Βιώνουμε καθημερινά το μαρτύριο της σταγόνας σε ένα κράτος που κάθε τρεις και λίγο ανακοινώνει νέους φόρους, νέες έκτακτες εισφορές νέα χαράτσια.Το μαρτύριο δεν λέει να τελειώσει και όλα αυτά 2 μήνες μόλις μετά την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος που ψηφίστηκε γι'αυτό ακριβώς το λόγο : για να μας σώσει από τον τρομακτικό κίνδυνο της χρεοκοπίας.
Είναι όμως τελικά τόσο επικίνδυνη μια χρεοκοπία και αν ναι για ποιους;
Ένα είναι βέβαιο: Την χρεοκοπία τη φοβούνται πρώτα από όλους οι τράπεζες και το υπερ-συγκεντρωμένο κεφάλαιο που θα πρέπει να πληρώσουν τα ασφάλιστρα κινδύνου - CDS σε περίπτωση αναδιάρθρωσης του χρέους μας.
Τη χρεοκοπία σαφώς και τη φοβάται και ο απλός πολίτης που δεν γνωρίζει οικονομικά και δεν τον ενδιαφέρει ουδόλως να μάθει.
Έτσι μπροστά στην πρεμούρα μιας κυβέρνησης έτοιμης για όλα, έτοιμης να λάβει ακόμη και το απεχθέστερο μέτρο οικονομικής εξαθλίωσης των πολλών, οι πολίτες αισθανόμαστε απροστάτευτοι και μάλιστα μας κυριεύει το συναίσθημα του τρόμου που οδηγεί στο συνεχές αδιέξοδο.
Το ένα μέτρο διαδέχεται το άλλο : μείωση μισθών, αύξηση φόρων, μείωση αφορολόγητου, νέες έκτακτες εισφορές, κεφαλικοί φόροι, απολύσεις, εφεδρείες, αύξηση ΦΠΑ, αύξηση τιμολογίων ΔΕΚΟ, κλείσιμο σχολείων, κλείσιμο νοσοκομείων, απολύσεις ξανά, αύξηση φόρων ξανά, και πάει λέγοντας....
Το μαρτύριο δείχνει να μη τελειώνει. Το ίδιο και το αδιέξοδο που οδηγούμαστε.
Το συναίσθημα αυτό του απόλυτου και συνεχούς αδιεξόδου, δεν αφήνει περιθώρια αντίδρασης στον κόσμο, γιατί τον εξουθενώνει πρωτίστως ψυχικά, με αποτέλεσμα κανείς να μην νοιώθει ότι θα μπορούσε να αντιδράσει.
Έτσι εξηγείται η στωική αντιμετώπιση της κυβερνητικής λαίλαπας που ισοπεδώνει τα πάντα.
Αυτή η ιδιότυπη συμμαχία προθύμων, κατ 'επίφαση σοσιαλιστών, εφαρμόζει το δόγμα του σοκ και με τεχνικές παραπληροφόρησης και τρομοκράτησης των πολιτών έχει καταφέρει το βαθύτερο οικονομικό και όχι μόνο πλήγμα στην ιστορία του σύγχρονου ελληνισμού.
Όντας όλοι μας στο κέντρο αυτής της κρίσης, ως υποκείμενα αυτής, δεν είμαστε σε θέση να συνειδητοποιήσουμε ότι οι συνέπειες των σημερινών κυβερνητικών αποφάσεων θα μας συνοδεύουν σε βάθος τουλάχιστον δεκαετίας με αποτέλεσμα την απόλυτη διάλυση του κοινωνικού ιστού της ελληνικής κοινωνίας.
Αυτό που συμβαίνει τώρα, ως αποτέλεσμα όχι της κρίσης καθεαυτής, αλλά των πολιτικών που εφαρμόζονται για να μας οδηγήσουν ψευδεπίγραφα έξω από αυτή, είναι η πλήρης και δια παντώς αποδόμηση των συνεκτικών δεσμών των κοινωνικών τάξεων.
Οι κοινωνικοί αυτοματιστές, απολαμβάνουν την μοναξιά της επικράτησης των πιο αρρωστημένων πολιτικών που καταβαραθρώνουν κάθε έννοια κοινωνικής αλληλεγγύης στο όνομα του νεο-φιλελευθερισμού (sic). Οι κοινωνικές τάξεις επιχαίρονται με την εξαθλίωση των υπολοίπων με το δημόσιο τομέα να βρίσκεται στο στόχαστρο όλων.
Ο Θατσερισμός και ο Ρεηγκανισμός διδάσκονται καθημερινά από τα δελτία των 8, ως στάσεις ζωής.
