κινήσεις του Μητσοτάκη στις επιλογές υπουργών και υφυπουργών, ήρθαν 2-3 φάουλ.
Η επιλογή του πρώην αρχηγού της Αστυνομίας είναι πιό άσχημο φάουλ από αυτή του Μαυρωτά.
Επικοινωνιακά λοιπόν δεν ήταν και το καλύτερο, έδωσε άσχημα μηνύματα στη βάση του κόμματος, τα οποία όμως δεν είναι τόσο καθοριστικά για τη γενικότερη πορεία της κυβέρνησης και της χώρας.
Αν οι επιχειρησιακές και διοικητικές δράσεις των νέων γραμματέων δεν είναι πετυχημένες τότε θα μιλάμε όχι απλά για αυτογκόλ αλλά για πολιτική αυτοκτονία του Μητσοτάκη.
Βέβαια οι γενικοί γραμματείς δεν εξασκούν πολιτική ούτε διοικούν, αν ο υπουργός τους είναι σοβαρός και όχι τα συνήθη νούμερα και άσχετοι.
Στα της αστυνομίας, ευτυχώς ο νέος υπουργός δεν είναι ένας δεξιός σαμουράι που εκτίει την ποινή του, γλυτώσαμε από κάτι στρατάρχες και προέδρους της Δεξιάς που μόνο λόγια ήταν μέχρι τώρα. Με την προϋπόθεση ότι ο Χρυσοχοΐδης θα συνεχίσει μέχρι τέλους με την ίδια δυναμική.
Αν η κυβέρνηση δείξει δυναμισμό και αποτελεσματικότητα στα κρίσιμα ζητήματα επανάταξης της οικονομίας, οργάνωσης, επιτέλους, ενός σοβαρού δυτικού κράτους και στα θέματα ασφάλειας και παιδείας, οι λάθος επιλογές γενικών γραμματέων θα ξεχαστούν και επικοινωνιακά και πολιτικά.
Αν αρχίσουν πάλι τα διαχειριστικά και σπρώξτε το θέμα πιό πέρα για τον άλλον και έχει ο Θεός, τότε αυτές οι επιλογές θα είναι οι πρώτες σταγόνες που θα αρχίζουν να ξεχειλίζουν το ποτήρι της αγανάκτησης.
Ο χρόνος είναι λίγος, τα λάθη δεν συγχωρούνται, ακόμη και τα πιό μικρά. Δεν είναι πάντα το ένα μεγάλο λάθος, τα πολλά μικρά αλλάζουν το κλίμα, πρώτα επικοινωνιακά και μετά πολιτικά.
Για την ώρα έχουμε λοιπόν τα πρώτα επικοινωνιακά λάθη.
Στους πενήντα τόσους γενικούς γραμματείς να αστοχήσεις και σε 2-3 δεν είναι τόσο τραγικό, αρκεί τα αποτελέσματα να μην οδηγήσουν σε τραγικά λάθη.
Όχι ότι δεν έχουμε ζήσει με.... δεξιούς δεξιούς, με περγαμηνές και λάβαρα που αποδείχθηκαν αντί παικτούρες παλτά καμηλό από το παζάρι.
Ο Χατζηδάκης ως υπουργός είναι ο πιό επίφοβος για πατατιές...
Για το ευρωκοινοβούλιο είναι δύσκολο να ξεκαθαρίσεις την ιστορία. Όλοι έχουν δίκιο... Και αυτοί που λένε ότι πρέπει να στηρίζουμε έναν Έλληνα ευρωβουλευτή όταν προτείνεται για μια θεσμική θέση και αυτοί που λένε ότι ο συγκεκριμένος ήταν η χειρότερη μορφή συριζαιισμού και δεν έπρεπε να ψηφιστεί.
.jpg)
%20(3).jpg)
