Mια σύντομη αναφορά στο ιστορικό του «Μακεδονικού ζητήματος», με αφορμή τον θάνατο του Κίρο Γκλιγκόροφ.
Γράφει ο Γιώργος Χ.Χιονίδης *
Την Κυριακή, της Πρωτοχρονιάς, πέθανε, σε ηλικία 95 ετών, στα Σκόπια, ο περίφημος και περιβόητος πρώτος πρόεδρος της μικρής Δημοκρατίας, που πρωτοεμφανίστηκε στον γειτονικό μας χώρο με τον ψευδότιτλο «Μακεδονία». Εμπνευστής και δημιουργός της υπήρξε ο προαναφερθείς. Εξάλλου, αρχίζει πάλι η συζήτηση για την ονομασία του γειτονικού κράτους. Άρα, συντρέχουν δύο επικαιρότητες. Αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά και..
σε μας τους Έλληνες και τις Ελληνίδες.
Όμως, έχομε εσφαλμένη εκτίμηση της καταστάσεως, εάν νομίζομε, ότι γλύτωσε και η χώρα μας από ένα συνεχές πρόβλημα στα βόρεια σύνορά της, με τον θάνατο του Κ. Γκλιγκόροφ, πολύ περισσότερο, αφού, ο εκλιπών ήδη, έτυχε να είναι ο πρόεδρος (από το 1991μέχρι και το 1999) και ο τελευταίος αντικαταστάτης του Νίκολα Γκρούεφσκι, αποδεικνύει συνεχώς, ότι είναι γενίτσαρος και φανατικότατος ανθέλληνας, και τυφλωμένος και ας είναι γεγονός ότι ο παππούς του ήταν από την περιοχή της Φλώρινας και συμμετείχε διακριθείς, στην πραγματική Μακεδονία στις μάχες εναντίον των Τούρκων το 1912, τιμήθηκε δε για τούτο με αναθηματική στήλη!!
Ο Γκλιγκόροφ δεν συγχωρείται βέβαια και πολύ περισσότερο δεν δικαιώθηκε και μετά τον θάνατό του, γιατί μπορεί να προσπάθησε και να νόμισε ότι πέτυχε, με ταχυδακτυλουργικές ενέργειες τη δημιουργία ενός τεχνητού κράτους, αλλά και σήμερα ακόμα συνεχίζει τούτο να είναι με ανομοιογενή λαό (αποτελούμενον από Σλάβους, Αλβανούς, Σέρβους, Βούλγαρους, Τούρκους και βέβαια καταναγκασθέντες Ελληνοβλάχους, π.χ. του άλλοτε ακμάζοντος Μοναστηρίου).
Συνεπώς, η διατήρησή του και πολύ περισσότερο η ενδυνάμωσή του είναι τελείως αβεβαία και αμφισβητούμενη και όχι μονάχα από τη Βουλγαρία, Σερβία, Αλβανία και Ελλάδα. Άρα, «μηδέν εις το πηλίκον» ή έγινε «μια τρύπα στο νερό», αν θελήσουμε να δούμε, προσβλέψουμε με το μάτι της ψυχρής και πολύχρονης ιστορίας, διότι το μέλλον του κράτους τούτου είναι ασταθές.
Και δεν σώζονται οι Σκοπιανοί με οποιεσδήποτε ιστορικές (αντι-ιστορικές) και αστοιχείωτες πλαστογραφίες ή με χοντροειδή «καλλιτεχνήματα» και με υπερβολικές αναπαραστάσεις του Μ. Αλεξάνδρου του Φιλίππου κλπ. ή με την κλοπή του 16άκτινου της σημαίας (παρόλο ότι υποχρεώθηκαν να το αφαιρέσουν) και με ανεπίτρεπτη χρήση (κατάχρηση) των λέξεων «Μακεδονία», «μακεδονικός» κλπ.
Και όλα τούτα εξαιτίας της απραξίας, αβουλίας και αδιαφορίας και των Ελληνομακεδόνων, εδώ και 70 χρόνια, με αποτέλεσμα να αποθρασυνθούν οι Βούλγαροι, πριν από τον Μακεδονικό αγώνα και κατά τη διάρκεια αυτού, και ύστερα οι Σκοπιανοί, ισχυριζόμενοι ότι η Μακεδονία ήταν δική τους και μάλιστα έφτασαν στο σημείο, οι τελευταίοι, να θεωρούν ότι και το ελληνικότατο μέρος της Μακεδονίας μας, αν και είναι ιστορικά αναμφισβήτητο ότι η Ελλάδα κατέχει (από το 1912 και μετά) το μεγαλύτερο μέρος της Αρχαίας Μακεδονίας, του Φιλίππου - Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Α. Για το θέμα, δηλαδή της καταγωγής των Σκοπιανών, υπάρχουν πλέον εκατοντάδες μελετών. Δεν χρειάζεται συνεπώς και δεν είναι άλλωστε δυνατόν να αναπτυχθούν εδώ όλα τα σχετικά προβλήματα και να συζητηθούν οι αποδείξεις, για την αναλήθεια των ψευδέστατων ισχυρισμών των φαντασιόπληκτων γειτόνων μας. (Όποιος, ή όποια, συνεπώς, επιθυμεί να μελετήσει όλα τούτα, χωρίς εθνικιστικές κραυγές, κατά το πώς έλεγε ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός, δηλαδή, «εθνικόν είναι το αληθές», ας ανατρέξει στην ανάγνωση σχετικών βιβλίων - βιβλιαρίων και άρθρων, σε περιοδικά και εφημερίδες).
