Όλοι αυτοί οι ηγέτες, μαρξίζοντες ή μη, από τον Jeffe Maximo, τον μαρξιστή Φιντέλ, ως τον Χουάν Περόν, και των δυο περιόδων, τον οπαδό της «δικαιοκρατίας», του Justicialismo, έχουν ένα βασικό κοινό χαρακτηριστικό:
είναι φλογεροί κι αδιαπραγμάτευτοι εθνικιστές. Συχνά προέρχονται από τον Στρατό, όπως ο Περόν, ο Άρμπενθ στην Γουατεμάλα, οι κινηματίες αξιωματικοί που στην δεκαετία του '60 έκαναν τη αγροτική μεταρρύθμιση στο Περού, ο Τσάβεζ κλπ. Ο ίδιος ο μεγάλος ήρωας όλης της Λατινικής Αμερικής, που στέκεται για τους λαούς της ένα σκαλί κάτω απ' τον Χριστό, ο Libertador, ο Ελευθερωτής Σιμόν Μπολιβάρ, ήταν στρατιωτικός. 
Το καταστατικό των Sandinistas, ξεκινούσε με την φράση «Somos Nacionalistas.», είμαστε εθνικιστές. Το σύνθημα που γεμίζει τους τοίχους στην Κούβα και το υιοθέτησε κι ο Τσάβεζ είναι «Patria, socialismo o Muerte», Πατρίδα και Σοσιαλισμός ή Θάνατος.
από το Αντιπαρακμή
