Θα ήθελα να απευθύνω μέσω του blog σας, ως απλός, άγνωστος και ανώνυμος πολίτης, έναν ειλικρινή αποχαιρετισμό για τον Θεόδωρο Αγγελόπουλο,
προφανώς ειλικρινέστερο, από εκείνους των λιβανιστών του και αγιοποιητών του...
Καημένε Αγγελόπουλε,
τι σού`μελλε να πάθεις,
να γλύφουν και να φτύνουν σε,
τη μέρα που εχάθεις...
Κατ` αρχήν, κρίμα τον άνθρωπο και Θεός `σχωρέσ`τον.
Κατά τα λοιπά:
Δεν είμαι σκηνοθέτης, δεν είμαι κινηματογραφιστής, δεν είμαι καν του κύκλου των κινηματογραφανθρώπων...
Είμαι όμως σινεφίλ. Και λατρεύω τον καλό κινηματογράφο.
Γνωρίζουμε οι παροικούντες, κάποιες βασικές αλήθειες.
1ον: Στους 10 Έλληνες, που έχουν κάτσει να δουν ταινίες του Αγγελόπουλου (γιατί υπάρχουν πάρα πολλοί που ούτε καν ξέρουν ποιος είναι), οι 3 την παράτησαν κάπου στη μέση γιατί βαρέθηκαν. Άλλοι 2 κοιμήθηκαν, 2 άντεξαν να την δουν ολόκληρη και τη σιχάθηκαν, 2 παριστάνουν ότι τη λάτρεψαν για να είναι "in" στον κύκλο τους και υπάρχει και ένας που είτε πραγματικά τη λάτρεψε είτε απλώς τη βρήκε συμπαθητική.
2ον: Αν η γιαγιά μου είχε πάρει το κρατικό χρήμα που είχε πάρει όλα αυτά τα χρόνια ο Αγγελόπουλος,την ώρα που δεκάδες άλλοι σκηνοθέτες προσπαθούσαν να κάνουν δουλειά με δανεικά και με προσωπικό ρίσκο, τότε και η γιαγιά μου θα είχε κατορθώσει να επιβληθεί ως "ποιήτρια των εικόνων", προωθώντας στο εξωτερικό τις ταινίες της και το προφίλ της, κατά τρόπο που οι φτωχοί συνάδελφοί της, ουδέποτε θα μπορούσαν.
3ον: Ο Αγγελόπουλος είχε το (κρατκό) χρήμα και επί μακρόν τον υποστηρικτικό κρατικό μηχανισμό, για να δημιουργήσει και έπειτα να "εξάγει" προφίλ και να επανεισαχθεί στην Ελλάδα, σε μια πολύ πιο ωραία συσκευασία εγκεκριμένη από τη διεθνή δικτατορική μειονότητα της υποκουλτουριάρικης διανόησης. Συμφωνώ ότι οι περισσότερες ταινίες του έχουν πολύ ωραία φωτογραφία, ενδεχομένως "ποιητική" οπτική και πολύ καλή σκηνοθεσία, αλλά ως "θέματα" και σενάρια, στην πλειοψηφία τους δεν βλέπονται ή είναι απίστευτα κουραστικές... Με λίγα λόγια: Πολύ ωραία συσκευασία, μούφα το περιεχόμενο.
4ον: Σε μεγάλο βαθμό, ο Αγγελόπουλος υπήρξε δημιούργημα της ΠΑΣΟΚοαριστερής διανόησης που τον επέβαλε ως αυθεντία, όπως επέβαλε δεκάδες άλλους από τη δεκαετία του 1980 και μετά, για να συντηρεί τη μυθολογία του τύπου "εμείς είμαστε προοδευτικοί, διανοούμενοι και στοχαστες και όλοι οι άλλοι είναι φασιστοειδή, και απολίτιστοι μπουρζουάδες".
Με λίγα λόγια. Καλός ο Αγγελόπουλος. Κρίμα που σκοτώθηκε. Αλλά αισθάνομαι πως το ίδιο σύστημα που τον επέβαλε ως "ποιητή των εικόνων", προσπαθεί να τον επιβάλει και ως "άγιο των σκηνοθετών".
Και αυτό καταντά τόσο εμετικό από τους ζωντανούς, που καταλήγει να πυροδοτεί και τα όποια δεικτικά ή επικριτικά σχόλια για τον άνθρωπο που χάθηκε, σε χρόνο, προφανώς ανάρμοστο (με δεδομένο το πρόσφατο του θανάτου του).
Όσο ανάρμοστη είναι η διαφωνία για την ποιότητα του Αγγελόπουλου και του έργου του, ανήμερα του θανάτου του και ανήμερα της κηδείας του, άλλο τόσο ανάρμοστη είναι η ενστικτώδης πρεμούρα της δικτατορίας των ψευτοδιανοούμενων, για την αγιοποίησή του...
Συνεπώς, ναι. Για να βρούμε τη χρυσή και (κατά τη γνώμη μου) αληθινή τομή:
Ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος υπήρξε ένας πολύ καλός σκηνοθέτης που είχε την τύχη, να βρει επαρκή υποστήριξη (ενίοτε σε σημείο σκανδαλώδους εύνοιας).
Και επειδή στην άλλη πλευρά που ταξίδεψε, δεν υπάρχουν ούτε "λογικές ιδεολογικού μάρκετινγκ", ούτε "φατριασμοί", είμαι βέβαιος, πως θα γελάει και ο ίδιος με τους ενθουσιώδεις λιβανιστές του, έχοντας απεκδυθεί οριστικώς και αμετακλήτως, ακόμα και κάθε ίχνος αυτής της όποιας αλαζονίας, κάποιοι του καταλογίζουν.
Ο Νεκρός δεδικαίωται... Όχι όμως και οι κατασκευαστές του, ούτε οι μετά θάνατον εκμεταλλευτές του.
That`s All. Τελεία και Παύλα.
Μετά τιμής
Αφαντος Αφανής
προφανώς ειλικρινέστερο, από εκείνους των λιβανιστών του και αγιοποιητών του...
Καημένε Αγγελόπουλε,
τι σού`μελλε να πάθεις,
να γλύφουν και να φτύνουν σε,
τη μέρα που εχάθεις...
Κατ` αρχήν, κρίμα τον άνθρωπο και Θεός `σχωρέσ`τον.
Κατά τα λοιπά:
Δεν είμαι σκηνοθέτης, δεν είμαι κινηματογραφιστής, δεν είμαι καν του κύκλου των κινηματογραφανθρώπων...
Είμαι όμως σινεφίλ. Και λατρεύω τον καλό κινηματογράφο.
Γνωρίζουμε οι παροικούντες, κάποιες βασικές αλήθειες.
1ον: Στους 10 Έλληνες, που έχουν κάτσει να δουν ταινίες του Αγγελόπουλου (γιατί υπάρχουν πάρα πολλοί που ούτε καν ξέρουν ποιος είναι), οι 3 την παράτησαν κάπου στη μέση γιατί βαρέθηκαν. Άλλοι 2 κοιμήθηκαν, 2 άντεξαν να την δουν ολόκληρη και τη σιχάθηκαν, 2 παριστάνουν ότι τη λάτρεψαν για να είναι "in" στον κύκλο τους και υπάρχει και ένας που είτε πραγματικά τη λάτρεψε είτε απλώς τη βρήκε συμπαθητική.
2ον: Αν η γιαγιά μου είχε πάρει το κρατικό χρήμα που είχε πάρει όλα αυτά τα χρόνια ο Αγγελόπουλος,την ώρα που δεκάδες άλλοι σκηνοθέτες προσπαθούσαν να κάνουν δουλειά με δανεικά και με προσωπικό ρίσκο, τότε και η γιαγιά μου θα είχε κατορθώσει να επιβληθεί ως "ποιήτρια των εικόνων", προωθώντας στο εξωτερικό τις ταινίες της και το προφίλ της, κατά τρόπο που οι φτωχοί συνάδελφοί της, ουδέποτε θα μπορούσαν.
