Πώς η κυβέρνηση βάζει τον «Καλλικράτη» να κατεδαφίσει την Αυτοδιοίκηση

Είμαστε μία αστεία χώρα, μέρος 7ον
Ή πώς η κυβέρνηση βάζει τον «Καλλικράτη» να κατεδαφίσει την Αυτοδιοίκηση

Γράφει για «Ta xalia» ο Δημοσιογράφος Χρήστος Νικολαίδης

Για χτες ήταν προγραμματισμένη η δημοσιοποίηση του σχεδίου των αναγκαστικών συνενώσεων, αναπόσπαστο μέρος του «Καλλικράτη», αλλά δόθηκε παράταση μίας εβδομάδας. Γιατί; Επισήμως επειδή ...

η κυβέρνηση είναι πολύ απασχολημένη λόγω έλευσης του κλιμακίου του ΔΝΤ (ή μήπως θα πρέπει να το λέμε ΤΝΤ στο εξής;)…

Όσοι όμως γνωρίζουν τα… ντεσού της υπόθεσης κάνουν λόγο για τις τελευταίες… πινελιές που θέλουν να δώσουν οι του ΠΑΣΟΚ. Ξέρετε… Κομματικοί και κυβερνητικοί παράγοντες τις ώρες αυτές επιχειρούν να πιέσουν τον Γ. Ραγκούση ώστε να προχωρήσει στις συνενώσεις των δήμων των περιοχών τους, με τρόπους που θα τους βολεύουν προσωπικά και πολιτικά. Πράγματα που φυσικά δεν συμβαίνουν σε καμία σοβαρή χώρα. Καμία κυβέρνηση σε σύγχρονη Πολιτεία δεν ανακοινώνει συγκεκριμένη ημερομηνία δημοσιοποίησης σχεδίου νόμου της και στη συνέχεια δεν την σέβεται. Αλλά, είπαμε, μερικά πράγματα συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα…

Ο περίφημος «Καλλικράτης» όμως δεν πλήττεται ως έννοια και συμβολισμός μόνο από τις αναβολές. Έχει πολύ σοβαρότερες πτυχές, ιδίως στα θέματα χωροθέτησης. Οι τελευταίες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο κ. Ραγκούσης έχασε την ευκαιρία να κάνει την επανάσταση στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ή δεν το επεδίωξε, ή δεν τα κατάφερε… Ό,τι και να ίσχυσε, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο…

Θα μείνω σε τέσσερα ιδιαίτερα στοιχεία, που μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση:

Χωροταξικό: Στην Αττική θα μείνουν οι δήμοι με πληθυσμό μίνιμουμ τους 20.000- 25.000 κατοίκους. Στη Θεσσαλονίκη δημιουργούνται δήμοι- μεγαθήρια των 100.000 – 120.000. Οι λόγοι μάλλον έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι οι αθηναίοι αυτοδιοικητικοί, εβρισκόμενοι πιο κοντά στα κέντρα λήψης των αποφάσεων καταφέρνουν να επιβάλλουν την αυτονομία τους, σε αντίθεση με τους Θεσσαλονικείς… Το γεγονός όμως ότι έχουμε διαφορετικά μέτρα και σταθμά για όμοιες υποθέσεις είναι γεγονός που μόνο σε μία αστεία χώρα σαν τη δική μας μπορεί να ισχύσει.
Με τον «Καλλικράτη» επιβάλλεται ο «Ελεγκτής Νομιμότητας» σε κάθε δήμο, που δεν εκλέγεται αλλά διορίζεται από τον υπουργό. Μη βιαστείτε να πανηγυρίσετε επειδή θα υπάρχει ένα ανάχωμα στην σπατάλη. Μακάρι να ήταν έτσι. Ωστόσο, όπως φαίνεται από τις αρμοδιότητές του, ο διορισμένος «Ελεγκτής» θα μπορεί να αναστέλλει την υλοποίηση αποφάσεων του δημάρχου και του δημοτικού συμβουλίου εάν θεωρεί (χωρίς αιτιολόγηση) ότι αυτές είναι παράτυπες. Πρόκειται δηλαδή για έναν διορισμένο υπερδήμαρχο, προϊόν μάλλον κάποιου κομματικού διευθυντηρίου, ο οποίος θα κάνει ό,τι του αρέσει γιατί ως γνωστόν, κουμάντο στην Ελλάδα κάνει αυτός που ελέγχει τις πληρωμές. Και μην βιαστείτε να νομίσετε ότι ο «Ελεγκτής» θα λογοδοτεί κάπου γιατί οι αποφάσεις του, σύμφωνα με τον «Καλλικράτη», θα προσβάλλονται μόνο στα Διοικητικά Δικαστήρια! Δηλαδή, εκεί όπου οι υποθέσεις τελεσιδικούν έπειτα από 5-7 χρόνια!
Δεν υπάρχει δυστυχώς Μητροπολιτική Αυτοδιοίκηση Θεσσαλονίκης. Η μεγαλύτερη μεταρρύθμιση για το καλό του Θεσσαλονικιού παρταπέμπεται στις ελληνικές καλένδες. Η κυβέρνηση, μάλλον επειδή φοβάται τον Παπαγεωργόπουλο παραδίδει την Μητροπολιτική Αυτοδιοίκηση στον Β’ βαθμό. Όπου εκεί, μάλλον επειδή φοβάται τον Ψωμιάδη, δεν του δίνει καμία αρμοδιότητα, πόρο, κύρος και εξουσία…
Οι δήμοι με τον «Καλλικράτη» δεν παίρνουν απολύτως καμία αρμοδιότητα από το κεντρικό κράτος. Παίρνουν περίπου το 1/3 από αυτές που είχαν οι Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις, που καταργούνται. Μα, η διοικητική μεταρρύθμιση θα είχε νόημα εάν αποκέντρωνε το υδροκέφαλο αθηνοκεντρικό ελληνικό κράτος, όχι τώρα που απλώς διαμοιράζει τα ιμάτια ενός πτωχού αποχωρούντα… Θυμάμαι τον Κυβερνητικό Εκπρόσωπο όταν ανακοίνωνε ότι ο πρωθυπουργός ζήτησε από όλους τους υπουργούς να ενημερώσουν τον υπουργό Εσωτερικών για τις αρμοδιότητες που επιθυμούν να παραχωρήσουν στην Αυτοδιοίκηση, με τον χαρακτήρα του επείγοντως, όπως είχε πει ο κ. Πεταλωτής. Από το κείμενο του «Καλλικράτη» προκύπτει ότι κανείς από τους υπουργούς δεν απάντησε στον κ. Ραγκούση!
Αλλά είπαμε, μεταρρυθμίσεις γίνονται σε σοβαρές χώρες…