κάνει επιχείρηση, αλλά να μπορεί μόνο να είναι υπαλληλάκος πολυεθνικής. Στην φαρέτρα των ηλιθίων εγκληματιών, που κυβέρνησαν και κυβερνούν τον τόπο περιλαμβάνονται πολλά νομοθετήματα.
Το 99% αυτών, γίνεται με πρόσχημα την "πάταξη της γραφειοκρατίας" και την "απλούστευση".
Το 99% των παραπάνω νομοθετημάτων καταλήγει ΠΑΝΤΑ στην αύξηση της γραφειοκρατίας και στην προσθήκη νέων, πολλών, ακόμη περισσότερων υποχρεώσεων για τις επιχειρήσεις, οι οποίες θεσπίζονται για να δίνουν όπλα στην κάστα των εγκληματιών, απατεώνων, κλεφτών, αλητών, εκβιαστών δημοσίων υπαλλήλων, που αναλαμβάνουν να ελέγξουν την εφαρμογή των νόμων.
Εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες, με όρεξη για δημιουργία, που θα έφερνε την πολυπόθητη ανάπτυξη βρίσκονται στο έλεος του κάθε γελοίου υπαλληλάκου, που κραδαίνει τον "νόμο τάδε", που έχει 800.000 υποχρεώσεις που είναι αδύνατο να τηρηθούν, επομένως ...."πάρε το πρόστιμό σου!".
Τελευταίο όπλο στη φαρέτρα των εκβιαστών, είναι ένα νέο νομοθετικό ανοσιούργημα που φέρει την υπογραφή του Υπουργού Υγείας Ανδρέα Λυκουρέντζου.
Είναι μια υπουργική απόφαση με τίτλο "Υγειονομικοί όροι και προϋποθέσεις λειτουργίας επιχειρήσεων τροφίμων και ποτών και άλλες διατάξεις" και δημοσιεύεται στο ΦΕΚ Β' 2718/2012.
Καθορίζει το νέο πλαίσιο αδειοδότησης καταστημάτων τα οποία μπορεί να κάνει ένας μικρομεσαίος, η ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας δηλαδή, όπως αρτοποιεία, φούρνοι, ζαχαροπλαστεία, επιχειρήσεις τροφίμων, κάβες , καφετέριες, αναψυκτήρια, κυλικεία (!) κ.λ.π. Αφορά δηλαδή δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις.
Επιχειρήσεις που πάντα είναι στο έλεος των ελεγκτών ("ήρθε το Υγειονομικό") και δεν υπάρχει ανθρωπίνως καμία δυνατότητα να είναι σύννομοι, αφού οι υποχρεώσεις τους είναι εκατομμύρια και βασίζονται σε ένα ατέλειωτο πλέγμα νόμων, υπουργικών αποφάσεων και εγκυκλίων, που είναι αδύνατο να γνωρίζει κανείς κι έτσι, οποιοσδήποτε εκβιαστής υπάλληλος μπορεί να επιβάλλει πρόστιμο για όποιον λόγο του καπνίσει. Για παράδειγμα υπάρχει υπυργική απόφαση του 1935, που απαγορεύει την πώληση γαλακτομικών και ...κομπολογιών, από το ίδιο κατάστημα. Έτσι, ο εκβιαστής που ξέρει το νόμο, πηγαίνει στο ψιλικατζήδικο, βλέπει το ψυγείο με τα γάλατα, βλέπει απέναντι κι ένα σκοινί με κομπολόγια και "κόβει κλήση" στον ψιλικατζή που μένει με το στόμα ανοιχτό.
Χρόνια ολόκληρα λοιπόν, επιμελητήρια και εμπορικοί σύλλογοι ζητούν την κωδικοποίηση της σχετικής νομοθεσίας, με τη θέσπιση απλών και σαφών κανόνων αδειοδότησης, ώστε να περιοσριστούν τα φαινόμενα εκβιασμών (συναλλαγών όπως λέγεται πιό πολιτικά ορθώς).
Αντ΄αυτού η νέα Υπουργική απόφαση ΕΚΑΤΟΝΤΑΠΛΑΣΙΑΖΕΙ τις ασάφειες και τις υποχρεώσεις των επιχειρήσεων!
