Γιώργο πάρτο αλλιώς, γατί θα βρούμε !

Γράφει ο Πέτρος Τρουπιώτης
στην ΆΠΟΨΗ

Αλλαγή πολιτικού προσανατολισμού και κυρίως αλλαγή πολιτικού ακροατηρίου, εισηγούνται στον πρωθυπουργό Γ Παπανδρέου , συγκεκριμένοι συνεργάτες του , με στόχο να μπορέσει το ΠΑΣΟΚ...
 (και ο ίδιος) να δώσουν « με αξιοπρέπεια την επομένη εκλογική μάχη».

Η πρόταση αυτή, φαίνεται πως σε πρώτη φάση βρίσκει θετικό τον πρωθυπουργό που πιστεύει ότι «έχει πολλά θετικά στοιχεία», αλλά «χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και στην παρουσίαση της αλλά και στην εφαρμογή της»,, υποστηρίζεται σταθερά και ισχυρά από συγγενή του ο όποιος μάλιστα είναι γνωστό ασκεί αρκετή επιρροή στον ίδιο τον κ Παπανδρέου,

Η πρόταση αυτή προς τον πρωθυπουργό, ξεκινά από μια πολύ απλή κατά βάση παραδοχή. Ότι το ΠΑΣΟΚ, αν προσπαθήσει και στις επόμενες εκλογές να ακολουθησει την «σοσιαλιστική ρητορεία», όχι μόνον δεν πρόκειται να κρατήσει έστω και μικρό ποσοστό από τους ψήφους πού του έχουν απομείνει. αλλά θα χάσει και όλους αυτούς που τα τελευταία δυο χρόνια το έχουν εγκαταλείψει, αλλά θα χάσει και μεγάλο μέρος από πολίτες που μπορεί να επέλεγαν να του δώσουν μια ακόμα ευκαιρία . Και αυτό γιατί από την μια πλευρά οι «σοσιαλιστικές διακηρύξεις» θα φαινόταν ως ειρωνεία και δεν θα έπειθαν βέβαια κανέναν στην σημερινή συγκυρία, ενώ από την άλλη θα απομάκρυναν ακόμα και όσους θεωρούσαν , έστω και με επιφυλάξεις, σωστή στην προς την φιλελευθεροποίηση της οικονομίας, στροφή του ΠΑΣΟΚ.

Έτσι, με βάση αυτή την λογική, οι προτείνοντες την αλλαγή, εκτιμούν πως η μονή δυνατότητα που έχει αυτή την στιγμή ο πρωθυπουργός , να μπορέσει να στηριχτεί σε ένα μέρος της κοινωνίας και στην επομένη εκλογική αναμέτρηση να διατηρήσει αξιοπρεπή ποσοστά, είναι να απευθυνθεί σε όλους όσους , θεωρούν πως η χωρά χρειάζεται αλλαγές, χρειάζεται μεταρρυθμίσεις , χρειάζεται ανατροπές, έστω και αν αυτές προϋποθέτουν «αίμα, πόνο και δάκρυα». Και μάλιστα να απευθυνθεί σε όλους αυτούς , αδιαφορώντας όχι μόνον για το πιο κόμμα ψήφισαν την περασμένη φορά, αλλά και για το πώς αυτοχαρακτηρίζονται πολιτικά.

Του προτείνουν λοιπόν να απευθυνθεί σε ένα «νέο» ας πούμε εκλογικό σώμα, το οποίο φεύγει από τα σημερινά πολιτικά δεδομένα, ξεφεύγει από τις σταθερές των κομματικών σχηματισμών και παρατάξεων και συσπειρώνεται , χωρίς ας πούμε τα κλασσικά ιδεολογικά χαρακτηριστικά κάτω από το σύνθημα « θέλουμε μια νέα κοινωνία, θέλουμε αλλαγές και μεταρρυθμίσεις παντού».

Το σχέδιο αυτό φαντάζει, αυτήν την ώρα, ως η μονή επιλογή του πρωθυπουργού, σύμφωνα τουλάχιστον με όσους του το εισηγούνται .

