ομογενείς.
Του Συντονιστή ΣΑΕ Περιφέρειας ΗΠΑ, Θεόδωρου Γ. Σπυρόπουλου
Η οικονομική κρίση που μαστίζει την Ελλάδα σαφώς δεν αφορά μόνο τους εντός των συνόρων συμπατριωτών. Αφορά όλους τους Έλληνες, που ζουν διάσπαρτοι στις πέντε ηπείρους. Ένα τεράστιο δυναμικό, μία δεύτερη Ελλάδα, αφού σύμφωνα με επίσημα στοιχεία προσεγγίζει τα εννέα εκατομμύρια Ομογενείς, σε περισσότερες από 140 χώρες. Ένα τεράστιο δυναμικό που..
δυστυχώς παραμένει αναξιοποίητο.
Η αδυναμία αυτή της Ελληνικής Πολιτείας μας ξενίζει και γεννά απορίες σε εμάς τους Έλληνες της Διασποράς. Είναι πραγματικά απορίας άξιον το γεγονός ότι τόσο κυβερνητικά στελέχη, όσο και της αντιπολίτευσης, δεν έθεσαν στην Ελληνική Βουλή το ερώτημα «Που είναι η Ομογένεια;» κατά την κρίσιμη αυτή, για τη χώρα, περίοδο.
Από την πλευρά μας καταβάλλαμε προς αυτή την κατεύθυνση πολλές προσπάθειες, με προσωπικές ακόμη παρεμβάσεις, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Τα τελευταία χρόνια, και ειδικότερα από το 2009 που διαφάνηκε η «κορυφή του παγόβουνου», ενεργοποιηθήκαμε με μοναδικό σκοπό να συνδράμουμε για άλλη μία φορά την Ελλάδα. Καταθέσαμε ουσιαστικές προτάσεις, οι οποίες δυστυχώς δεν έτυχαν της δέουσας προσοχής. Αρκεί να αναφέρω την κατάθεση της πρότασής μας για το Ομόλογο της Διασποράς. Η ολοκληρωμένη αυτή πρόταση ενθουσίασε (αλήθεια είναι ότι ακούσαμε κολακευτικά σχόλια και επαίνους) και ενώ υποτίθεται ότι δρομολογήθηκε, ποτέ δεν μάθαμε, στη συνέχεια, γιατί σταμάτησε.
Είναι γνωστό ότι ανάμεσα στους Έλληνες του εξωτερικού, οι οποίοι αποτελούν μία ισχυρή «εφεδρεία» για την Ελλάδα, συγκαταλέγονται αμέτρητες διακεκριμένες και ηγετικές προσωπικότητες σε όλους του τομείς: της πολιτικής, της επιχειρηματικότητα, της επιστήμης, της οικονομίας, της Τέχνης και του Πολιτισμού κ.ά. Τα τελευταία δύο χρόνια εκπρόσωποί τους -μέσα από συλλογικούς φορείς, ή μεμονωμένα ως ιδιώτες- εξέφρασαν την πρόθεση και τη βούληση να συμβάλλουν στην ανάπτυξη της Ελλάδας με την επιρροή που ασκούν στη διεθνή κοινότητα, μεταφέροντας πολύτιμη τεχνογνωσία και εμπειρία. Αγνοήθηκαν, ωστόσο, από την αρμόδια πολιτική ηγεσία, η οποία αρκέσθηκε σε επιλεκτικές επαφές με ορισμένα «ηχηρά» ονόματα, κυρίως της Ομογένειας της Αμερικής.
