Τέτοιο πράμα μόνον στη γνωστή πoλύκροτη υπόθεση του Ελληνα δημοσιογράφου Στακτόπουλου (καταδικασθέντος για τη δολοφονία του Αμερικανού δημοσιογράφου Πολκ τη δεκαετία του '50) έχει να... ματαγίνει στην Ελλάδα: Το να γίνει, δηλαδή, δεκτή δύο φορές αίτηση αναίρεσης προσφεύγοντα (αναιρεσίοντα ακριβέστερα) από το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της χώρας. Τρεις φορές αθωώθηκαν συνολικά τα 7 μέλη του Δ.Σ. του Εθνικού Ελεγκτικού Κέντρου Ελλάδας, που κατηγορούνταν για απιστία σε βάρος του Δημοσίου σε βαθμό κακουργήματος (ευνοούσαν φορολογικά την... πρόγονο της WIND, ΣΤΕΤ ΕΛΛΑΣ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΑΕΒΕ), αλλά θα ξαναδικαστούν.
Του ΘΟΔΩΡΟΥ ΒΑΡΙΚΟΥ
Διότι ο Αρειος Πάγος ξαναβάζει για δεύτερη φορά «πάγο» στους κατώτερους δικαστές, που αθωώνουν σχεδόν «πεισματικά» τους κατηγορούμενους που είναι μέλη του γνωστού ΕΘΕΚ, του φορέα ελέγχου μεγάλων επιχειρήσεων. Το αντικείμενο της δίκης είναι τεράστιο, θυμίζει τη γνωστή υπόθεση του χρηματιστηρίου ΔΕΚΑ και πολλοί προεξοφλούν ότι στο τέλος το παρασκήνιο θα κερδίσει το προσκήνιο και η υπόθεση θα πάει στο αρχείο. Τα 16 δισεκατομμύρια, που είναι οικονομικό αντικείμενο της δίκης, είναι πολλά για να τα αντέξει μια διεφθαρμένη χώρα. Οι δικαιολογίες που θα βρεθούν θα είναι οι γνωστές. Η δίκη αφορά την πολυεθνική εταιρεία τηλεφωνίας «ΣΤΕΤ» και θα αποθαρρυνθούν οι «επενδυτές», αν προχωρήσει η δίκη.
Το ειδικό βάρος της υπόθεσης φαίνεται από τη σκληρότατη μεταχείριση που είχε η εφοριακός που πρωταγωνίστησε στην επιβολή του προστίμου με την αποκάλυψη όσων δεν πήγαιναν καλά στην υπόθεση αυτή. Την έβγαλαν νεκρή και, όταν αποδείχθηκε ότι είναι... ζωντανή και παρούσα στο δικαστήριο, πήγαν να τη βγάλουν «τρελή». Καταδικάστηκαν για συκοφαντία και τώρα προσπαθούν απλώς να βγάλουν «άδικο» το πρόστιμο των 16 δις, που σύμφωνα με τους κανονισμούς, επέβαλε στην εταιρεία. Το σπουδαίο «κέντρο» της υπόθεσης αυτής είναι μια μίζα 3 δις, που έκανε περίπατο από την Ελλάδα προς την Κύπρο, και πολλοί φωνάζουν ότι, αν ερευνηθεί η μίζα που ήταν σε... μετρητά, θα φτάσει ο μίτος σε υπουργό ή περισσότερους πολιτικούς! Για την υπόθεση αυτή έχει κάνει δυο φορές δεκτή την αναίρεση ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου και γνωστός για τη συγγραφή των σπουδαιότερων νομικών κωδίκων Αθανάσιος Κονταξής, ο οποίος αν μη τι άλλο γνωρίζει καλύτερα από καθέναν νομικά...
Κατά την Ομοσπονδία της η πρωταγωνίστρια, συνταξούχος εφοριακός, Αλίκη Κυριακάκη, έχει πεθάνει -η συνδρομήτρια είναι τεθνεώσα λέει ακριβέστερα- από την 7η Ιανουαρίου 2004, σύμφωνα με το πελατολόγιο του περιοδικού της «Φορολογική Επιθεώρηση» το οποίο έκανε, ωστόσο, και τις κρατήσεις της (είμαστε και γαμ... τις χώρες του πλανήτη γη, σας λέω). Η ημερομηνία της νέας δίκης δεν έχει ακόμη προσδιοριστεί, αλλά θα εκδικαστεί εντός του 2011 και φυσικά με άλλη σύνθεση στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων.
