Γκαιμπελικής έμπνευσης το ψευτοδίλημμα μνημόνιο –αντιμνημόνιο χαρακτήρισε ο υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Μάρκος Μπόλαρης, το κεντρικό ερώτημα που τέθηκε με απόλυτο τρόπο στις εκλογές του Μαΐου. Τη στιγμή που το διοικητικό και παραγωγικό σύστημα της χώρας κατέρρεε κα ι η διόγκωση του χρέους μας εξανάγκαζε στη προσφυγή σε μηχανισμούς στήριξης ορισμένες ..
πολιτικές δυνάμεις έστρεψαν τη συζήτηση στο αποτέλεσμα και όχι στην αιτία της κρίσης. Κι αντί να δούμε την αιτία που οδήγησε στην κατάρρευση και να δούμε πώς θα αλλάξουμε τα δομικά χαρακτηριστικά του μοντέλου διοίκησης και παραγωγής αναλωθήκαμε σε μια ανούσια κουβέντα υπέρ ή κατά του μνημονίου. Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι το μνημόνιο είναι οι υποχρεώσεις που απορρέουν από τον έκτακτο δανεισμό που χρειαστήκαμε όταν λόγω της διόγκωσης του χρέους σταμάτησε να μας δανείζει το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα. Η χώρα μας βρέθηκε ανοχύρωτη στην έξαρση της διεθνούς κρίσης και βρέθηκε σε περιδίνηση με ένα έλλειμμα της τάξης των 36 δις ευρώ. Με το μνημόνιο μας επιβλήθηκε μια υφεσιακή λογική όπως και σε άλλες χώρες που δοκίμασαν τις αντοχές της ελληνικής κοινωνίας.
Η άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να συναινέσει σε μια κυβερνητική λύση μετά τις εκλογές του Μαϊου δεν συνδέεται με την αλαζονεία της απρόσμενης νίκης αλλά γιατί δεν μπορούσαν να διαχειρισθούν τις ευθύνες της διακυβέρνησης. Η εντολή όμως του λαού ήταν σαφής και υποδείκνυε τη συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων.
Στο σκηνικό της πόλωσης που συντηρήθηκε το διάστημα αυτό, με αποπροσανατολιστικά διλήμματα το ΠΑΣΟΚ είναι η μόνη πολιτική δύναμη που πρότεινε συγκεκριμένο σχέδιο βραχυπρόθεσμης αντιμετώπισης των συνεπειών της υφεσιακής πολιτικής και μακροπρόθεσμο σχεδιασμό για την αλλαγή του διοικητικού και παραγωγικού μοντέλου της χώρας. Όταν οι άλλοι καταφεύγουν στην ανέξοδη παροχολογία και στη δημαγωγία, το ΠΑΣΟΚ είναι η πρωτοπορία που με συγκεκριμένο ρεαλιστικό σχέδιο και προτάσεις για κυβέρνηση συνευθύνης για έξοδο από την κρίση σηκώνει το βάρος μιας υπεύθυνης πολιτικής.