3ον: Ο Αγγελόπουλος είχε το (κρατκό) χρήμα και επί μακρόν τον υποστηρικτικό κρατικό μηχανισμό, για να δημιουργήσει και έπειτα να "εξάγει" προφίλ και να επανεισαχθεί στην Ελλάδα, σε μια πολύ πιο ωραία συσκευασία εγκεκριμένη από τη διεθνή δικτατορική μειονότητα της υποκουλτουριάρικης διανόησης. Συμφωνώ ότι οι περισσότερες ταινίες του έχουν πολύ ωραία φωτογραφία, ενδεχομένως "ποιητική" οπτική και πολύ καλή σκηνοθεσία, αλλά ως "θέματα" και σενάρια, στην πλειοψηφία τους δεν βλέπονται ή είναι απίστευτα κουραστικές... Με λίγα λόγια: Πολύ ωραία συσκευασία, μούφα το περιεχόμενο.
4ον: Σε μεγάλο βαθμό, ο Αγγελόπουλος υπήρξε δημιούργημα της ΠΑΣΟΚοαριστερής διανόησης που τον επέβαλε ως αυθεντία, όπως επέβαλε δεκάδες άλλους από τη δεκαετία του 1980 και μετά, για να συντηρεί τη μυθολογία του τύπου "εμείς είμαστε προοδευτικοί, διανοούμενοι και στοχαστες και όλοι οι άλλοι είναι φασιστοειδή, και απολίτιστοι μπουρζουάδες".
Με λίγα λόγια. Καλός ο Αγγελόπουλος. Κρίμα που σκοτώθηκε. Αλλά αισθάνομαι πως το ίδιο σύστημα που τον επέβαλε ως "ποιητή των εικόνων", προσπαθεί να τον επιβάλει και ως "άγιο των σκηνοθετών".
Και αυτό καταντά τόσο εμετικό από τους ζωντανούς, που καταλήγει να πυροδοτεί και τα όποια δεικτικά ή επικριτικά σχόλια για τον άνθρωπο που χάθηκε, σε χρόνο, προφανώς ανάρμοστο (με δεδομένο το πρόσφατο του θανάτου του).
Όσο ανάρμοστη είναι η διαφωνία για την ποιότητα του Αγγελόπουλου και του έργου του, ανήμερα του θανάτου του και ανήμερα της κηδείας του, άλλο τόσο ανάρμοστη είναι η ενστικτώδης πρεμούρα της δικτατορίας των ψευτοδιανοούμενων, για την αγιοποίησή του...
Συνεπώς, ναι. Για να βρούμε τη χρυσή και (κατά τη γνώμη μου) αληθινή τομή:
Ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος υπήρξε ένας πολύ καλός σκηνοθέτης που είχε την τύχη, να βρει επαρκή υποστήριξη (ενίοτε σε σημείο σκανδαλώδους εύνοιας).
Και επειδή στην άλλη πλευρά που ταξίδεψε, δεν υπάρχουν ούτε "λογικές ιδεολογικού μάρκετινγκ", ούτε "φατριασμοί", είμαι βέβαιος, πως θα γελάει και ο ίδιος με τους ενθουσιώδεις λιβανιστές του, έχοντας απεκδυθεί οριστικώς και αμετακλήτως, ακόμα και κάθε ίχνος αυτής της όποιας αλαζονίας, κάποιοι του καταλογίζουν.
Ο Νεκρός δεδικαίωται... Όχι όμως και οι κατασκευαστές του, ούτε οι μετά θάνατον εκμεταλλευτές του.
That`s All. Τελεία και Παύλα.
Μετά τιμής
Αφαντος Αφανής
.jpg)
%20(3).jpg)