Καταπέλτης και πάλι ο εισαγγελέας
Ο ανώτατος εισαγγελικός λειτουργός, όπως και στην προηγούμενη του 2008 έκθεση της αναίρεσής του για την αθωωτική και τότε απόφαση, επανέρχεται και υπενθυμίζει τέσσερις σχετικές αποφάσεις του Αρείου Πάγου, το άρθρο 256 του Π.Κ., το άρθρο 8 παρ. 16 του Νόμου 1882/1990, καθώς και το άρθρο 510 παρ. 1 του Κώδικα Ποιν. Δικονομίας. Το 5ον Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων λανθασμένα ερμήνευσε, εκτιμά, όλα τα προηγούμενα άρθρα των Κωδίκων, Νόμων, και Αρεοπαγιτικών Αποφάσεων, και σε ό,τι αφορά στην απιστία σε βάρος του ελληνικού Δημοσίου και κυρίως εσφαλμένα, επισημαίνει, εφαρμόστηκε διάταξη άλλου κλάδου του δικαίου (διοικητικό δίκαιο). Η εφαρμογή βέβαια, διάταξης, άλλου κλάδου δικαίου (εμπορικού εδώ) αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση εφαρμογής της ουσιαστικής ποινικής διάταξης, και στην περίπτωσή μας, του άρθρου 256 περί απιστίας στο ελληνικό Δημόσιο, το άρθρο 510 παρ.1 της Ποινικής Δικονομίας, που προβλέπει ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία μιας δικαστικής απόφασης, καθώς και το άρθρο 8 παρ. 16 του Νόμου 1882 του 1990. Αρα, το νομικό και νομοθετικό πλαίσιο είναι σαφές και ξεκάθαρο και ως προς τις προβλέψεις και ως προς τις κυρώσεις του, επιμένει για δεύτερη φορά ο κ. Κονταξής: Ο νόμος 1882 του 1990 άρθρο 8 παρ.16, στην περίπτωσή μας προβλέπει ότι «συμφωνητικά που καταρτίζονται μεταξύ επιτηδευματιών ή τρίτων για οποιαδήποτε συναλλαγή θεωρούνται μέσα σε 10 ημέρες από την ημερομηνία και υπογραφή από την αρμόδια ΔΟΥ, διαφορετικά είναι... ανίσχυρα και... δεν έχουν κανένα έννομο αποτέλεσμα». Τα 7 καλά παιδιά, του ΕΘΕΚ, πρόεδρος ο κ. Σταύρος Παπαδαυίδ και οι Γεώργιος Μπάτσος, Γιάννης Μέλλος, Θεοφάνης Κουρτζής, Λεωνίδας Γιαννικόπουλος, Γεώργιος Δρογώσης και Στέργιος Βοίλας «εν γνώσει τους και από πρόθεση δεν καταλόγισαν στη συνταχθείσα έκθεση ελέγχου τους ποσά που ξεπερνούν τα 150.000 ευρώ». Τα ποσά, διευκρινίζει ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, «έπρεπε να καταλογιστούν για τον προσδιορισμό του φόρου εισοδήματος, που είχε υποχρέωση να καταβάλει η ελεγχθείσα «Στετ Ελλάς» κατά τα διαχειριστικά έτη 1998 –1999. Ετσι ελάττωσαν, εν γνώσει τους, κατά τον προσδιορισμό των φόρων την περιουσία του Δημοσίου και για... ωφέλεια της ΣΤΕΤ ΕΛΛΑΣ, και κατ' επέκταση των μετόχων της». Ειδικότερα, έβαλαν ως διοικητικά έξοδα το 1998 το ποσό των 771.000.000 δραχμών και για προϋπολογισθέντα έξοδα το ποσό των 5.173.466.550 δραχμών, ενώ για τη χρήση του έτους 1999 έβαλαν για διοικητικά έξοδα το ποσόν του 1.106.000.000 και για προϋπολογισθέντα έξοδα το ποσό των 6.485.605.595. Κατά την απόφαση του δικαστηρίου, οι κατηγορούμενοι «ορθά και νόμιμα δεν καταλόγισαν ως λογιστική διαφορά τα συνολικά ποσά των 5.945.066.550 για τη χρήση του 1998 και τα 7.592.205.595 για τη χρήση του 1999». Η απόφαση και αυτού