Το ερώτημα είναι γιατί οι πιστωτές δεν δέχθηκαν την παραχώρηση τιτλοποιημένων δικαιωμάτων από τα κοιτάσματα φυσικού αερίου της Κύπρου;
Είναι διεθνής πρακτική να
ενεχυριάζονται μελλοντικά κέρδη και προσδοκίες αποδόσεων. Τέτοιου
είδους εγγυήσεις θα γινόντουσαν δεκτές και στη δευτερογενή αγορά ως τίτλοι, δεδομένου ότι λειτουργεί με αυτό τον τρόπο το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα ως μέτρο εξασφάλισης των πιστωτών.
Άλλωστε δεν είναι μία έωλη προοπτική, αν συμπεριλάβουμε τις επιστημονικές μελέτες του κοιτάσματος. Ακόμη κι αν υπάρχουν αμφισβητήσεις για την ποσότητα του υπό εξόρυξη φυσικού αερίου, όταν οι επιστήμονες το υπολογίζουν σε 600 δις, όσο και έξω να πέσουν στους υπολογισμούς τους, για το χρέος της Κύπρου που είναι μόλις 17 δις, νομίζω ότι θα ήταν υπερκαλυμμένοι.
Οι Κύπριοι φώναζαν ότι η οικονομία τους έχει αυτό το πλεονέκτημα και τη μελλοντική προοπτική που αγγίζει το 3000% του ΑΕΠ της, αλλά οι αγορές κώφευαν και οι κυβερνήσεις έμειναν απαθείς. Γιατί λοιπόν ενώ θα έπρεπε να θεωρηθεί εμπράγματη εξασφάλιση (τονάζ εμπορευμάτων), της γύρισαν όλοι την πλάτη; Υπάρχουν δύο απαντήσεις: α) είχαν αποφασίσει να καταστρέψουν την Κύπρο και το σχεδίαζαν μήνες, οπότε δεν θα άφηναν την ευκαιρία να πάει χαμένη.
Το σύμπλεγμα των συμφερόντων τους δεν εξυπηρετούνταν από την ύπαρξη ενός ανερχόμενου χρηματοπιστωτικού παίχτη στην περιοχή.
Η Κύπρος ανταγωνιζόταν παραδοσιακά πιστωτικά και επιχειρηματικά κέντρα όπως το CITY , το Λουξεμβούργο τη Μάλτα, το Λιχτενστάιν και την Ελβετία. Έπρεπε να βγει από τη μέση και σε τέτοιες αντιπαραθέσεις και ανταγωνισμούς δεν υπάρχει ούτε συναίσθημα ούτε επίκληση εταιρικής αλληλεγγύης.
Γκρεμίζεις τον αντίπαλο γρήγορα για να μην βρεθείς εσύ στην ίδια θέση. β) Κανείς από τους πιστωτές δεν ίδρωσε το αυτί του στις εκκλήσεις των Κυπρίων να συνυπολογιστούν τα κοιτάσματα, διότι απλούστατα, κανείς δεν πιστεύει ότι θα αξιοποιηθούν αυτά τα κοιτάσματα.Δείτε με τι ταχύτητα διευθετήθηκαν και εξομαλύνθηκαν οι Ισραηλοτουρκικές σχέσεις.
Πόσο εύκολα παραμερίστηκαν εγωισμοί και πολιτικές και ξεκαθάρισαν παρεξηγήσεις του παρελθόντος. Ακόμη και ταπεινή συγνώμη του Νετανιάχου στον Ερντογάν με ενθάρρυνση του Ομπάμα, επιτεύχθηκε. Και τώρα που στρώσανε οι συμμαχίες και πέσαν οι μάσκες, η Τουρκία απειλεί για την ΑΟΖ, την υφαλοκρηπίδα, και δηλώνει τα δικαιώματα που θεωρεί συνεκμεταλλεύσιμα. Ήταν πολύ ευαίσθητη η πορσελάνη της συμμαχίας Κύπρου – Ισραήλ για να κρατήσει περισσότερο από μία …παρένθεση στο γεωπολιτικό παιχνίδι.
Σε αυτό που η Ρωσία αρνείται να συμμετέχει γιατί ο κόσμος εδώ και δεκαετίες είναι χωρισμένος σε ζώνες επιρροής, από το τέλος του Β παγκοσμίου πολέμου και τη συμφωνία της Γιάλτας. Ακόμη και μετά το τέλος της ΕΣΣΔ, οι Αμερικάνοι σεβάστηκαν τις ζώνες κυριαρχίας των Ρώσων στην Ασία,με εξαίρεση το Αφγανιστάν που ανέλαβαν να εμπλακούν.
Υπό αυτό το πρίσμα η Κύπρος δεν έχει καμία πιθανότητα, ενώ βρίσκεται απέναντι από το Ισραήλ,τη Συρία, την Μέση Ανατολή, στην πιο στρατηγική θέση της ΝΑ Ευρώπης να μετατραπεί σε ενεργειακό γίγαντα. Θα ήταν μία ανατροπή συσχετισμού δυνάμεων, και για τέτοιες απερισκεψίες δεν φημίζονται αυτοί που κρατούν στα χέρια τους τα κλειδιά της παγκόσμιας κυριαρχίας.
http://www.karfitsa.gr/?p=143652
