Κανένας, είτε τρόϊκα, είτε ευρωπαϊκό κράτος, δεν μπορεί να μας εκδιώξει από το ευρώ, ακόμα και αν πτωχεύσουμε μέσα στο ευρώ. Η μόνη που μπορεί να το κάνει αυτό είναι η ελληνική πολιτική ολιγαρχία, σύμφωνα με τις εντολές που θα πάρει, την κατάλληλη στιγμή, από εκείνα τα συμφέροντα που την ελέγχουν.
Σε καμία περίπτωση η τρόϊκα δεν μπορεί να κόψει την χρηματοδότηση της Ελλάδας, ακόμα και αν δεν εκτελέσουμε κανέναν όρο του μνημονίου. Αν το κάνει, αυτό θα σημάνει αυτόματη πτώχευση της Ελλάδας μέσα στο ευρώ και φυσικά καταστροφή της ευρωζώνης. Αυτούς τους δισταγμούς δεν τους έχει το ΔΝΤ, αλλά τους έχει όμως η ΕΕ, που καίγεται για την ίδια της την ύπαρξη. Μπορεί η ΕΕ να μας μισεί, αλλά είναι υποχρεωμένη να μας κρατήσει στη ζωή.
Εκείνο που προσπαθεί αυτή τη στιγμή η ΕΕ (και όχι το ΔΝΤ, το οποίο δεν νοιάζεται για την τύχη της Ελλάδας), είναι να εξασφαλίσει αυτά τα χρήματα που δανείζει. Έτσι, με τη βοήθεια της ντόπιας ολιγαρχίας την οποία πιέζει για συναίνεση, προσπαθεί αφενός να μετατρέψει όλα τα ιδιωτικά χρέη της Ελλάδας σε διακρατικά μέσω του δανεισμού, ο οποίος πηγαίνει κατευθείαν στην εξόφληση των ιδιωτικών χρεών, αφετέρου προσπαθεί να πάρει ενυπόθηκες εγγυήσεις και υπογραφές από τα δύο μεγάλα κόμματα, ώστε να έχει την Ελλάδα μόνιμα υπό τον έλεγχό της και να μην κινδυνεύσει να βγει κάποια επαναστατική κυβέρνηση που θα κηρύξει τις συμφωνίες αντισυνταγματικές και παράνομες.
Οι κοτζαμπάσηδες της ελληνικής πολιτικής ολιγαρχίας, με τη σειρά τους, φοβίζουν και πανικοβάλουν τον Έλληνα ραγιά με την προπαγάνδα τους, προκειμένου να του περάσουν εύκολα τις αποφάσεις των πασάδων της ΕΕ.
Αυτό είναι όλο το παιχνίδι.
Σε μια μόνο περίπτωση η Ελλάδα κινδυνεύει να κηρύξει πραγματική στάση πληρωμών. Αν διεθνώς θεωρηθεί και κυρίως από τους οίκους αξιολόγησης, ότι ακόμα και η εθελοντική επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των ομολόγων, αποτελεί παύση πληρωμών. Για το λόγο αυτό η ΕΕ κόπτεται να μετατρέψει ολόκληρο το ιδιωτικό χρέος της Ελλάδας σε διακρατικό, ώστε να αποφύγει αυτόν το κίνδυνο που θα την καταστρέψει.
Αλλά αν παραχωρήσουμε τη δική μας δημόσια περιουσία, όπως επιδιώκει η πολιτική ολιγαρχία, τελικά θα καταστραφούμε εμείς.
