Αιφνιδιάζει αυτό το απροσδόκητο comeback. Μια πρόχειρη ερμηνεία της μεταβολής μάς οδηγεί στα πρόσωπα: Ο «λαϊκός» Μεϊμαράκης έναντι του μνημονιακού Τσίπρα, ο οποίος μπροστά του μοιάζει αστόπαιδο. Είναι σωστή ερμηνεία, δεν διαφωνώ, η Ν.Δ. έγινε υπό την ηγεσία Μεϊμαράκη αυτό το οποίο ζητούσε ο κόσμος της: λαϊκό κόμμα. Κάθε λέξη του προέδρου της Ν.Δ. προσγειώνεται μέσα στα καφενεία, στα σαλόνια, στους χώρους δουλειάς και γίνεται αμέσως κεντρικό θέμα συζήτησης. Ο αυθορμητισμός στην πολιτική -υπό την προϋπόθεση ότι δεν γίνεται κατάχρηση- είναι κάτι που μας έλειψε τα τελευταία χρόνια. Παρά ταύτα, έχω τη γνώμη ότι η εντυπωσιακή άνοδος των ποσοστών της Ν.Δ., πέρα από τα πρόσωπα, οφείλεται σε κάτι πιο συνολικό, πιο στρατηγικό, πιο σύνθετο. Στη συνολική εικόνα της κεντροδεξιάς παράταξης 40 χρόνια τώρα -αυτό που ο Τσίπρας θεωρεί μειονέκτημα- και στην υπεύθυνη στάση της στα πέντε χρόνια του Μνημονίου με αποκορύφωμα το τελευταίο δίμηνο. Ο Μεϊμαράκης χαλάει κόσμο, όχι επειδή έχει ωραίο μουστάκι και λέει λέξεις που αρέσουν, αλλά κυρίως γιατί γύρισε το κόμμα στην καραμανλική παράδοσή του. Διαλύοντας την αρνητική φόρτιση που δημιούργησαν στην κοινωνία συγκεκριμένα πρόσωπα γύρω από την προηγούμενη ηγετική ομάδα, αφαίρεσε μίσος για την Αριστερά, πρόσθεσε λογική και με την επίθεση φιλίας που κάνει της προκαλεί απίστευτη αμηχανία.
H «large Κεντροδεξιά» έναντι της «μονόχνοτης Αριστεράς» είναι το νέο σχήμα που αντικατέστησε το προηγούμενο «σκοτεινή Δεξιά» έναντι «κοινωνικά ευαίσθητης Αριστεράς». Ο Μεϊμαράκης χαλάει κόσμο, επίσης, γιατί οι πολίτες υποσυνείδητα αξιολογούν την προσφορά και τη στάση των παρατάξεων στα χρόνια του Μνημονίου. Η Ν.Δ. είπε από την αρχή την αλήθεια, λεφτά δεν υπάρχουν, τόνισε ο Καραμανλής τον Οκτώβριο του 2009. Η Ν.Δ. ως κυβέρνηση πολιτεύτηκε με την αλήθεια, πάνω στα δυόμισι αποδοτικά χρόνια της κυβέρνησης Σαμαρά πατά ο νυν πρόεδρος της Ν.Δ. για να κάνει τις συγκρίσεις με την κυβέρνηση Τσίπρα. Η Ν.Δ. δεν είχε κανέναν δισταγμό να παραμερίσει τις ιδεολογικές διαφωνίες της και να βάλει πλάτη στην ψήφιση του τρίτου Μνημονίου το καλοκαίρι. Προσωπικότητες από τον κεντροδεξιό χώρο, όπως ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, κράτησαν τη χώρα σε τροχιά όταν φαινόταν να βουλιάζει.
Ο Κώστας Καραμανλής τηλεφώνησε στον Τσίπρα παραμονή της Συνόδου Κορυφής και τον προέτρεψε να κάνει το χρέος του, χωρίς να φοβάται τα μετόπισθεν Λαφαζάνη. Η Ν.Δ. δεν έχει πρόβλημα και πάλι να διεκδικήσει την εξουσία σήμερα λέγοντας ότι τα επόμενα δύο χρόνια θα είναι δύσκολα και «δεν θα σκίσω άρθρα του Μνημονίου» (ΔΕΘ).
Ολο αυτό που σας περιγράφω κάνει μια μεγάλη εικόνα: Παράταξη μεγάλης εθνικής ευθύνης. Απέναντι σε αυτή την εικόνα η Αριστερά σε όλες τις παραλλαγές της διακυβέρνησης (ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑ.Ε., ΔΗΜ.ΑΡ.) επέδειξε πρωτόγνωρη ανευθυνότητα, καταγράφηκε στη συνείδηση των πολλών ως παράταξη εθνικών περιπετειών και, αν μένει στο παιχνίδι της πρωτιάς έως σήμερα, αυτό το οφείλει στο άστρο του Τσίπρα. Ας μην υπάρχει αμφιβολία όμως: Και να κερδίσει ακόμη, ο Αλέξης «θα σκάσει στον ανήφορο». Διότι ανήφορος δεν ήταν οι διαπραγματεύσεις, αλλά αυτό που αρχίζει μόλις τώρα. Το πραγματικά μεγάλο νέο αυτής της αναμέτρησης είναι, λοιπόν, η αρχή επανένωσης της κεντροδεξιάς παράταξης. Η χώρα επιστρέφει στα βασικά.
Μανώλης Κοττάκης
.jpg)
