μελέτη.
Όπως έδειξε, τα παιδιά με αδύνατους γονείς είναι πολύ πιθανό να γίνουν κι αυτά αδύνατα, ενώ όταν οι γονείς τους είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι, μειώνονται κατακόρυφα οι πιθανότητές τους να είναι αδύνατα.
Την σχετική μελέτη πραγματοποίησαν επιστήμονες από το University College του Λονδίνου, οι οποίοι κατέγραψαν το ύψος και το βάρος 7.000 γονέων και ενός ή δύο παιδιών τους, ηλικίας 2-15 ετών, παρακολουθώντας εν συνεχεία την πορεία του σωματικού βάρους τους επί 5 χρόνια.
Τα στοιχεία που συνέλεξαν χρησιμοποιήθηκαν, σύμφωνα με τα νέα, για να υπολογίζουν τον Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ), ο οποίος δείχνει εάν ένας άνθρωπος έχει φυσιολογικό βάρος ή όχι.
Ο ΔΜΣ υπολογίζεται όταν διαιρεθεί το νυν βάρος σε κιλά με το τετράγωνο του ύψους σε μέτρα. Όποιος έχει ΔΜΣ από 18,5 έως 24,9, θεωρείται πως έχει φυσιολογικό σωματικό βάρος. Όταν ο ΔΜΣ είναι 25 έως 29,9, το άτομο θεωρείται υπέρβαρο, ενώ όταν ο ΔΜΣ υπερβαίνει το 30, σηματοδοτεί την παχυσαρκία.
Τα ευρήματα από τις 7.000 οικογένειες έδειξαν πως υπάρχει «ισχυρή συσχέτιση» μεταξύ του σωματικού βάρους των γονέων και αυτού των παιδιών τους, με τον ισχυρότερο «προάγγελο» για φυσιολογικό βάρος στα παιδιά να είναι το σωματικό βάρος των γονέων τους.
Όταν και οι δύο γονείς βρίσκονταν στα κατώτερα φυσιολογικά όρια του ΔΜΣ, τα παιδιά τους είχαν 16,2% πιθανότητες να είναι πολύ αδύνατα.