του Εφετείου (εξ ου και η αθώωση των 7) δέχθηκε «ότι η ΣΤΕΤ ΕΛΛΑΣ υπέβαλε προς το υπουργείο Οικονομικών το 1997 αίτηση σύμφωνα με το άρθρο 14 του Νόμου 2459 του 1997, με όλα τα συνημμένα δικαιολογητικά, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται και... οι συμβάσεις με τις δύο μητρικές της εταιρείες, δηλαδή «τη Στετ Ιντερνάσιολ» (ιταλική) και τη NYNEX (αμερικάνικη). Οι συμβάσεις όμως αυτές δεν είχαν κατατεθεί στην αρμόδια ελληνική ΔΟΥ, αλλά καταρτίστηκαν αντίστοιχα τον Νοέμβριο και τον Ιούνιο του 1993 και κατατέθηκαν στην αρμόδια ΔΟΥ μετά... από τέσσερα χρόνια. Με αυτή την τακτική όμως δεν συνυπολογίστηκαν τα παραπάνω ποσά και εδώ βρίσκει εφαρμογή το άρθρο 256 του Π.Κ, περί απιστίας στο ελληνικό Δημόσιο». Αυτή τη νομική προσέγγιση κάνει ο εισαγγελικός λειτουργός για τη συγκεκριμένη υπόθεση, και εκτιμά και επιμένει ότι τελικά ζημιώθηκε το ελληνικό Δημόσιο λόγω μη κατάθεσης των επίδικων συμβάσεων στη ΔΟΥ. Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημανθεί ότι στην κατάθεσή της στο τελευταίο Εφετείο η μηνύτρια εφοριακός, κ. Αλίκη Κυργιακάκη, «είχε υποστηρίξει πως σχεδιάστηκε σημείωμα για το τι θα περιλαμβάνει η... αίτηση προς το ΕΘΕΚ, από τον Παπαδαυίδ, γεγονός που επιβεβαίωσε και ο νομικός σύμβουλος της εταιρείας κ. Κώνστας».
Γολγοθάς οκτώ ετών
Τη μηνύτρια (είχε ήδη υποβάλει μηνυτήρια αναφορά) «την κουτούλησε» ο υπογράφων ένα μεσημέρι του Ιουνίου 2002, κρατώντας κάτι τεράστιες τσάντες και στα δύο της χέρια, στο κτήριο 10 της Ευελπίδων. Μικρόσωμη και πολύ συνεσταλμένη -φοβισμένη έδειχνε περισσότερο-, δεν έδωσα κατ' αρχήν σημασία. Μου έκαναν εντύπωση όμως οι μεγάλες τσάντες της, που ούτε οι δικαστές δεν έχουν τέτοιες κουβαλώντας τις δικογραφίες τους. Οταν άρχισε, όμως, να μου αναπτύσσει το σκοπό του περάσματός της από τα ανακριτικά γραφεία, όι - όι μάνα μου, που λέει και ο Ελύτης, όταν ζορίστηκε στο Ελληνοϊταλικό μέτωπο το 1940. Τότε άρχισα να φοβάμαι εγώ. «Ο Λάτσης», μού πέταξε κάποια στιγμή, «όταν του έκανα έλεγχο ως εφοριακός στις εταιρείες του, μου ζήτησε να φύγω από το ελληνικό Δημόσιο, και να μου δίνει τριπλάσιο μισθό απ' αυτόν που έπαιρνα ως εφοριακός και να ελέγχω τους δικούς του υπαλλήλους, που ασχολούνταν με τα φοροτεχνικά. Αρνήθηκα για προσωπικούς λόγους». Το αξιοπρόσεκτο ήταν, πως, εκτός από οικονομικά (πτυχιούχος της πρώην Ανωτάτης Εμπορικής), γνώριζε απ' έξω και ανακατωτά και την ελληνική νομοθεσία κυρίως με τις οικονομικές παραβάσεις. Τότε μου είπε ότι είναι πτυχιούχος και της Νομικής Αθηνών. Στην απορία μου πώς μία εφοριακός ήρθε σε σύγκρουση με τους συναδέλφους της, αφού είναι γνωστή «η συναδελφική» και... οικονομική τους αλληλεγγύη, τότε κοιτώντας την στα μάτια μου ήλθε αυτομάτως στο μυαλό ο στίχος του Παλαμά: «Η μεγαλοσύνη των λαών (και των ατόμων) δεν μετριέται με το στρέμμα, με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και το