Όμως μια τέτοια επιλογή προβλέπει μια σειρά από κινήσεις και αλλαγές σε πολλά επίπεδα , σε κυβερνητικό αλλά και σε κομματικό επίπεδο, που όχι μόνον δεν είναι βέβαιο αν ο πρωθυπουργός είναι έτοιμος να τις επιλέξει, αλλά και αν τελικά το όλο κυβερνητικό και κομματικό σύστημα του κινήματος είναι δυνατόν να τις αντέξει. Γιατί για να μπορέσει με αξιώσεις ο πρωθυπουργός και το ΠΑΣΟΚ στην συνέχεια, να απευθυνθεί σε αυτή την κατηγορία των πολιτών που θεωρεί υποχρεωτική , αναγκαία (αν και με κόστος) την προώθηση της διαδικασίας των αλλαγών, θα πρέπει να κάνει συγκεκριμένες κινήσεις. Κινήσεις τις οποίες εδώ και δυο χρόνια , όχι μόνον δεν τολμά όπως φαίνεται να κάνει αλλά και όσες ξεκινά θεωρητικά, δεν τις προχωρα στην συνέχεια, λογά εγγενών προβλημάτων, ιδεολογικών αγκυλώσεων αλλά και πιθανόν άρνησης μεγάλου μέρους του μηχανισμού εξουσίας.

Δηλαδή, για να μπορέσει ο κ Παπανδρέου να απευθυνθεί σε αυτή την κατηγορία πολιτών θα πρέπει να τους πείσει ότι έχει σχέδιο αλλά και αποφασιστικότητα για να το εφαρμόσει. Ότι θα τολμήσει να κόψει δεσμούς με ιδεολογικές αγκυλώσεις, μηχανισμούς και πρόσωπα του παρελθόντος. Θα δεχτεί ότι βρισκόμαστε σε μια νέα εποχή, πολιτικά, ιδεολογικά και κοινωνικά και κυρίως θα κινηθεί προς τα μπροστά με αποφασιστικότητα και λαμβάνοντας συγκεκριμένα μέτρα.

Μόνον που εδώ υπάρχει και το μεγάλο πρόβλημα. Γιατί ο κ Παπανδρέου, δεν φαίνεται να μπορεί να «μπήξει το μαχαίρι βαθιά και κυρίως σταθερά» στο σώμα του ΠΑΣΟΚ, σε όλες τις δομές της κοινωνίας. Ένα "σώμα" που δημιουργήθηκε από το 1983 κυρίως και έχει γίνει ένα είδος κράτους εν κρατει, σε πολιτική , κοινωνία και συνδικαλισμό. Ένα σώμα που στήριξε όλα αυτά τα χρόνια το ΠΑΣΟΚ συγκροτώντας κάθε είδους μηχανισμούς εξουσίας. Δεν φαίνεται πολύ εύκολο για τον πρωθυπουργό να χτυπήσει το ίδιο το σώμα που τον στηρίζει. Γιατί τελικά, αν θέλει να απευθυνθεί σε όλους όσους θέλουν μια « άλλη Ελλάδα», θα πρέπει να κάνει αυτό. Να απαλλαγεί από όσους τον στήριξαν όλα αυτά τα χρόνια. Σε πολλούς από όσους τον έφεραν τελικά στην εξουσία.

Και ο κ Παπανδρέου ως τώρα έχει αποδείξει ότι λαμβάνει αποφάσεις , μόνον κάτω από εξωτερική πίεση και πολλές φορές είτε δεν τις λαμβάνει ολόκληρες είτε και αυτές που λαμβάνει δεν επιβάλλει την εφαρμογή τους.

Παράλληλα βέβαια, είναι αν όχι σίγουρο, τουλάχιστον πολύ πιθανόν, ότι μια τέτοια ενεργειακά βρει όχι απλώς αντίδραση αλλά συνολική αντίσταση από το κομματικά οργανωμένο ΠΑΣΟΚ, μεγάλο μέρος του οποίου αποτελεί τελικά μέρος και του προβλήματος της χώρας. Του προβλήματος των μηχανισμών, συντεχνιών και ομάδων εξουσίας που έχουν προκαλέσει αυτό το πλέγμα προβλημάτων και έχουν οδηγήσει την χώρα με ενέργειες αλλά και παραλείψεις, εδώ που φτάσαμε.

Δηλαδή, στην ουσία ο κ Παπανδρέου αν θέλει να απευθυνθεί σε αυτό το «πολιτικό κοινό « που του προτείνουν θα πρέπει να αποκηρύξει το ΠΑΣΟΚ (και μέρος τουλάχιστον του εαυτού του) και να κινηθεί ανεξάρτητα από τους σημερινούς κομματικούς και άλλους μηχανισμούς.

Όμως δεν είναι βέβαιο όχι μόνον αν θέλει να κάνει κάτι τέτοιο αλλά κυρίως αν μπορεί με αξιώσεις να το προσπαθήσει .Να προσπαθήσει να στηριχτεί σε άλλους έκτος του κομματικού του μηχανισμού ( που έξαλλου είναι αμφίβολο πια αν υφίσταται).

Αν και φαίνεται να είναι η μόνη του λύση, για αξιοπρεπη, τουλαχιστον, πορεια από εδώ και πέρα.