Υποχρεώνει για παράδειγμα τις επιχειρήσεις να "εγκαθιστούν, να εφαρμόζουν και να διατηρούν διαδικασίες που βασίζονται στις 7 αρχές του HACCP, σύμφωνα με το άρθρο 5 του Κανονισμού 852/2004."
Παραπέμπει έτσι από νόμο σε νόμο, για να μην ξέρει κανείς πώς διάολο πρέπει να είναι το μαγαζί του, για να μην είναι παράνομος.
Παραπέμπει έτσι από νόμο σε νόμο, για να μην ξέρει κανείς πώς διάολο πρέπει να είναι το μαγαζί του, για να μην είναι παράνομος.
Λέει ας πούμε ένα άρθρο, για να καταλάβετε πώς ο επιχειρηματίας είναι έρμαιο του εκβιαστή δημοσίου υπαλλήλου:
"Η απαγωγή των καπνών, της αιθάλης και των αερίων καύσεως της καύσιμης ύλης, καθώς και των αερίων και οσμών, που παράγονται κατά την παρασκευή φαγητών, το ψήσιμο κρέατος κλπ., θα γίνεται πλήρως με ειδικό απορροφητικό σύστημα, ώστε να μη διαχέονται στο περιβάλλον και να μην ενοχλούνται οι πελάτες, οι εργαζόμενοι και οι περίοικοι.
Η χοάνη του ανωτέρω απαγωγικού συστήματος θα βρίσκεται πάνω από την εστία πυρός και θα είναι
επαρκών διαστάσεων, ώστε να καλύπτεται όλη η επιφάνεια της εστίας."
Έρχεται λοιπόν στο μαγαζί ο εκβιαστής δημόσιος υπάλληλος και κόβει κλήση, επειδή "η χοάνη πάνω από την εστία πυρός δεν ήταν επαρκών διαστάσεων". Άντε να τρέχει ο επιχειρηματίας, να αποδείξει με ένδικα μέσα, ότι ήταν επαρκών !
"Όλες οι επιχειρήσεις τροφίμων και ποτών υποχρεούνται να τηρούν τα κατάλληλα αρχεία τεκμηρίωσης διαδικασιών, σύμφωνα με το άρθρο 5 του Κανονισμού 852/2004, ανάλογα με τη φύση και το μέγεθος της επιχείρησης."
Ε;
Κατάλαβε κανείς σας κάτι;
Τέλος πάντων, το θέμα είναι ότι συνεχώς, ο νομοθετών στην Ελλάδα αντιγράφει νομοθεσίες ξένων χωρών και προσθέτει όποια υποχρέωση βρίσκει μπροστά του για να εναρμονιστεί με το κοινοτικό δίκαιο.
Θεωρητικά., όλα αυτά γίνονται για να συμμορφωθούν οι επιχειρήσεις σε ένα καλύτερο θεσμικό πλαίσιο. Πρακτικά, όλη αυτή η νομοθετική σαβούρα, γίνεται για να έχουν οι εκβιαστές τη δυνατότητα να βάζουν πρόστιμα. Κι εκεί καταλήγει πάντα η νομοθεσία: στα (άδικα) πρόστιμα.
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι σε εποχές που πρέπει να ενθαρρύνεται η επιχειρηματικότητα, γεμίζουν τις επιχειρήσεις με υποχρεώσεις, ενώ θα έπρεπε να αφήνουν την αγορά να αυτορυθμιστεί.
Μπορεί μια καφετέρια να έχει άδεια, Haccp, ISO, κι όλα τα παραμύθια της Χαλιμάς και κανείς να μην πηγαίνει να καθαρίσει την τουαλέτα και μια άλλη από το φιλότιμο του επιχειρηματία να λάμπει.
Δεν είναι ζήτημα νόμων, ούτε μπορεί ο επιχειρηματίας να κρέμεται από τις διαθέσεις του εκβιαστή κρατικού ελεγκτή, που ερχεται εφοδιασμένος με την πολυδαίδαλη νομοθεσία.
Ο κριτής του επαγγελματία είναι ο πελάτης: αν δεν του αρέσει το μαγαζί, δεν θα πάει!
δείτε την απόφαση, η οποία θα ξεσηκώσει σιγά-σιγά θύελλα αντιδράσεων, για τις νέες υποχρεώσεις περί Haccp που βάζει σε τόσες χιλιάδες επιχειρήσεις:
Document (7) from taxalia