αίμα». Με μάτια που πέταγαν φωτιές και με φωνή στεντόρεια άρχισε να βρίζει διορισμένες φαύλες διοικήσεις οικονομικών οργανισμών, διαβλητά άτομα που τάχα ασχολούνται με τα συνδικαλιστικά προβλήματα των εφοριακών, ελεγχόμενα από την εκάστοτε κυβέρνηση Διοικητικά Συμβούλια Ελεγκτικών Οργάνων. Πιο σκληρή και επιθετική, ωστόσο, ήταν κατά των υπουργών Οικονομικών πρώην και νυν, γιατί αυτοί κάνουν τα στραβά μάτια και ενθαρρύνουν τη φοροδιαφυγή (σ.σ.: στα ρεπορτάζ της πολύμηνης δίκης είχαμε καταγράψει συγκεκριμένες πολυεθνικές και μεγάλες ανώνυμες εταιρείες που είχε καταγγείλει η ίδια και μάρτυρες κατηγορίας -υποστηρικτές της- πάντα συνταξιούχοι, όμως), διαφθείρουν και διαβρώνουν πολλές φορές και τους κατ' αρχήν έντιμους εφοριακούς που θέλουν να υπερασπιστούν το δημόσιο συμφέρον και τη χώρα γενικότερα. Στο σημείο αυτό μου υπόσχεται ότι θα μου δώσει έγγραφα (σ.σ.: τα έδωσε συνωμοτικά στο τρίτο υπόγειο γκαράζ του ξενοδοχείου «Πρέζιντετ», γιατί την παρακολουθούσαν μέλη της Ομοσπονδίας και φοβόταν, όπως μου είπε) και κυρίως ότι θα μου δώσει επίσημο χαρτί-ντοκουμέντο (είναι φευ, μέσα στη δικογραφία της υπόθεσης) που θα φαίνεται ότι στο Δ.Σ. του ΕΘΕΚ, στο Μαρούσι, ήλθε στις 18 Δεκεμβρίου 1998 ένα έμβασμα 3 δισεκατομμυρίων δραχμών από off shore εταιρεία, με έδρα τη Λεμεσό Κύπρου. (Για ποιον λόγο τάχα, ρωτάμε εμείς οι οπισθοδρομικοί). Το «χαρτί» αυτό δημοσιεύτηκε στο φύλλο της 7ης Μαΐου 2010, και ρωτούσαμε αν είναι γνήσιο ή πλαστό, την ίδια απάντηση πήραμε και εμείς, αυτή που πήρατε και εσείς. Εκτός από τον μακάβριο και φαντασιακό θάνατο (το πελατολόγιο με την τεθνεώσα είναι δημοσιευμένο σε παλαιότερο φύλλο), που της επεφύλαξαν «οι καμικάζι» του δημοσίου συμφέροντος συνδικαλιστές της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στις Δημόσιες Οικονομικές Υπηρεσίες (ΠΟΕ-ΔΟΥ), που την «πέθαναν» στις 7 Ιανουαρίου 2004, είχε και άλλα μαρτύρια να περάσει που δεν τα υποψιαζόταν βέβαια. Παρά «τον θάνατό της», όμως, έπαιρνε τον μισθό της και οι εισφορές της κατακρατούνταν κανονικά από την Ομοσπονδία, για το περιοδικό «Φορολογική Επιθεώρηση».
Γαλαντομία δισεκατομμυρίων
Η κόντρα ανάμεσα στην κ. Κυργιακάκη και στους συναδέλφους της άρχισε, όταν η έμπειρη (μόνη της έλεγχε για χρόνια, την γαλλική «Πεσινέ» χωρίς να ακουστεί το παραμικρό) και άτεγκτη εφοριακός έβαλε το 2001 φόρο στη ΣΤΕΤ ΕΛΛΑΣ 16,5 δις δραχμές. Με φοβερές πιέσεις το κατέβασε στα 12,5 δις δραχμές. Κάποιος ιεραρχικά υψηλότερος της ζήτησε να κατεβάσει το πρόστιμο από τα 16 στα 4 δις και από εκεί θα το κατέβαζαν στα 2,8 δις. Αυτό είναι ουσιαστικά το αντικείμενο της δίκης. Τα δις του προστίμου και κυρίως να μην φτάσει η έρευνα βαθιά και ανακαλυφθεί ποιος πήρε τα 3 δις μέσω της off shore... Εχουν κότσια για άνοιγμα και μάτωμα ή το μάτωμα αφορά μόνο τους συνταξιούχους των 400 ευρώ; Ιδού η υπόθεση, ιδού και η πρόκληση... Θα επανέλθουμε, φυσικά.
