της κυβέρνησης να επικεντρώνει τις ευθύνες στην άναρχη δόμηση.
Είναι δυνατόν ο πρωθυπουργός να συμμετέχει σε αυτή μιλώντας με υπουργούς και επιχειρησιακά στελέχη περί ανέμων και υδάτων; Κι όμως είναι . Οι πρώτες ερωτήσεις που θα έκανε ο μέσος πολίτης στον επικεφαλής της Πυροσβεστικής είναι αυτονόητες: Κινδυνεύει κόσμος ; Έχουμε απώλειες; Αντί αυτών ο κ. Τσίπρας ρώτησε πότε θα πετάξουν και πάλι τα εναέρια μέσα για μία φωτιά η οποία όπως τον είχαν διαβεβαιώσει ήταν σε ύφεση.
Ποια η χρησιμότητα της σύσκεψης αν δεν εξετάζονται δράσεις που θα περιορίσουν το μέγεθος της τραγωδίας; Καμία.
Όλα έγιναν για την «εικόνα» του πρωθυπουργού. Να φανεί σε ζωντανή τηλεοπτική σύνδεση ότι είναι παρόν και κατευθύνει τους υφιστάμενους του. Αλλά του γύρισε μπούμεραγκ γιατί αποδείχθηκε ότι απλά ήταν ένα φθηνό επικοινωνιακό παιχνίδι την ώρα που οι διασώστες μετρούσαν πτώματα.
Αλλά τα επικοινωνιακά παιχνίδια δεν σταμάτησαν εκεί. Άμεσα ξεκίνησε μέσω πρωτοκλασάτων υπουργών (Καμμένος , Σκουρλέτης, Σπίρτζης), στελεχών του κυβερνώντος κόμματος με πλούσια δράση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και γνωστών «παπαγάλων» απόδοση ευθυνών στην άναρχη δόμηση και στους ιδιοκτήτες αυθαίρετων κτισμάτων δηλαδή στους πληγέντες κατοίκους της περιοχής.
Στην κυβέρνηση έπεσαν από τα σύννεφα και ανακάλυψαν αιφνιδίως ότι στην Ανατολική Αττική υπάρχει άναρχη δόμηση. Μέχρι πρότινος το αγνοούσαν .Λες και τα συναρμόδια υπουργεία κατέστρωναν σχέδια αντιμετώπισης εκτάκτων αναγκών χρησιμοποιώντας όχι τον χάρτη της Ραφήνας , του Μαραθώνα, της Αρτέμιδος, και του Σουνίου αλλά τον χάρτη της Βόρειας Ρηνανίας – Βεσταφαλίας
Διαπίστωσαν δε ότι υπάρχουν και πολλά αυθαίρετα για τα οποία φταίει το «παλιό σύστημα διακυβέρνησης» αποσιωπώντας πως πριν από 10 μήνες οι συγκυβερνήτες ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έφεραν στην Βουλή διατάξεις νομιμοποίησης «με μεγάλες εκπτώσεις και πολλές δόσεις».
Οι επικοινωνιακοί τακτικισμοί της κυβέρνησης δεν είναι καινούργιο φαινόμενο.
Από το 2015 και μετά κάθε στρατηγική της ήττα (π.χ στην οικονομία με την ψήφιση μνημονιακών μέτρων που τα είχε καταγγείλει ως αντιπολίτευση) επιχειρείται να ωραιοποιηθεί μέσα από επικοινωνιακούς χειρισμούς. Το ίδιο γίνεται και τώρα αλλά με τον πιο ξεδιάντροπο τρόπο. Γιατί εδώ δεν μιλάμε για κόψιμο συντάξεων αλλά για «κάψιμο» ζωών.
Αυτών που έφυγαν αλλά και αυτών που έμειναν και προσπαθούν να ζήσουν με την απώλεια συγγενικών τους προσώπων και δεν έχουν ακόμη ακούσει ένα «συγγνώμη».
Ποια η χρησιμότητα της σύσκεψης αν δεν εξετάζονται δράσεις που θα περιορίσουν το μέγεθος της τραγωδίας; Καμία.
Όλα έγιναν για την «εικόνα» του πρωθυπουργού. Να φανεί σε ζωντανή τηλεοπτική σύνδεση ότι είναι παρόν και κατευθύνει τους υφιστάμενους του. Αλλά του γύρισε μπούμεραγκ γιατί αποδείχθηκε ότι απλά ήταν ένα φθηνό επικοινωνιακό παιχνίδι την ώρα που οι διασώστες μετρούσαν πτώματα.
Αλλά τα επικοινωνιακά παιχνίδια δεν σταμάτησαν εκεί. Άμεσα ξεκίνησε μέσω πρωτοκλασάτων υπουργών (Καμμένος , Σκουρλέτης, Σπίρτζης), στελεχών του κυβερνώντος κόμματος με πλούσια δράση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και γνωστών «παπαγάλων» απόδοση ευθυνών στην άναρχη δόμηση και στους ιδιοκτήτες αυθαίρετων κτισμάτων δηλαδή στους πληγέντες κατοίκους της περιοχής.
Στην κυβέρνηση έπεσαν από τα σύννεφα και ανακάλυψαν αιφνιδίως ότι στην Ανατολική Αττική υπάρχει άναρχη δόμηση. Μέχρι πρότινος το αγνοούσαν .Λες και τα συναρμόδια υπουργεία κατέστρωναν σχέδια αντιμετώπισης εκτάκτων αναγκών χρησιμοποιώντας όχι τον χάρτη της Ραφήνας , του Μαραθώνα, της Αρτέμιδος, και του Σουνίου αλλά τον χάρτη της Βόρειας Ρηνανίας – Βεσταφαλίας
Διαπίστωσαν δε ότι υπάρχουν και πολλά αυθαίρετα για τα οποία φταίει το «παλιό σύστημα διακυβέρνησης» αποσιωπώντας πως πριν από 10 μήνες οι συγκυβερνήτες ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έφεραν στην Βουλή διατάξεις νομιμοποίησης «με μεγάλες εκπτώσεις και πολλές δόσεις».
Οι επικοινωνιακοί τακτικισμοί της κυβέρνησης δεν είναι καινούργιο φαινόμενο.
Από το 2015 και μετά κάθε στρατηγική της ήττα (π.χ στην οικονομία με την ψήφιση μνημονιακών μέτρων που τα είχε καταγγείλει ως αντιπολίτευση) επιχειρείται να ωραιοποιηθεί μέσα από επικοινωνιακούς χειρισμούς. Το ίδιο γίνεται και τώρα αλλά με τον πιο ξεδιάντροπο τρόπο. Γιατί εδώ δεν μιλάμε για κόψιμο συντάξεων αλλά για «κάψιμο» ζωών.
Αυτών που έφυγαν αλλά και αυτών που έμειναν και προσπαθούν να ζήσουν με την απώλεια συγγενικών τους προσώπων και δεν έχουν ακόμη ακούσει ένα «συγγνώμη».
in.gr
