Συναίνεση, η μόνη ελπίδα του τόπου

ΑΡΘΡΟ taxalia

Ο θλιβερός απολογισμός των επεισοδίων της σημερινής ημέρας και ο ακόμη θλιβερότερος απολογισμός δηλώσεων από τα κόμματα, που δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, αφού για μια ακόμη φορά κυριάρχησε η διάθεση επίrριψης ευθυνών στα αντίπαλα κόμματα, φέρνει στο προσκήνιο την... ανάγκη για συναίνεση.

Η κρίση είναι μεγάλη για να τη διαχειριστούν οι πολιτικοί, περιχαρακωμένοι στο κακώς εννοούμενο κομματικό συμφέρον.

Ελλοχεύει έτσι ο πανικός και οι ακόλουθοί του: μίσος, λαϊκισμός, καχυποψία, προβοκάτσιες, θυμός, παραλογισμός και κυρίως: μηδενισμός.

"Όλοι εναντιον όλων", σε μια απέλπιδα προσπάθεια να χτυπήσουμε τη γροθιά στο κοφτερό μαχαίρι του διχασμού.

Με κακό σύμβουλο τον ατομισμό, επιδιώκουμε ανατροπή σε όλα, βιαστικά, χωρίς κεντρική στόχευση, μόνο και μόνο για ψυχική ικανοποίηση.

Ζητούμε την τιμωρία δικαίων και αδίκων, όταν, από την ιστορία θα έπρεπε να διδαχθούμε, ότι σε ομιχλώδεις εποχές, αυτοί που τιμωρούνται είναι οι αθώοι. Οι ένοχοι βρίσκουν πάντα τρόπο να διαφύγουν.

Η ακαθοδήγητη "ανατροπή", θα οδηγήσει νομοτελειακά σε ερείπια, πάνω από τις στάχτες των οποίων θα θρηνούμε, υπεύθυνοι και άμοιροι ευθυνών.

Δεν αξίζει ο πολιτισμός μας, συμπεριφορές αγέλης.

Ας ξεκινήσουν οι πολιτικοί ταγοί την προσπάθεια επανασυγκόλλησης της ραγισμένης ψυχής της Ελλάδας. Κι ας το κάνουν πριν η μελαγχολία των Ελλήνων γίνει θυμός, ο θυμός οργή και η οργή αίμα.

Ξεχνώντας το πολιτικό κόστος, που μας έφτασε ως εδώ.