Ξαφνική μεταστροφή παρατηρείται από τον Πρόεδρο της Τουρκίας
Ενώ μέχρι πρόσφατα εκφωνούσε πύρινους λόγους και εξαπέλυε απειλές προς πάσα κατεύθυνση ιδίως προς τις γειτονικές χώρες, πλέον φαίνεται να «φρενάρει» τους λεονταρισμούς του στις δηλώσεις που κάνει κατά τις εβδομαδιαίες συνεδριάσεις της κοινοβουλευτικής του ομάδας. Η αλλαγή αυτή έρχεται μετά τη δημοσιοποίηση της έκθεσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία επικρίνει σφοδρά την Άγκυρα για την εξωτερική της πολιτική.
Τι μας λέει, λοιπόν, τώρα ο Τούρκος πρόεδρος; Ότι η Τουρκία δεν έχει επεκτατικές βλέψεις πέρα από τα σύνορά της και, φυσικά, καμία πρόθεση να διεκδικήσει φυσικούς πόρους ή εδάφη άλλων κρατών.
«Σε καμία περίπτωση δεν επιδιώκουμε το έδαφος, την κυριαρχία, τους υπόγειους και επιφανειακούς πόρους άλλης χώρας. Σεβόμαστε τα κυριαρχικά δικαιώματα όλων των φιλικών χωρών, ιδίως των γειτόνων μας. Οι τουρκικές δυνάμεις υπήρξαν εγγυητές της ειρήνης, της ασφάλειας και της σταθερότητας σε όλες τις περιοχές στις οποίες αναπτύχθηκαν, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο», «Η τουρκική σημαία θα συνεχίσει να εμπνέει εμπιστοσύνη στους φίλους της σε όποια περιοχή και αν κυματίζει. Κανείς δεν πρέπει να αμφιβάλλει γι’ αυτό. Όλοι οι αδελφοί μας, είτε είναι Άραβες, Κούρδοι, Σουνίτες ή Σιίτες, γνωρίζουν καλά αυτή την ιστορική πραγματικότητα. Αντί να αντιτίθενται στην παρουσία των τουρκικών στρατευμάτων στη δική τους επικράτεια, αντίθετα χαίρονται με αυτήν»
Ειλικρινά, μπορεί κάποιος με στοιχειώδη λογική να πάρει στα σοβαρά όσα ισχυρίζεται ο συγκεκριμένος;
Ή μήπως πρόκειται για ακόμη μία προσπάθεια υπεκφυγής από τα όσα του καταλογίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση στην πρόσφατη έκθεσή της για τις σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας;
Διότι, ναι μεν, η έκθεση αναγνωρίζει μια θετική μεταβολή στο κλίμα επικοινωνίας και διαλόγου μεταξύ των δύο χωρών μετά τη «Διακήρυξη των Αθηνών» του Δεκεμβρίου 2023, ωστόσο ταυτόχρονα υπογραμμίζει τις ανοιχτές πληγές που συνεχίζουν να βαραίνουν τις διμερείς σχέσεις: τη διαμάχη για την υφαλοκρηπίδα και τις θαλάσσιες ζώνες, αλλά και το άλυτο Κυπριακό ζήτημα, που παραμένει αγκάθι στο ευρωπαϊκό και διεθνές πεδίο.
Και πώς να πείσει, αλήθεια, κανείς για αγαθές προθέσεις, όταν εξακολουθεί να απειλεί τον γείτονά του με casus belli, να ονειρεύεται «Γαλάζιες Πατρίδες», να διδάσκει επεκτατισμό στα σχολεία του και να διατηρεί παράνομη στρατιωτική κατοχή σε έδαφος ανεξάρτητης χώρας – μέλους του ΟΗΕ, όπως είναι η Κυπριακή Δημοκρατία;
Αυτά δεν συνάδουν με τη στάση ενός κράτους που επιδιώκει ειρηνική συνύπαρξη και σεβασμό του διεθνούς δικαίου. Όλα τα υπόλοιπα «όμορφα λόγια» που ακούγονται, προφανώς απευθύνονται σε όσους εξακολουθούν να πιστεύουν ότι μπορούν να θεωρούν τους άλλους κουτόφραγκους.
