Θυμάσαι Βαγγέλη πως ήταν το 2004; Για θυμήσου...

Φιλη, μου ειπε την εξης ιστορια:
Το 2004, προσωπικά ήμουν 27 ετών, νιόπαντρη και εργαζόμουνα.
Ονειρευόμουνα να αποκτήσω παιδιά και το έκανα.
Ο σύζυγός μου, κατασκευαστης επιπλων, δεν προλάβαινε να δέχεται παραγγελίες για τις νεόκτιστες κατοικίες που ξεφύτρωναν σε κάθε άκρη της χώρας. Το 2004, δουλεύαμε και οι δύο τουλαχιστον 10 ώρες την ημέρα και τα έσοδά μας, μας έδιναν ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ να πάρουμε με στεγαστικό δάνειο το
δικό μας σπίτι. Στο συμβόλαιο εμφανιζόταν μόνο η αντικειμενική των 85.000 ευρώ , αλλά η τράπεζα δεν είχε κανένα πρόβλημα να μας δώσει κρυφά τα υπόλοιπα χρήματα! Συμμετείχε δηλαδή απολύτως στην φοροδιαφυγή- μόνο που κανείς ποτέ δεν θα της ζητήσει νομικές ευθύνες γι αυτό! Το 2004, είχα “φάει” το παραμύθι του ΠΑΣΟΚ αρχικά, της ΝΔ στην συνέχεια, ότι η διοργάνωση της Ολυμπιάδας, θα εκανε μία νέα αρχή για την χώρα μου! Νέες θέσεις εργασίας, έργα υποδομής που θα έφερναν επενδύσεις. και μπλα-μπλα-μπλα.
Τοτε, είχα την ψευδαίσθηση ότι μία νέα γενιά πολιτικών, θα αναλάμβανε την τύχη της χώρας, ανεξάρτητα από κομματικές ταυτότητες και θα αφήναμε για πάντα πίσω μας τα σκάνδαλα του Χρηματιστηρίου, τους Μητσοτάκηδες και τους Σημίτηδες.
Το 2004, μπορούσα να πάω ένα Σαββατοκύριακο εκδρομή και δεν καταλαβαίνω γιατί τώρα πρέπει να απολογηθώ γι αυτο! Ηταν λεφτά που τα έβγαζα τίμια και με σκληρή δουλειά! Το 2004, και για όλη μου τη ζωή, πλήρωνα κανονικά τις υποχρεώσεις μου προς το κράτος, αφού μέσα από αυτές θα εξασφαλίζονταν η δημόσια παιδεία, η δημόσια υγεία, η σύνταξη και το μέλλον της οικογένειας που ονειρευόμουνα να αποκτήσω! Πείτε μου: θυμάμαι λάθος;
Εσείς ζούσατε το 2004, όπως σήμερα;
 http://mikromesea.blogspot.com/