Ζήτωσαν οι μεταρρυθμίσεις

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

Τί μαθαίνει κανείς όσο μεγαλώνει. Έμαθα τούτες τις μέρες και για το «πιστοποιητικό ακαΐας». Βέβαια, δεν είναι αυτή η επίσημη ονομασία του εν λόγω πιστοποιητικού, αλλά η χρήση του απαντάται και σε επίσημα δημόσια έγγραφα. Προβλέπει το άρθρο 33§2 ν. 998/1979 περί δασών ότι

«2. Εις τας δικαιοπραξίας εν ζωή περί μεταβιβάσεως ιδιωτικού δάσους ή δασικής εκτάσεως ολοκλήρου, μέρους τούτων ή ιδανικού μεριδίου, προσαρτάται πιστοποιητικόν της αρμοδίας δασικής αρχής ότι το μεταβιβαζόμενον δεν κατεστράφη εκ πυρκαϊάς μετά την 11ην Ιουνίου 1975 και εις πάσαν εφεξής περίπτωσιν κατά την τελευταίαν τριακονταετίαν από της 11ης Ιουνίου 1975, άλλως ή δικαιοπραξία τυγχάνει άκυρος.»

Πήγε, λοιπόν, ένας πολίτης το 2001 και υπέβαλε αίτηση για να του χορηγηθεί το σχετικό πιστοποιητικό, προκειμένου να προβεί σε γονική παροχή επί ακινήτου του αποτελούντος ιδιωτικό δάσος. Το έτος 2009 τού έστειλε έγγραφο η αρμόδια Υπηρεσία διερωτώμενη, αν ο πολίτης εξακολουθεί να ενδιαφέρεται για το πιστοποιητικό. Ο πολίτης απήντησε καταφατικά. Φέτος [2014] έλαβε ο πολίτης άλλο έγγραφο, με το οποίο ενημερώθηκε ότι το πιστοποιητικό θα εκδοθεί, ευθύς ως αποκτήσει η Υπηρεσία το αναγκαίο προσωπικό για τη διεκπεραίωση παρόμοιων αιτημάτων.

Εικάζω ότι τώρα που απολύθηκαν οι καθαρίστριες του ΥπΟικ θα εξοικονομηθεί αρκετό χρήμα για να στελεχωθεί η εν λόγω Δασική Υπηρεσία. Εκτός αν ολόκληρη η Υπηρεσία ενταχθεί αξιολογούμενη στις 6.500 των απολυτέων, πράγμα αδύνατον με βάση τη μέθοδο της αξιολόγησης δια ποσοστώσεων. Άρα, περί το 2021, οπότε θα γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από την Επανάσταση απελευθερωμένοι για πολλοστή φορά [θυμηθείτε τί έλεγε ο Αντώνης ως αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης*], θα λάβει ο εν λόγω πολίτης το ποθούμενο πιστοποιητικό δίκην αναμνηστικού δώρου.

Σωτήριος Καλαμίτσης

Επιστήθιος φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και ομόκελλος

*18.09.2011 –Ομιλία στη ΔΕΘ: «Με ρώτησαν χθες δύο νέα παιδιά: -- Πρόεδρε, το δικό σου όνειρο για μας ποιο είναι; Τους απαντώ απόψε: Το όνειρό μου έχει να κάνει με την Ελευθερία μας. Σε δέκα χρόνια, θα μας πάει ο χρόνος στο 2021. Και τότε θα γιορτάζουμε τα 200 χρόνια της Ελευθερίας μας. Τα 200 χρόνια από το δικό μας ’21, το 1821 του Έθνους και της καρδιάς μας. Το ’21 που τότε ύψωσε τη μικρή Ελλάδα σε άπιαστα επίπεδα δόξας και παγκόσμιου θαυμασμού. Με ρωτάτε, λοιπόν, για το όνειρό μου. Απαντώ: Θα επιτρέψουμε ποτέ εμείς, οι πολίτες της ίδιας αυτής Πατρίδας, θα επιτρέψουμε ποτέ εμείς, αυτόν τον τόπο που άφησαν κληρονομιά οι γονείς μας και οι δικοί τους γονείς, θα επιτρέψουμε να γιορτάσει τα 200 χρόνια της Λευτεριάς της η Ελλάδα, οικονομικά δέσμια, κοινωνικά διαλυμένη και ψυχολογικά εξουθενωμένη; Σας κοιτώ στα μάτια και σας απαντώ: Ποτέ!»