Από τον Ανένταχτο
Παρακολούθησα τις προάλλες μία εξαιρετική ταινία με τον τίτλο «Too big to fail», το οποίο σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει "πολύ μεγάλο για να καταρρεύσει", την οποία και σας συστήνω να την δείτε. Δείτε την για να καταλάβετε πως λειτουργεί το ..παγκόσμιο οικονομικό σύστημα.
Η ταινία είναι βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, και εξιστορεί το τι συνέβη στις ΗΠΑ και πως ξετυλίχτηκε το κουβάρι της κρίσης, αρχής γενομένης της πτώχευσης της Λήμαν Μπράδερς (Lehman Brothers), και τους χειρισμούς του τότε Υπουργού Οικονομικών Χένρι Πόλσον.
Για την ιστορία, ο Πόλσον πριν αναλάβει θέση στην κυβέρνηση Μπους, ήταν διευθύνων σύμβουλος της Goldman Sachs, γεγονός που όπως αναφέρεται και στην ταινία τον έκανε δισεκατομμυριούχο. Επίσης για την ιστορία, όλο το επιτελείο του Υπουργείου που πλαισίωνε τον Πόλσον, ήταν όλοι πρώην εργαζόμενοι της εν λόγω τράπεζας.
Ουσιαστικά πρόκειται για μία αγιογραφία του Πόλσον, πιθανότατα καλοπληρωμένη, αλλά μην σταθείτε σε αυτό. Υπάρχει ηθικό δίδαγμα και νόημα. Αν μάλιστα παρομοιάσεις τις καταστάσεις με αυτές που βρίσκεται η Ελλάδα σήμερα, και συγκεκριμένα όπου Lehman Brothers βάλεις Ελλάδα, τότε υπάρχει περίσσιο υλικό για βαθιά σκέψη...
Η Lehman Brothers λοιπόν, ενώ για ένα μεγάλο διάστημα έβλεπε να κατρακυλά η μετοχή της λόγω των τοξικών ομολόγων της που προέρχονταν από το χώρο της ακίνητης περιουσίας (φούσκα ακινήτων), δεν έκανε κυριολεκτικά τίποτα για να αναστρέψει την κατάσταση. Ο διευθύνων σύμβουλος της – ο οποίος παρουσιάζεται στο έργο αρκετά αλαζών, στα όρια της παράνοιας – κάνοντας τον μάγκα και τον γνώστη, υποστήριζε ότι η αγορά θα ανέβει και θα είναι όλα όπως πρώτα.
Εν τω μεταξύ σε δύο τράπεζες μικρότερου μεγέθους της Lehman, οι οποίες ήταν υπό κατάρρευση, μπήκε το Αμερικανικό κράτος και τις διέσωσε, κάνοντας μάλιστα τον μεσάζοντα για να αγορασθούν από άλλες τράπεζες προκειμένου να μην καταρρεύσει το σύστημα.
Βλέποντας αυτό ο διευθύνων σύμβουλος της Lehman, έπαιξε τα χαρτιά του. Δεν πούλαγε τις μετοχές όταν υπήρξε ενδιαφέρον, διότι η τιμή του φαινόταν μικρή. Στην πραγματικότητα θεωρούσε ως καβάντζα το κράτος, και ότι θα επέμβει όπως έκανε με τις άλλες δύο τράπεζες.
Η καθυστέρηση του αυτή και το γεγονός ότι η τράπεζα παρέπαιε, ήταν η αφορμή να αρχίσει ένα ντόμινο που έπαιρνε μαζί του και τις υπόλοιπες τράπεζες. Σε εκείνο το σημείο ενεμφανίσθη άλλα μία εταιρεία, ασφαλιστική αυτή τη φορά (AIG), η οποία είχε μία τεράστια μαύρη τρύπα και υποχρέωσε τον Πόλσον να συγκαλέσει όλους τους διευθύνοντες συμβούλους των μεγαλύτερων τραπεζών σε μία κλειστή αίθουσα για ένα Σαββατοκύριακο λέγοντας τους «εάν δεν βρείτε λύση, δεν θα φύγετε από εδώ». Λύση εννοούσε, οι τράπεζες μεταξύ τους να αγοράσουν τις μικρότερες που κατέρρεαν καθώς και να καλύψουν το χρέος της AIG.
Για να μην σας κουράζω (δείτε τη ταινία για περισσότερες λεπτομέρειες) η Lehman Brothers χρεοκόπησε, όλα πήγαν καλά για τους μεγάλους, και μάλιστα δόθηκε υποχρεωτικό βοήθημα πολλών εκατομμυρίων δις, κάτι σαν τα 28 δις που δόθηκαν και εδώ από την κυβέρνηση Καραμανλή. Έλεγα και εγώ, ποιος σκέφτηκε αυτή την ιδέα…
Κρατάμε λοιπόν για μελέτη τα εξής
Η Lehman Brothers έπαιξε τα χαρτιά της, και τελικά χρεοκόπησε, αφού δεν έπιασε η μπλόφα. Μάλιστα αυτό που αποπνέει από την ταινία είναι «καλά να πάθουν» και εξυμνεί το γεγονός ότι ο υπουργός δεν «μάσησε» και την άφησε να χρεοκοπήσει!!
Στην πραγματικότητα όλες οι συναντήσεις και όλες οι διαπραγματεύσεις ήταν για να κερδηθεί χρόνος, ούτως ώστε να προστατευτούν οι υπόλοιπες τράπεζες από την τοξικότητα της Lehman. Προστάτεψαν δηλαδή τους υπόλοιπους και άφησαν την Lehman να χρεοκοπήσει!!
Σώθηκαν οι τράπεζες και η AIG γιατί ήταν Too big to fail…
Μετά τα παραπάνω πιστεύετε ότι η Ελλάδα θα σωθεί;
Εις το επανιδείν
Ο ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΣ
