Το πολιτικό κενό

του Σωτήριου Καλαμίτση

Διάβαζα την έκθεση του ΔΝΤ για τα δημοσιονομικά της χώρας και δεν πίστευα στα μάτια μου. Τόση φαιά ουσία έχασαν οι εγκέφαλοι του ΔΝΤ για να καταγράψουν τα αυτονόητα στα πλαίσια της «τεχνικής αρωγής» που παρέχουν στην Ελλάδα; Ποιος Έλληνας στοιχειωδώς παρακολουθών ή υφιστάμενος το ελληνικό γραφειοκρατικό γίγνεσθαι και το πολιτικό σήπεσθαι δεν γνωρίζει α...

π’ έξω κι’ ανακατωτά αυτά που γράφουν οι φωστήρες του ΔΝΤ; Οι εκδότες και τα παπαγαλάκια τους, όμως, άρπαξαν μερικές αράδες και «βάρεσαν καμπανάκι» με ένα πιασάρικο θέμα: κατάσχεση τραπεζικών λογαριασμών για εξόφληση φόρων πρότεινε η τρόικα. Τί λέτε ωρέ παλλουκάρια! Ποιος σας είπε ότι δεν επιτρέπονται σήμερα οι κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών από το Δημόσιο; Γνωρίζετε κάποια διάταξη που να το απαγορεύει; Δεν έχετε πληροφορηθεί ότι γίνονται ακόμη και προληπτικές δεσμεύσεις λογαριασμών, ώστε να υπάρχει το χρήμα, όταν θα οριστικοποιηθούν οι φορολογικές οφειλές; Συντηρητική κατάσχεση, δηλαδή, χωρίς δικαστική απόφαση!

Αν διαθέτω γεμάτους τραπεζικούς λογαριασμούς και είμαι υπερήμερος περί την εκπλήρωση των φορολογικών υποχρεώσεών μου, γιατί να μη μου κατάσχει τους λογαριασμούς το Δημόσιο, όπως μπορεί να κάνει οποιοσδήποτε δανειστής μου; Αυτό βρήκαν να επισημάνουν οι σοφοί του ΔΝΤ και να διατυμπανίσουν τα παπαγαλάκια τους.

Εν ολίγοις: αν οι ενταύθα ιθύνοντες αγνοούν αυτά που περιγράφει η έκθεση του τεχνικού αρωγού ΔΝΤ, είναι ή ανίκανοι ή βλάκες. Αν δεν είναι ούτε ανίκανοι ούτε βλάκες, τότε είναι απατεώνες. Εγώ πιστεύω το τελευταίο, εξ ου και είναι και βλάκες, αφού δεν υπάρχει έξυπνος απατεών.

Αν το ΔΝΤ ήθελε να συντάξει μια πραγματικά μεστή νοήματος έκθεση «τεχνικής αρωγής» δεν είχε παρά να γράψει τρεις φράσεις απευθυνόμενο στους κυβερνήτες [τρόπος του λέγειν] της χώρας: «Τα πάντα προβλέπονται στους νόμους σας. Εφαρμόστε τους. Χρησιμοποιήστε και λίγη λογική πασπαλισμένη με ολίγη φαντασία και θα έχετε το επιθυμητό αποτέλεσμα».

Το μόνο αξιόλογο που παρατήρησα στην έκθεση είναι οι λέξεις «πολιτικό κενό» που χρησιμοποιούνται για να εξηγηθεί η καθυστέρηση στην υλοποίηση του προγράμματος «δημοσιονομικής προσαρμογής». Από 20 Μαΐου 2012 λέει υπήρχε «πολιτικό κενό». Χωρίς να κάνουν τον κόπο να αναλύσουν αυτό το «πολιτικό κενό». Εννοούν προφανώς οι συντάκτες της έκθεσης την ανυπαρξία σταθερής κυβέρνησης λόγω του αποτελέσματος των εκλογών της 06.05.2012, το οποίο οδήγησε σε μία παύση τις λειτουργίες του κράτους. Δεν έγραψαν, όμως, ότι θα πρέπει επί τέλους κάποτε στην Ελλάδα να πάψει να υπάρχει «πολιτικό κενό» ενόψει εκλογών. Ότι θα πρέπει να μη σταματά να λειτουργεί το Δημόσιο ένα μήνα πριν από τις εκλογές και μέχρι να εκλεγεί η νέα κυβέρνηση, ώστε οι δημόσιοι υπάλληλοι να προσαρμοστούν στη νέα κατάσταση αποχαύνωσης, αν προκύψει νέα κυβέρνηση, ή να εξακολουθήσουν να τηρούν την ίδια αποχαυνωμένη στάση που τηρούσαν, αν εξακολουθήσει η προηγούμενη κατάσταση.

Αυτό το «πολιτικό κενό» είναι κατά τη γνώμη μου μία από τις κακοδαιμονίες της χώρας, την οποίαν απέτυχε να επισημάνει το ΔΝΤ, ώστε να γίνει τεχνικώς αρωγό μας στην εξάλειψή της.

Παλαιότερα [δεκαετίες ΄60 και ΄70] χλευάζαμε τους Ιταλούς που δεν μπορούσαν να σχηματίσουν σταθερές μονοκομματικές κυβερνήσεις, με αποτέλεσμα να προσφεύγουν στις κάλπες κάθε τρεις μήνες περίπου. Αλλά παραγνωρίζαμε ότι οι Ιταλοί έχουν Δημόσια Διοίκηση, η οποία λειτουργεί και εφαρμόζει τους νόμους ανεξαρτήτως του αν κυβερνά η δεξιά, η αριστερά ή η κεντροαριστερά. Δεν επηρέαζε, λοιπόν, το ιταλικό σύστημα η ανυπαρξία κυβέρνησης, αφού ο νόμος εφαρμοζόταν και οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν παράταγαν τα μολύβια μόλις προκηρύσσονταν εκλογές και μέχρι να ορκισθεί νέα κυβέρνηση.

Αυτό το «πολιτικό κενό» κ. Τόμσεν είναι το μυστικό. Επειδή δεν υπάρχει σύστημα σε ο,τιδήποτε και όλοι περιμένουν το αποτέλεσμα των εκλογών για να διαπιστώσουν τα κέφια του νέου υπουργού, ώστε να προσαρμοσθούν. Αυτό έπρεπε να αναλύσεις και συ και οι παρατρεχάμενοί σου σε 100 και γιατί όχι 200 σελίδες, αν ήθελες να γίνει κάτι σ’ αυτή την έρημη χώρα. Αλλά δεν θέλεις. Το μόνο που σ’ ενδιαφέρει είναι να ιδιωτικοποιηθούν [= ξεπουληθούν] τα πάντα για να πάρουν πίσω τα λεφτά τους τ’ αφεντικά σου και μάλιστα εις πολλαπλούν. Και αυτό το ενδιαφέρον το ονομάζεις «τεχνική αρωγή», η οποία είναι της πλάκας στην κυριολεξία!

Σωτήριος Καλαμίτσης