Χίλια δίκια έχει ο Δήμαρχος, με τις αντιδράσεις για την ανυπαρξία εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης. Οι θέσεις του είναι γνωστές και χιλιοειπωμένες: καμία σχέση με "εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες, παρελάσεις, ταρατατζούμ κ.λ.π.". Ξέρει ο Δήμαρχος, ότι ..
πλέον δεν υπάρχει ίχνος πατριωτισμού στην Ελλάδα και καρφάκι δεν του καίγεται του Έλληνα για την ιστορία του ή για το αν απελευθερώθηκε η Θεσσαλονίκη από τους Τούρκους ή τους Κινέζους. Δεκάρα δεν δίνει για τέτοια ο Έλληνας, είναι ο λαός της γης, που νοιάζεται λιγότερο απ΄όλους για την πατρίδα.
Ποτέ, σε καμία χώρα του κόσμου, δεν ήταν τόσο μεγάλο αδίκημα το να μιλά κανείς για "ένδοξο παρελθόν", "πατρίδα" και "έθνος".
Λέξεις που έχουν καραμέλα οι Αμερικάνοι πολιτικοί, οι Τούρκοι, οι Γερμανοί, οι Γάλλοι, οι Ιταλοί, στην Ελλάδα, δημιουργούν τρομερά ενοχικά σύνδρομα.
Στην Ελλάδα, είναι πιό εύκολο και πιό αποδοτικό, να βγείς στην Αριστοτέλους και να φωνάξεις
"είμαι gay και είμαι περήφανος",
παρά να πείς
"είμαι Έλληνας κι είμαι περήφανος για την ιστορία μου και τους προγόνους μου"
Στην πρώτη περίπτωση θα σε κατατάξουν στην κατηγορία των ανοιχτών προοδευτικών μυαλών,
στη δεύτερη στην κατηγορία του οπισθοδρομικού βλάκα και θα σε συλλάβει η αστυνομία!
Και δικαιολογημένα, αφού ο "πατριωτισμός" εκφράζεται από κάποιους αγράμματους ηλίθιους, που βλέπουν παντού "προδότες" και το πνευματικό τους επίπεδο, περιορίζεται στον να "διαδίδουν" μηνύματα για "ένα παλικάρι που είναι στην εντατική και χρειάζεται 40 φιάλες αίμα" ή για "το κοριτσάκι που το κακοποιούσε η μητέρα του και πρέπει να κοινοποιήσουμε όλοι τη φωτογραφία του".... Eνώ οι πιό θερμοί "πατριώτες" ξεκινάνε με τη συγγραφή βιβλίων που αποκαλύπτουν τις συνωμοσίες εναντίον της φυλής μας και μετά από λίγο διάστημα πουλάνε μασαζοκαλσόν σε trash κανάλια.
Σε αυτή λοιπόν την πραγματικότητα -έτσι ακριβώς είναι και το ξέρετε όλοι- ο Δήμαρχος πέταξε το γάντι στην αντιπολίτευση: "όλοι μου λέτε ότι δεν κάνω εκδηλώσεις, δεν θέλω να γιορτάσω τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση, αλλά δεν μου λέτε τι θα θέλατε να κάνω; Ούτε μία πρόταση δεν μου κάνατε. Μου λέτε μόνο ότι δεν κάνω. Τι είναι αυτό που δεν κάνω;"
Και μούγκα οι τεμπελχανάδες της αντιπολίτευσης, που βαρέθηκαν να καταθέσουν ένα φάκελο με πέντε συγκεκριμένες προτάσεις, ώστε να έχουν να μιλάνε επί συγκεκριμένων αρνήσεων.
