αποτελούσε φέουδο προνομιούχο, πύργο απροσμάχητο, κάστρο άπαρτο, στρατόπεδο ιερό των Πραιτωριανών του Πράσινου Ήλιου. Κορυφαίοι Σημιτοφύλακες κατείχαν τον θώκο του εποπτεύοντος τον ΟΣΕ Υπουργού Μεταφορών: μέχρι τον Απρίλιο του 2000, ο μετέπειτα Αναμορφωτής του Αζερμπαϊτζάν Τάσος Μαντέλης, και έκτοτε ο έτερος οσιομάρτυς Χρίστος Βερελής (μέχρι τον Μάρτιο του 2004, που εσήμανε την έναρξη της 5ετους πασοκικής αγρανάπαυσης…). Την παραμυθένια εκείνη εποχή, του πλούτου, της ευμάρειας, της δόξας, της χλιδής, του σοσιαλισμού, - και το σωτήριον έτος 2001, ο ΟΣΕ δανείστηκε 100.000.000 δολάρια, προφανώς για να «εκσυγχρονιστεί», να αναβαθμίσει τις υπηρεσίες του, να γίνει ανταγωνιστικός, να μπορεί να κινείται στις ράγες της Ενωμένης Ευρώπης (τρομάρα μας!). Πρόθυμο το Ελληνικό Δημόσιο κάλυψε με την εγγύησή του το
ληφθέν δάνειο, και ηγεμονικά υποσχέθηκε στη δανείστρια Τράπεζα να πληρώσει το κεφάλαιο και τους τόκους, αν ο «φερέγγυος» ΟΣΕ ήθελε αποδειχθεί ανίκανος να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του. Τα 100 εκατομμύρια χορηγήθηκαν, και το πιθανότερο είναι να τα πάτησε το τραίνο…Ο ΟΣΕ, μαζί με άλλα πασοκικά προπύργια της ιδιότυπης μεταπολιτευτικής οπερετικής δημοκρατίας μας, αναδείχτηκε στην πιο λαίμαργη, αχόρταγη, ανικανοποίητη «μαύρη τρύπα» του, εσχάτως οικτρά κατασυκοφαντημένου, δημόσιου τομέα. Έτσι, όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, ήγγικεν και η αδυναμία πληρωμής του ΟΣΕ, ο οποίος εδήλωσε εγγράφως «αδυναμία εξόφλησης της υποχρέωσής του λήξης 2-5-2011»: η δανείστρια (γερμανική) Τράπεζα ζήτησε τα λεφτά της, και το Υπουργείο Οικονομικών, διά του κυρίου Σαχινίδη [με έγγραφό του υπό ημερομηνία (21-4-2011), που πυροδοτεί προκλητικούς συνειρμούς], παραγγέλλει στην Τράπεζα της Ελλάδος [της Ελλάδος; άλλο ανέκδοτο αυτό!] να χρεώσει το λογαριασμό του «Καταπτώσεις εγγυήσεων» [όντως η «κατάπτωση» είναι η πλέον ταιριαστή λέξη για το ταλαίπωρο ελληνικό δημόσιο…], με το ποσόν των 119.198.050,00 ευρώ, προς εξόφληση του προ δεκαετίας ληφθέντος δανείου του ΟΣΕ. Έλαβε η παχειά αγελάς του ΟΣΕ 100 εκατομμύρια δολάρια το 2001, και πληρώνει η πτωχεύσασα Ελλάς 119,2 εκατομμύρια ευρώ το 2011! Στα ενδιάμεσα χρόνια «τα τραίνα που φύγαν, αγάπες μού πήρανε…». Κι όχι μόνον αγάπες, αλλά και ελπίδες, και προσδοκίες, και όνειρα, και ανοχές, και αντοχές… Κι εξακολουθούν να παίρνουν… Και μένει η αγανάκτηση, που γίνεται θυμός, οργή, νέμεσις… Κι είναι πια καιρός να τη γευτούν οι συνδαιτυμόνες του «Λεφταϋπάρχουν» και του «Μαζιταφάγαμε»…
οπωπητήρ