Ακόμη δεν έχουμε δρέψει όλη τη σοδειά αυτής της σποράς ιδεών.
Ο άνεργος του ιδιωτικού τομέα, δεν βρίσκει ούτως ή άλλως εργασία. Το μόνο που του απομένει είναι να ζητωκραυγάζει στην επικείμενη ανεργία και του υπαλλήλου στο δημόσιο ώστε να μοιραστεί μαζί του τη μοναξιά του σχοινοβάτη.
Αυτό είμαστε, ή μάλλον αυτό γίναμε : Κοινωνικοί αυτοματιστές με σύνδρομο συνεχούς αδιεξόδου.
Οι αμερικανοί έχουν μια φράση "Think out of the box" = "Βγες από το κουτί και σκέψου"
Αυτό πρέπει να κάνουμε.
Πρέπει όλοι να βγούμε από τον μικρόκοσμό μας που μας έχουν πείσει ότι καταστρέφεται και να σκεφτούμε ότι συνεχή αδιέξοδα δεν υπάρχουν.
Όλα είναι κατασκεύασμα ενός πολύ καλά σχεδιασμένου πλάνου οικονομικής εξόντωσης ενός λαού που επί χρόνια ζούσε μια επίπλαστη ευδαιμονία. Ενός λαού που επί δεκαετίες, υπο-εκπαιδεύονταν,
υπο-αναπτύσσονταν και υπο-πληροφορούνταν.
Πρέπει να παραδεχθούμε ότι το σύστημα μας γνώριζε πολύ καλύτερα από ότι το γνωρίζουμε εμείς.
Αυτό μας έκανε τρωτούς :
Την αμορφωσιά μας, την έκανε αποχαύνωση.
Τον ατομισμό μας τον έκανε κοινωνικό αυτοματισμό.
Την απάθειά μας την έκανε εθισμό.
Μετεξελιχθήκαμε σε ένα σύγχρονο Κωσταλέξι και τώρα κάποιος πρέπει να βγάλει τους σκελετούς από την ντουλάπα.
Και όλα αυτά γιατί;
Μα για τον απλούστατο λόγο του να δημιουργηθεί μια μικρή Κίνα, μια Βουλγαρία, στην πίσω αυλή της Ευρώπης.
Μισθός ανειδίκευτου εργάτη : μικτά 592€ .... καθαρά; ούτε 500.
Και σε 2-3 χρόνια όταν τα αρπαχτικά θα μυρίζουν αίμα, και θα επενδύουν στον έλληνα των 500 ευρώ.... θα έρθει η στιγμή που θα του δώσουν και 3-4 % αύξηση και όλοι θα πανηγυρίζουν για την άνοδο της οικονομίας και την αναστροφή του επενδυτικού κλίματος.
Αλλά τότε τι να το κάνω.... αν είναι η αύξηση να δίνεται στα 500 ευρώ υπολογίστε πόσα χρόνια και τι ποσοστό αυξήσεων χρειάζεστε για να φθάσετε τα επίπεδα μισθών 2009 και πριν.
Καλύτερα να είχαμε επισήμως χρεοκοπήσει και επιστρέψει στη δραχμή. Άλλωστε μέχρι σήμερα έχουμε χάσει άνω του 35% του εισοδήματός μας και πολύ περισσότερο της αγοραστικής μας δύναμης.
Γιατί να μην το είχαμε κάνει νωρίτερα και ελέγχοντας μόνοι μας πλέον το νόμισμά μας και την πολιτική του;
Επιλεκτική χρεοκοπία, μερική χρεοκοπία, αναδιάρθρωση του χρέους, επαναγορά ομολόγων και χρεοκοπία.....
Πόσες διαφορετικές ορολογίες για το ίδιο πράγμα.
Κύριοι έχομεν πτωχεύσει εδώ και δεκαετίες.
Ολίγον έγκυος δεν υπάρχει .... το ίδιο και με τη χρεοκοπία. Από τη στιγμή που θα το παραδεχθούμε όλα θα συμβούν γρηγορότερα και το μαρτύριο θα τελειώσει.
Για ένα να είστε σίγουροι : Οι λαοί δεν χάνονται και δεν εξαφανίζονται από χρεοκοπίες
Όσο πιο γρήγορα απαλλαγούμε από το πιο ανίκανο, αποδεδειγμένα, πολιτικό προσωπικό της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας, τόσο πιο ήπια θα περάσει η κρίση που ζούμε.
Οψόμεθα!
Γιόρτσος Α. Γεώργιος
