Η σημερινή κατάσταση στη Γαλλία
Η κατάσταση που εκτυλίσσεται σήμερα στη Γαλλία ξεπερνά κάθε όριο. Οι συμβατικοί όροι – «χάος», «πολιτική ανατροπή», «πρωτοφανής κρίση» – είναι γελοία ανεπαρκείς για να περιγράψουν το μέγεθος της καταστροφής, όπως καταγγέλλει η έγκριτη δημοσιογράφος Μαρία Δεναξά (@mdenaxa) στο Χ.
Οι πολίτες παρακολουθούν με τρόμο τη συντελούμενη κατάλυση της χώρας τους υπό την εξουσία ενός ανθρώπου που δεν είναι απλώς επικίνδυνος καιροσκόπος, αλλά εκπροσωπεί υπαρξιακή απειλή – όχι μόνο για τους πολιτικούς του αντιπάλους, αλλά για την ίδια την κρατική οντότητα και τη δημοκρατική επιβίωση του λαού.
Η εμπειρία της Μαρίας Δεναξά και το «ελληνικό πείραμα»
Αφού η Μαρία Δεναξά κάλυψε δημοσιογραφικά την οργανωμένη εξόντωση της ελληνικής κοινωνίας, την εξαθλίωση σε βιομηχανική κλίμακα των Ελλήνων πολιτών, τις στρατηγικές της συστημικής παραπληροφόρησης και του εκβιασμού, την καταστροφή του κοινωνικού ιστού, την εκποίηση των δημόσιων δομών και την εξάλειψη των εργασιακών δικαιωμάτων, όπως και την πλήρη ακύρωση της πολιτικής αξιοπρέπειας και της δημοκρατικής συνείδησης, επιβεβαιώνει κατηγορηματικά:
Η Ελλάδα θυσιάστηκε συνειδητά ως πειραματόζωο για τη λιτότητα, τα μνημόνια και τα προγράμματα «διάσωσης» – ένα εργαστήριο βασανισμού για να μετρηθεί πόσο μπορεί να υποφέρει ένας λαός πριν καταρρεύσει, και πόσο αποδοτική είναι η μεθοδική λεηλασία του κοινωνικού πλούτου προς τα χρηματοπιστωτικά κέντρα εξουσίας.
Η εξάπλωση του φαινομένου στη Γαλλία
Αυτό το βάρβαρο πείραμα, που πέτυχε πέραν κάθε προσδοκίας στην Ελλάδα, σαρώνει τώρα και τη Γαλλία. Ξεκίνησε στην πρώιμη φάση του με τον Σαρκοζί, επιταχύνθηκε με τον Ολάντ και φθάνει στην αποκορύφωσή του – με απροκάλυπτο κυνισμό και αλαζονεία – υπό τον Μακρόν.
Η στρατηγική της παραπλάνησης και της κοινωνικής διάλυσης
Δυστυχώς, η προδοσία και η παραπλάνηση από τους περισσότερους εκλεγμένους εκπροσώπους, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς, παραμένουν αόρατες για ανθρώπους που έχουν χάσει κάθε σημείο αναφοράς μέσα στην ανελέητη στρατηγική «διαίρει και βασίλευε» – μια τακτική που έχει καθιερωθεί ως τυποποιημένο εργαλείο διακυβέρνησης.
Και η αναγνώριση γίνεται ακόμη πιο ανέφικτη όταν η συστημική νάρκωση των συνειδήσεων οδηγεί μοιραία στην κοινωνική παράλυση, μέσα στην οποία έχουν εξανεμιστεί οι μηχανισμοί της κριτικής σκέψης, της αντίστασης και του αγώνα.
Συμπέρασμα
Τα χειρότερα, λοιπόν, δεν «έρχονται», είναι ήδη εδώ. Διότι οι κοινωνίες (Γάλλοι, Έλληνες, όποιοι), αποστραγγισμένες μέχρι εξαφάνισης από τις επιβληθείσες «κρίσεις», έχουν ήδη παραδοθεί άνευ όρων χωρίς καν να το αντιληφθούν. Αυτός ήταν πάντα ο στόχος.