Οι συναντήσεις αυτές αποτυπώθηκαν στον Ελληνικό Τύπο, αλλά οι συστάσεις και οι προτάσεις των ενδιαφερόμενων Ομογενών δεν ελήφθησαν υπόψη από την προηγούμενη κυβέρνηση. Το μήνυμα τους ήταν ξεκάθαρο: ενισχύστε την εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό. Εάν θέλετε τις επενδύσεις μας αλλάξτε τη νομοθεσία, συρρικνώστε τον δημόσιο τομέα και τη γραφειοκρατία, βελτιώστε το επιχειρηματικό κλίμα για να πείσετε την παγκόσμια επιχειρηματική κοινότητα, ακολουθήστε σταθερή πολιτική, εφαρμόστε χαμηλή φορολόγηση, λειτουργήστε με διαφάνεια και αξιοπιστία…
Πρέπει να γίνει σαφές ότι παρ΄ όλο τον συναισθηματισμό οι Ομογενείς επιχειρηματίες δεν πρόκειται να επενδύσουν στην πατρίδα. Ίσως αυτό να ακούγεται σκληρό, αλλά η Ομογένεια, γενικότερα, δεν ξεχνά την αδιαφάνεια στο χειρισμό της οικονομικής τους συνδρομής για τους πυρόπληκτους ή σεισμοπαθείς, που ανήλθε σε πολλές εκατοντάδες χιλιάδες δολλάρια. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην συνδράμει πρόθυμα, όπως αναμενόταν, σε «Ταμεία Εθνικής Σωτηρίας».
Εν ολίγοις, η εμπιστοσύνη έχει χαθεί. Η αρχή βέβαια έγινε πολλά χρόνια πριν. Όσοι ασχολούμαστε ενεργά με τα κοινά της Ομογένειας, εδώ και δεκαετίες, επισημάναμε την απροθυμία της πολιτικής ηγεσίας να δώσει ρόλο στην Ομογένεια, ακόμα στη δεκαετία του ’90, όταν ιδρύθηκε το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ). Η έλλειψη Εθνικής Στρατηγικής, για την οποία έγινε τόσος πολύς λόγος, είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία του θεσμού του ΣΑΕ (Δεκέμβριος του 1995), που ήταν εξ αρχής απόλυτα εξαρτώμενος -πολιτικά και οικονομικά- από το Εθνικό Κέντρο. Δημιούργησε έναν θεσμό για ... το θεαθήναι, αφού ο Νόμος για το ΣΑΕ εξ αρχής δεν του παρείχε καμία ουσιαστική αρμοδιότητα.
Η τροποποίηση του Νόμου 3480/2006 αντί να επιλύσει τα προβλήματα παρέπεμψε την ουσία των διατάξεων για την οργάνωση, τη συγκρότηση και τη λειτουργία του ΣΑΕ σε προεδρικά διατάγματα, επιτρέποντας στον εκάστοτε υφυπουργό των Εξωτερικών να δίνει τη δική του «ελαστική» ερμηνεία.
Ας γίνει συνείδηση, επιτέλους, ότι ο απανταχού Ελληνισμός και η έκφραση των δυνάμεών του δεν είναι ζήτημα μεταβαλλόμενης κυβερνητικής πολιτικής, αλλά σταθερής και διαρκούς Εθνικής Στρατηγικής.
Επίσης, ας γίνει αντιληπτό ότι ούτε η ομογένεια ούτε το Ελληνικό κράτος έχει ανάγκη καθοδήγησης του ενός από του άλλου. Απεναντίας, οι δύο πλευρές θα ωφελούντο από τον συντονισμό, τη σύμπραξη και τη συνέργεια. Είναι καιρός να ξεπεράσουμε το εθνικό σαράκι του «εμείς και εσείς» και να λειτουργήσουμε με συλλογικό Όραμα.
Η ευμετάβλητη συγκυρία, εθνική και διεθνής, αλλά και ο άμεσος κίνδυνος πολιτιστικής αφομοίωσης των νεοτέρων γενεών Ελληνισμού στο εξωτερικό, καθιστούν ιστορική αναγκαιότητα και επιταγή τη χάραξη μιας μακροπρόθεσμης Εθνικής Στρατηγικής αλληλο-εκτίμησης, αλληλο-αξιοποίησης και συντονισμού των Ελλήνων εντός και εκτός συνόρων.
Βάσει αυτής της Εθνικής Στρατηγικής θα μπορούσε και το ΣΑΕ να μετεξελιχθεί σε ένα λειτουργικό, συντονιστικό όργανο του Ελληνισμού, προσαρμοσμένο στα σύγχρονα δεδομένα. Τότε, μόνο, ο Ελληνισμός εκτός συνόρων θα αποτελέσει, πράγματι, τον καλύτερο «διπλωμάτη» της Πατρίδας μας στο εξωτερικό.
Όλα αυτά θα έπρεπε να είχαν γίνει χθες!
