12 Αυγ 2018

Βουλιάζουμε... Κινδυνεύουμε να γίνουμε Ουγκάντα, τριτοκοσμικοί

Συνέντευξη παραχώρησε ο Κωνσταντίνος Καζάκος Ο γιος της αείμνηστης Τζένης Καρέζη και του Κώστα Καζάκου μίλησε για
την μητέρα του, τα παιδικά του χρόνια, τα καλοκαίρια του, τη μουσική και την υποκριτική, για τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής του, για το πώς βλέπει τις γυναίκες, για την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας και άλλα πολλά και ενδιαφέροντα.

– Σας έλεγε παραμύθια η μητέρα σας; Κάποιο τραγούδι που λέγατε μαζί;

Δεν τραγουδούσαμε μαζί. Το παραμύθι είναι κάτι που θυμάμαι πολύ έντονα. Πλάθαμε μαζί ιστορίες, όχι κοινότοπες, ήταν διαδραστικό, είχα λόγο στην έκβαση, έλεγα: ε αυτόν μην τον φάει ο δράκος. Κάθε βράδυ μέχρι μια ηλικία θυμάμαι την εικόνα της μητέρας μου να μου λέει μια διαφορετική ιστορία και είναι μια ξεχωριστή ανάμνηση στη σχέση μας.

– Η μουσική είναι κόλλημα;

Είναι μια μεγάλη αγάπη, μέσα στο θέατρο μεγάλωσα, αγαπώ και τα δυο πολύ αλλά την είχα βάλει στην άκρη και την έπιασα πριν 10 χρόνια, έχω ροκ μπάντα παίζω σε μπαράκια, το κάνω με σοβαρότητα και με μεράκι ό,τι σημαίνει αυτό. Στις μέρες μας, της αισθητικής φθήνιας που η μουσική παράγεται γρήγορα εγώ επιλέγω να ακούω τραγούδια όπως το Boemian Rapsody των Queen.


– Πώς ανανεώνετε τη σχέση σας με τη σύζυγό σας;

Έλα ντε! Είμαστε μια δύσκολη περίπτωση. Οι δικοί της μένουν στην Κέρκυρα, ο πατέρας μου έχει τη δική του οικογένεια, υπάρχει περιορισμός δυνατοτήτων, έτσι έχουμε συνηθίσει να περνάμε καλά και οι τρεις μας και να βγαίνουμε παίρνοντας και τον Ιάσονα μαζί.

– Εδώ και δεκαετίες φωτογραφίες σας δημοσιεύονται σε περιοδικά. Έχετε δυσανασχετήσει με την προβολή της προσωπικής σας ζωής;

Όχι δεν έχει συμβεί κάτι τέτοιο, αυτό είναι μέσα το παιχνίδι και αναμενόμενο. Όσο μπορώ περιφρουρώ την προσωπική μου ζωή, αλλά δεν μπορώ και να το εμποδίσω, είναι άλλωστε μέρος της δουλειάς μας.

– Θα θέλατε να παίζετε σε ταινίες, τι έργα βλέπετε;

Αν και αγαπώ το σινεμά έχω κάνει δυο τρεις ταινίες. Τώρα τελείωσαν τα γυρίσματα σε μια ελληνική ταινία που συμμετέχω, μια περίεργη ταινία κάτι ανάμεσα σε περιπέτεια, κωμωδία και pulp fiction.

Βλέπω πολύ κινηματογράφο και επιλέγω όλα τα είδη από Bruce Lee, Jack Norris ως Αντρέι Ταρκόφσκι και όλα τα ενδιάμεσα. Κάθε έργο είναι ένα παραμύθι που με ταξιδεύει, απολαμβάνω κυρίως μυθοπλασία με θέματα από τους αρχαιότερους χρόνους, τον Άρχοντα των Δακτυλιδιών, το Star Wars.

– Τι βρίσκουν οι γυναίκες σε σας; Τι σας δίδαξε η μητέρα σας;

Ρωτήστε τες! Όχι η μητέρα μου δεν μου έμαθε κάτι συγκεκριμένο, το έψαξα μόνος μου, έκανα λάθη και σωστά, διορθώθηκα, μόνος μου τα βρήκα, ώσπου να μάθω, δεν μπήκα ποτέ στο τρυπάκι να ψάξω κάποια που να αντικατοπτρίζει την εικόνα ή στοιχεία του χαρακτήρα της μητέρας μου.

– Ποια είναι λοιπόν η εικόνα που έχετε για τις γυναίκες;

Υπάρχουν τόσο μεγάλες διαφορές μεταξύ των δύο φύλλων και αυτό είναι πού το κάνει ενδιαφέρον, μερικές φορές λέω ό,τι οι γυναίκες δεν είναι από αυτό τον πλανήτη, αλλά γενικά έχω δημιουργήσει καταπληκτικές σχέσεις.

Θα ήταν βαρετό, άλλωστε να έχεις απέναντι σου κάποιον ίδιον με εσένα. Έχω καταλήξει λοιπόν ότι δεν θα τις καταλάβω ποτέ, όπως επίσης και ότι δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτές.

– Πόσο σημαντική είναι η ενσυναίσθηση αυτών που έχουν σε αυτούς που δεν έχουν για ένα λαό όπως οι Έλληνες που δεν είναι στη φύση τους;

Φαίνεται ό,τι δεν είναι. Ο λαός μας είναι ανοικτός και δοτικός. Όταν έρθει η δύσκολη ώρα τρέχουν όλοι να βοηθήσουν. Ιδρύματα σαν το «Τζένη Καρέζη» είναι πολύ σημαντικά για την συμπαράσταση σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Προσπαθούμε σε καιρούς οικονομικής ύφεσης αλλά είμαστε αισιόδοξοι.

– Τι εύχεστε για το μέλλον των παιδιών σας και της χώρας μας;

Εύχομαι να είναι χαρούμενα, τυχερά και υγιή, τοποθετώντας την τύχη πάνω από όλα. Αν σκεφτούμε ότι και οι επιβάτες του Τιτανικού ή οι συνάνθρωποί μας στο Μάτι είχαν την υγεία τους αλλά ήταν άτυχοι… Ελπίζω να κάνω καλά τη δουλειά μου σαν πατέρας, στο ένα παιδί πού είναι 18 ετών το βλέπω ήδη. Καλλιεργώ ένα πνεύμα ηθικής και ευαισθησίας και επιθυμώ να μείνουν και να δουλέψουν στην Ελλάδα.

Η χώρα μας βουλιάζει στέλνοντας έξω τα καλύτερα μυαλά της και κινδυνεύουμε να γίνουμε Ουγκάντα, τριτοκοσμικοί. Υποστηρίζω αυτό που είπε ο πατέρας μου και παρεξηγήθηκε με τόση ευκολία, παρόλο ότι έχει αποδείξει εδώ και χρόνια τον εαυτό του περί προδοσίας πολιτικού συστήματος που αφήνει νεαρά μορφωμένα άτομα μετέωρα.




Tromaktiko
 
Copyright © 2015 Taxalia Blog - Θεσσαλονίκη