26.09.2012 – Η «μεγάλη» απεργία στην Αθήνα

κριτική του "αυτόπτη μάρτυρα" Σωτήριου Καλαμίτση

Όλα τα καταστήματα στην Ερμού και στους πέριξ δρόμους ανοικτά, μολονότι η Ομοσπονδία τους είχε αποφασίσει να είναι όλα κλειστά. Απουσίαζαν οι λαθρομεταναστοέμποροι που άλλες μέρες καταλάμβαναν με παράνομη πραμάτεια τούς πεζόδρομους στο όνομα του ελεύθερου ανταγωνισμού. Ίσως ...

από τον φόβο ότι το πλήθος θα ξέσπαγε πάνω τους. Τα καταστήματα γύρω από την πλατεία Συντάγματος κλειστά από το φόβο των καταστροφών που με βεβαιότητα θα προκαλούσαν οι μπαχαλάκηδες του παρακράτους. Οι υπάλληλοι αυτών των καταστημάτων είναι οι μόνοι που θα μπορούσαν να μετάσχουν στη μεγάλη διαδήλωση που προετοίμαζαν τα συνδικάτα. Όλοι οι άλλοι πού να τολμήσουν να απεργήσουν κάτω από τη Δαμόκλειο σπάθη της απόλυσης στις τραγικές μέρες που ζούμε.

Η πλατεία Συντάγματος άδεια. Γωνία Φιλελλήνων και Β. Γεωργίου παρακολουθώ την πορεία των οργανώσεων. Το ΠΑΜΕ πρώτο-πρώτο με επί κεφαλής την Αλέκα. Τα συνθήματα μόλις που ακούγονται. Ξεψυχισμένα. Ακολουθούν άλλες οργανώσεις. Η ΝΔ με τα καλοντυμένα παιδάκια με τα σινιέ μπλουζάκια απούσα. Το ίδιο και η μαυροφορεμένη και κοντοκουρεμένη Χρυσή Αυγή. Ομοίως το καταπράσινο, γενειοφόρο, χορτάτο ΠΑΣΟΚ.

Πηγαίνω γωνία Σταδίου και Αμερικής. Ένας 65ρης μουστακαλής με φωνή που διαπερνάει τ’ αυτιά φωνάζει για την Ελλάδα και σκεπάζει με τη φωνάρα του όλα τα συνθήματα των διαδηλωτών που ενθαρρύνονται από τις ντουντούκες. Στα χέρια του ένα κοντάρι 10 μέτρων με καρφωμένη πάνω του μιαν απαστράπτουσα γαλανόλευκη. Την ανεμίζει και βρίζει τους πουλημένους πολιτικούς. «Πουλήσατε την Ελλάαααααααδααααααααα μου τομάριααααααααααααααααααααααααα» ουρλιάζει.

Περιεργάζομαι τα πλήθη. Έχω την εντύπωση ότι ο αέρας μυρίζει Δημόσιος Τομέας. Μόνον οι υπάλληλοι αυτού του Τομέα έχουν το προνόμιο να απεργούν χωρίς να υφίστανται κυρώσεις. Προνόμιο, του οποίου δεν έκαναν χρήση για να σώσουν τους συναδέλφους τους του Ιδιωτικού Τομέα.

Βλέπω ένα πανό που γράφει «Να μην κλείσει το νοσοκομείο τάδε». Αναρωτιέμαι: αν η κυβέρνηση τους έλεγε ότι το νοσοκομείο μεν θα κλείσει, αλλά αυτοί θα πάνε στα σπίτια τους και ο μισθός τους θα κατατίθεται ανελλιπώς στον τραπεζικό λογαριασμό τους, θα διαδήλωναν για την υποβάθμιση της περίθαλψης των Ελλήνων; Ασφαλώς και όχι.

Το απόγευμα έχω ραντεβού στο γραφείο με τέσσερις εργαζόμενους που έχουν προχωρήσει σε επίσχεση εργασίας, επειδή ο εργοδότης τους δεν τους έχει πληρώσει επί εξάμηνο. «Πήγατε στην πορεία;» τους ερωτώ. «Όχι» μου απαντούν εν χορώ. Για να βγουν από την αμηχανία τους μου τη βγαίνουν με τη θρασεία ερώτηση: «Εσείς πήγατε;». «Ναι» τους απαντώ. Γουρλώνουν τα μάτια και πετάνε την μπάλα στην εξέδρα: «Τι κάνουμε, λοιπόν, μεθαύριο που έχουμε δικαστήριο και οι δικαστές απεργούν;». «Αντέξαμε 400 Τουρκοκρατία, δεν θα αντέξουμε 50 χρόνια Μνημόνια με πολιτικούς κοτζαμπάσηδες που μαζεύουν φόρους για τον σουλτάνο;» τους απαντώ.

Και μετά σου λέει ότι το «ΟΧΙ» το είπε ο λαός και όχι ο Ιωάννης Μεταξάς.

Σωτήριος Καλαμίτσης