Πέρασαν 15 χρόνια, από την 31 Δεκεμβρίου 1999, που ο Παναγιώτης Μάρτος, δεν είναι κοντά μας. Μας απουσιάζει. Απουσιάζει στην σύζυγο και στα παιδιά του Βάσο και Έλενα. Απουσιάζει στους φίλους και συναδέλφους. Απουσιάζει από τους συνφυλακισμένους που μπήκαν στην
ιστορία «Οι 5 της Ομόνοιας». Απουσιάζει απ' όλο τον βορειοηπειρωτικό χώρο και τους Βορειοηπειρώτες.
Απουσιάζει ο καθηγητής της Λογοτεχνίας. Ο πρώτος και για πολλά χρόνια Πρόεδρος της Ομόνοιας για το Παράρτημα του Δελβίνου. Ο άνθρωπος που αντιτάσσονταν σε κάθε παραχαράκτη της βορειοηπειρωτικής ιστορίας. Ο άνθρωπος που βροντοφώναξε στο δικαστήριο και αποστόμωσε τους δικαστές.
Ο Παναγιώτης απουσιάζει, αλλά το όνομά του, η μνήμη του, οι αγώνες και το έργο του θα μείνουν πάντα ανάμεσά μας. Θα μείνουν στην ιστορία. Θα μείνουν στον αγώνα του βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού για δικαίωση και ελευθερία.
Θα μείνουνακόμα και τα γραπτά του. Το δικό του Ημερολόγιο, μέρος του οποίου παραθέτουμε:
Πέμπτη 09.02 1995
Σαν αποφυλακιστήκαμε το αμάξι του Χρήστου με άφησε στο σπίτι της θείας μου.
Αγκαλιαστήκαμε, φιληθήκαμε, κλάψαμε....
Ολόκληρο το απόσπασμά εδώhttp://www.sfeva.gr/030E6746.el.aspx και περισσότερα στοιχεία για τον Π. Μάρτο εδώhttp://www.sfeva.gr/E7DDEF8B.el.aspx
