Θεωρητικά, η τέχνη δεν έχει όρια. Έχει όμως η κοινή λογική. Και η αξιοπρέπεια. Και τα όρια
αυτά, της κοινής λογικής και της αξιοπρέπειας, τα παραβίασε βαναύσως το Εθνικό Θέατρο, με την απόφαση να ανεβάσει παράσταση βασισμένη στο βιβλίο του Σάββα Ξηρού.
Του… γνωστού Ξηρού. Δολοφόνου, και όχι φυσικά ιδεολόγου. Του Ξηρού που, μαζί με την υπόλοιπη παλιοπαρέα των επίσης δολοφόνων της “17 Νοέμβρη”, σκότωναν αδιακρίτως. Κυρίως, θύματα με πολιτική στόχευση, όπως τον μάρτυρα της Δημοκρατίας Παύλο Μπακογιάννη.
Απολύτως λογική λοιπόν η αντίδραση του γιου του, Κώστα Μπακογιάννη, Περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδας, ο οποίος μέσω της προσωπικής σελίδας του στο Facebook, έκανε μια ανάρτηση που… τα λέει όλα.
“Θα περίμενε κανείς το επίσημο Εθνικό Θέατρο να αναζητάει την έμπνευση του στους υπερασπιστές και όχι στους διώκτες της δημοκρατίας. Η τέχνη δεν έχει όρια. H στρατευμένη όμως τέχνη κρίνεται ως προς τις σκοπιμότητες της. Iδίως όταν έχει ως στόχο τον “εξαγνισμό” και την “ηρωοποίηση” ενός κατά συρροή δολοφόνου. Ευτυχώς, το φως πάντα νικάει το σκοτάδι”, έγραψε ο Κώστας Μπακογιάννης στην προσωπική σελίδα του στο Facebook.