Ο κ. Ρομπόπουλος δήλωσε από χθες ότι θα παραιτηθεί τη Δευτέρα και τη θέση του θα πάρει ο επόμενος. Αργότερα πληροφορηθήκαμε ότι μπορεί (και μακάρι) να ανεξαρτητοποιηθεί. Ο κ. Ρομπόπουλος επικαλέστηκε έναν πολύ σωστό και σοβαρό λόγο που τον ωθεί σε παραίτηση. Ειδικότερα είπε: «Δεν μπορώ να είμαι σε μία Βουλή που δεν μπορώ να αποφασίζω». Αυτός είναι ο βραχνάς που....
διακατέχει αυτή τη στιγμή μεγάλη μερίδα των απλών Ελλήνων βουλευτών. Για μερικούς άλλους, κατ’ επάγγελμα εξουσιαστές, δεν τίθεται προφανώς θέμα. Δυστυχώς λοιπόν, οι Έλληνες βουλευτές είναι σε μια Βουλή, στην οποία ενώ, κατά το Σύνταγμα, είναι τα απόλυτα αφεντικά να αποφασίζουν οι ίδιοι κατά συνείδηση, αντιθέτως τους έχουν περιμαντρώσει και τελικά εκτελούν εντολές των αρχηγών, άγνωστης προέλευσης και σκοπιμότητας. Ο κ. Ρομπόπουλος και ο κάθε λαϊκός αντιπρόσωπος - βουλευτής, σ’ αυτές τις δύσκολες για την πατρίδα, το λαό και το έθνος, περιστάσεις, θα έπρεπε, πριν ψηφίσει για σοβαρά θέματα, να κατέβει στους εντολείς ψηφοφόρους του, να οργανώσει συναντήσεις και να συζητήσει μαζί τους. Στη συνέχεια να έρθει στη Βουλή και να εκτελέσει τη σχετική λαϊκή εντολή και όχι την αρχηγική εντολή, η οποία μπορεί και να εκφράζει αντιλαϊκά συμφέροντα κρυπτόμενα πίσω από τον αρχηγό.
Εμείς συμβουλεύουμε τον κ. Ρομπόπουλο να μην παραιτηθεί. Είτε να παραμείνει και να ψηφίζει σύμφωνα με αυτά που θα του υποδεικνύουν οι ψηφοφόροι του, είτε να ανεξαρτητοποιθεί και να αποφασίζει κατά συνείδηση, όπως και άλλοι συνάδελφοί του από το ΠΑΣΟΚ. Ότι ζητάμε σήμερα από τον κ. Ρομπόπουλο, το είχαμε ζητήσει στο παρελθόν από τον κ. Τατούλη, αλλά και από τον κ. Δημαρά, όταν στεναχωρημένος δήλωνε ότι θα παραιτηθεί. Δικαιωθήκαμε πλήρως.
Ας σκεφτούμε μόνο τι θα γινόταν αν οι κ.κ. Δημαράς, Σακοράφα, Οικονόμου, Κουρουπλής, Λιάνης και Παπαγεωργίου, απλά παρέδιδαν τις έδρες τους, όπως έκανε ο κ. Φλωρίδης κ.λ.π. Ο κ. Παπανδρέου θα παρέμεινε τώρα πανίσχυρος με 160 βουλευτές και θα είχε ρημάξει ακόμα πιο πολύ τη χώρα.
Όχι λοιπόν, ο κ. Ρομπόπουλος, θα πρέπει να ακούσει τους λαϊκούς εντολείς του και να εκτελέσει ότι αυτοί του πουν.
Ο κ. Παπανδρέου σήμερα είναι, αύριο δεν θα είναι. Όμως ο κ. Ρομπόπουλος θα είναι εκείνος που θα ζήσει μια ζωή μαζί με τους εντολείς του και πρέπει να μπορεί να τους κοιτάζει στα μάτια.