Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Ο κ. Soros είναι γνωστός και μη εξαιρετέος. Κολλητός τού ολετήρα Γιωργάκη. Διεθνούς βεληνεκούς κερδοσκόπος που έχει πλουτίσει από τη δυστυχία εκατομμυρίων ανθρώπων. Φαντάζομαι ότι αυτό που βιώνουμε σήμερα..
στη χώρα μας είναι ένα από τα σχέδιά του, τα οποία μοσχοπούλησε στον αρχιπροδότη, τον οποίο δυστυχώς εξακολουθούμε να ταΐζουμε. Από την άλλη μεριά έχουμε τον κ. Sorras, ο οποίος μπήκε ξαφνικά στη ζωή μας θέλοντας κι’ αυτός να μας σώσει με το ζόρι. Αυτός, όμως, με διαφορετικό τρόπο. Έχει, λέει, στη διάθεσή του € 600 δισ. και είναι έτοιμος να μας τα δανείσει με το εξευτελιστικό επιτόκιο του 0,5% ετησίως και μόνο για 100 χρόνια. Για να μας τα δανείσει, όμως, θέτει δύο όρους:
α] έλεγχος του χρέους από ανεξάρτητη Επιτροπή εξ αρεοπαγιτών και
β] τροποποίηση του Συντάγματος, ώστε να εξαλειφθούν από αυτό διατάξεις που έχουν κάνει τη ζωή μας κόλαση. Αποδεικτικά στοιχεία για την ύπαρξη του ποσού αυτού δεν είδαμε.
Είδε κι’ απόειδε ο κ. Σώρρας που ουδείς του έδινε σημασία και τα πήρε στο κρανίο, με αποτέλεσμα να υποβάλει εναντίον όλης της πολιτικής και πολιτειακής ηγεσίας «μηνυτήρια αναφορά» για εσχάτη προδοσία και απιστία. Βρήκα επί τέλους το κείμενο της μήνυσης που υπέβαλε την 29.11.2012 και το διάβασα. Παρατηρώ εν πρώτοις ότι το κείμενο τιτλοφορείται «μηνυτήρια αναφορά». Πρόκειται για έναν όρο, ο οποίος δεν απαντάται στον νόμο. Αποτελεί εφεύρημα της δικαστηριακής πρακτικής στην προσπάθεια των καταγγελλόντων να αποφύγουν ευθύνες, στην περίπτωση που η μήνυσή τους αποδειχθεί αβάσιμη. Είναι κάτι σαν το «Εγώ είδα αυτό και μου φάνηκε κακό, ψάξτε το, δεν ξέρω». Ο νόμος κάνει λόγο για μήνυση, ήτοι καταγγελία από οποιονδήποτε οποιασδήποτε αξιόποινης πράξης αυτεπαγγέλτως διωκόμενης, και για έγκληση, ήτοι καταγγελία αξιόποινης πράξης από εκείνον, ο οποίος θίγεται από την αξιόποινη πράξη, η οποία δεν διώκεται, αν δεν υπάρξει αυτή η καταγγελία εκ μέρους του θιγομένου. Από την άλλη το Σύνταγμα ορίζει ότι πας πολίτης δικαιούται να αναφέρεται εις τας Αρχάς υποβάλλων, προφανώς, αναφοράς. Η μηνυτήρια, λοιπόν, αναφορά δεν είναι παρά μία μήνυση.
Εκείνο που μου έκανε εντύπωση στη μήνυση του κ. Σώρρα είναι ο παντελώς ατεκμηρίωτος ισχυρισμός του ότι διαθέτει το προαναφερθέν ποσό σε treasury bills της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Τα treasury bills είναι ακριβώς ό,τι είναι τα δικά μας έντοκα γραμμάτια του Δημοσίου, δηλαδή έγγραφα που ενσωματώνουν αξία και έχουν διάρκεια μέχρις ενός έτους το πολύ. Άρα διαθέτει μετρητά, με τα οποία έχει αγοράσει έντοκα γραμμάτια. Αν, λοιπόν, ο κ. Σώρρας διαθέτει είτε μόνος είτε με παρέα αυτό το ποσό και θέλει να σώσει την Ελλάδα, του προτείνω ν’ αφήσει κατά μέρος τις εντελώς αβάσιμες μηνυτήριες αναφορές, τους όρους και τις φανφάρες και να κάνει τα εξής απλά:
α] να αγοράσει αμέσως όλο το χρέος της χώρας στην τρέχουσα τιμή, οπότε δεν θα ξοδέψει περισσότερα από € 250 δισ., αν σήμερα οφείλουμε € 350 δισ.,
β] στη συνέχεια να δηλώσει στη χώρα ότι αυτή τού οφείλει μόνον € 250 δισ., όσα δηλαδή θα έχει διαθέσει για την αγορά του χρέους, και ότι αυτός θα εισπράττει τόκο μόνον προς 0,5% ετησίως επί αυτού του ποσού,
γ] ακολούθως να καλέσει επισήμως τον πρωθυπουργό να διορίσει ως Επιτροπή Ελέγχου του χρέους την Επιτροπή που ήλεγξε το χρέος του Ισημερινού,
δ] αν ο πρωθυπουργός κωφεύσει, να προχωρήσει ο ίδιος στην πρόσληψη της εν λόγω Επιτροπής και να ζητήσει να εκδώσει το πόρισμά της σε τρεις μήνες, το οποίο και να δημοσιοποιήσει.
Τα υπόλοιπα είναι πολύ εύκολα Mr. Sorras. Σε έξη μήνες έχουμε «καθαρίσει» όλοι και το πολιτικό προσωπικό έχει πάει στον αγύριστο. Μη μου πείτε ότι δεν τα κατανοείτε. Γιατί, λοιπόν, επιμένετε να μας δώσετε το δάνειο και μάλιστα υπό όρους; Αφού μπορείτε μόνος σας να παίξετε μπάλα, αν έχετε ούμπαλα.