Β. Ακόμα και η ταπεινότητά μου (όπως ασφαλώς και πολλοί άλλοι) καταπιάστηκε με τη συγγραφή δύο μικρών, σχετικών μελετών:
α. «Το Μακεδονικό ζήτημα, άλλοτε και τώρα, μερικές επισημάνσεις». Ομιλία στο Διεθνές Συμπόσιο «Η Μακεδονία στο πέρασμα των αιώνων» του Δήμου της Βέροιας (6-8 Σεπτεμβρίου 1991), που δημοσιεύτηκε στα Πρακτικά του, στο περιοδικό «Νέα Εστία» της Αθήνας, και σε πολλές εφημερίδες της Ελλάδας και του εξωτερικού, Βέροια 1992.
β. «Μία και μοναδική Μακεδονία. Αναφορά και κριτική των απόψεων των Σκοπίων και της Ελλάδας για τη Μακεδονία και το Μακεδονικό», Ομιλία στην Ελβετία, τη 12-12-1992, Βέροια 1993.
Υπάρχουν αντίτυπά τους και στις βιβλιοθήκες, όπως, π.χ. στην Κεντρική Βιβλιοθήκη της Βέροιας.
Γ. Ο Κ. Γκλιγκόροφ έλεγε - έγραφε: «ΕΜΕΙΣ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΛΑΒΟΙ»!!
Αν απασχολώ, παραταύτα, τις στήλες αυτής της αγαπητής μου εφημερίδας, της «Μακεδονικής», της οποίας, άλλωστε, ο εκδότης πρωτοστάτησε στους σχετικούς αγώνες για το «Μακεδονικό», είναι για να γνωστοποιήσω, ή, έστω, για να θυμίσω τι έλεγε και τι έγραφε ο αποβιώσας αυτές τις ημέρες Κ. Γκλιγκόροφ, για το κρίσιμο τούτο θέμα επιβεβαιώνοντας απολύτως όσα είχαμε υποστηρίξει και εμείς, προ 10-20 ετών…
Ιδού, λοιπόν:
Τον Απρίλιο του 1993, μίλησε στην Αμερική, στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, όντας πρόεδρος της χώρας του, οπότε, τα Σκόπια, ονομάστηκαν «FYROM».
Στο περιθώριο της Γ.Σ. μια ομάδα Σκοπιανών («Μακεδόνων της Διασποράς») τον πλησίασε και ένας απ’ αυτούς του είπε: «Ωραία μιλήσατε αλλά δεν είπατε το σημαντικότερο, δηλαδή ότι εμείς είμαστε απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Το ερμηνεύσαμε, συνεπώς, ότι αρνούμαστε τη Μακεδονική μας καταγωγή».
Γράφει, λοιπόν, ο Κ. Γκλιγκόροφ:
«Δυσκολεύτηκα να βρω απάντηση αμέσως και τελικά του είπα: Σέβομαι τις σκέψεις και πεποιθήσεις σας, είναι δικαίωμά σας. Αλλά, σύμφωνα με την ιστορία μας, στον μακεδονικό λαό επικρατεί η γνώμη ότι είμαστε Σλάβοι. Έχουμε έρθει στα Βαλκάνια τον 6ο και τον 7ο αιώνα [μ.Χρ.], έχουμε εγκατασταθεί στα εδάφη που ονομάζονται Μακεδονία και από τότε κατοικούμε σε αυτά» (δηλαδή, παραδέχεται ο Γκλιγκόροφ ότι ήρθαν 1000 με 1100 χρόνια μετά την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου στη σημερινή τους περιοχή).
«Δεν γνωρίζω κατά πόσο στις φλέβες μας ρέει καμιά σταγόνα αίματος των αρχαίων Μακεδόνων, αλλά ακόμα και έτσι δεν είναι αυτό που δίνει την ταυτότητα του λαού μας».
Αυτά έγραφε ο Κ. Γκλιγκόροφ και στα «Απομνημονεύματά του», τα οποία κυκλοφόρησαν και στη χώρα μας (μεταφρασμένα στην ελληνική γλώσσα).
Βέβαια, δεν άρεσαν τα λόγια του στους εθνικιστές των Σκοπίων. Γι’ αυτό τον κατηγόρησαν στη νέα γενιά μέχρι και ως - δήθεν ¬- «προδότη» του κράτους τους. Και ενώ ήταν πρόεδρος οργάνωσαν την παγίδευση του υπηρεσιακού αυτοκινήτου του (τον Οκτώβριο του 1995), σώθηκε δε από εκπληκτική τύχη. Κι όλα αυτά μέσα στο κράτος τους και συγκεκριμένα στην πρωτεύουσά του, στα Σκόπια, λίγες μέρες μετά την υπογραφή της «Ενδιάμεσης Συμφωνίας».
Τώρα, ο χρόνος αναπλήρωσε την άκαρπη απόπειρα του φονικού θανάτου του και η μνήμη - φήμη, η κατάλληλη κριτική, η αξιολόγηση των οιωνδήποτε πράξεων ή παραλείψεων του Κ. Γκλιγκόροφ, παραδίδονται στην αναπαυτική αγκαλιά της Ιστορίας, που θα κρίνει διαρκώς, ακριβοδικαίως και καταλλήλως μια αξιόλογη και αξιοσημείωτη εμβληματική πολιτική προσωπικότητα, η οποία έπραξε ό,τι ήθελε ή μπόρεσε με κύριο κριτήριο να ωφελήσει τη χώρα του. Τον οποιονδήποτε φανατισμό του έναντι της χώρας μας και τη συμπεριφορά του, την κρατάμε και τη θυμόμαστε, για να τον κρίνουμε και εμείς, ως Έλληνες και Ελληνίδες…
* Ο Γιώργος Χ.Χιονίδης είναι ιστορικός, πρ.βουλευτής Ημαθίας
το άρθρο δημοσιεύθηκε στο maknews
