Αρχηγός της ΝΔ προσπαθεί απλώς να δημιουργήσει τεχνητές δυσκολίες. Το κάνει αυτό νομίζοντας ότι ανεβάζει τον πήχη και δυσκολεύει την Κυβέρνηση. Αυτό όμως είναι και ανεύθυνο, αλλά και αφελές, γιατί η διαπραγμάτευση έχει μία εσωτερική πολιτική δυναμική που θα δώσει ούτως ή άλλως λύση στο υπαρξιακό πρόβλημα της Ευρωζώνης.
Ας προσέξει συνεπώς ο κ. Σαμαράς, γιατί μια στείρα και παλαιοκομματικά δημαγωγική στάση, αφενός δεν βοηθάει τη χώρα, αφετέρου δε θα αφήσει πίσω από τις εξελίξεις όποιον την επιλέγει.
Ακόμη και τώρα, καλώ και παρακαλώ τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να βοηθήσει την εθνική προσπάθεια ερχόμενος να διαπραγματευθούμε από κοινού με τους εταίρους και πιστωτές μας και με το διεθνές τραπεζικό σύστημα, στο όνομα των Ελλήνων πολιτών και προς όφελος της χώρας.
